Het vierde groepje van zeventig verhalen alweer. Op weg naar het virtuele boek. Klik op het plaatje of klik de Lees meer.. knop om een verhaal te lezen. Via het topmenu kun je verhalen via categorieen kiezen.
De Poort van de Dungeon Master (18)
Sonja zweet. Ze heeft zo de pest aan dat bleke oranje zonlicht dat haar huid eruit laat zien als een lijkwade en daarbij de grote hoeveelheden sproeten in een kwaad daglicht stelt. Ze is weliswaar blij met het pantser dat ze in de Kerkers gevonden had, maar op dit moment had ze liever soepel leer gedragen. Het metaal schuurt tegen haar huid en veroorzaakt geïrriteerde plekken.
Ze betast de transparante glazen muur. Geen gaatje, geen deur, alles volkomen dicht, hermetisch gesloten. Geen houvast om er overheen te klimmen ook.
Zelfscan-affaire
De supermarktketen Albert Heijn presenteert zich als een moderne maatschappijbewuste onderneming.
Hun website propageert de missie Samen beter eten bereikbaar maken. Voor iedereen. Een loffelijk streven in een tijd dat blijkt dat goed voedsel een belangrijke randvoorwaarde is voor een goede gezondheid. Oké, dat samen-narratief maakt niet zoveel indruk op me, twee jaar coronacrisis heeft me enigszins allergisch gemaakt voor deze term.
In dat streven noemen ze zich een vertrouwde inspirerende partner met initiatieven voor onszelf, voor elkaar en voor de aarde.
Gratis Account
Lang geleden hadden we een regionale krant. Een papieren exemplaar dat ’s middags op een redelijk tijdstip door de bus gleed. Tijd genoeg om na het werk al koppensnellend een beetje op de hoogte te blijven zonder verplicht Acht Uur Journaal.
De neoliberale efficiencygedachte sloeg echter toe. Middagkrant werd ochtendkrant. De bezorging haperde regelmatig, zodat ochtendkrant weer middagkrant werd, maar dan met oud nieuws. Goed, het was een zelfstandige krant met een eigen identiteit, dus lieten we het abonnement doorlopen.
2TheLoo
De auto heeft onze actieradius enorm vergroot. Begin zestiger jaren waren wij net zoals vele anderen autoloos. Als je buiten je woonplaats iets te doen had, gebruikte je openbaar vervoer, of je huurde een auto voor een korte tijd. Dat waren bijzondere gelegenheden, normaal werd het lopen of fietsen. Dat bleef dicht bij huis.
Onze eerste auto, een Renault 4 Dauphine, vergrootte onze wereld.
Paaseitjes
Ik begin met een bekentenis. Het heeft even geduurd voor ik de schaamtedrempel over was om toe te geven dat ik probleemgedrag vertoon.
Nou, daar gaat ie dan. Diep ademhalen en dan…
Ik ben paaseitjesverslaafd. Een extreem geval van een breder probleem, de chocoladeverslaving.
Paaseitjes? Die rare gewoonte van een ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een paasei? Waarvoor de kippen op Goede Vrijdag en Stille Zaterdag overuren moeten draaien?
InfluenZer
“Jean, dat is eeuwen geleden!”
De aangesprokene ontwaakt uit zijn Smartphoneglaslethargie, kijkt op en werpt een blik van verbazing. Een snelle beweging voorkomt dat zijn pilsje van de bar duikelt. De barman lijkt opgelucht, scherven kosten tegenwoordig meer geld dan ze aan geluk opbrengen.
“Jacques!” hij legt zijn Smartphone neer, “zijn we werkelijk zo veel ouder geworden?”
De Poort van de Dungeon Master (17)
Syrah betast de onzichtbare muur. Ze voelt volkomen hardheid en ondoordringbaarheid. Ze haat de barrière die tussen haarzelf en haar doel in staat. Deze muur is gebouwd, niet gegroeid. De zoveelste poging om haar natuur te vernietigen.
Ze kijkt om. Hanck is een heel eind achter geraakt. Syrah vindt dat vreemd, want geen van beiden is gewond of beweegt moeilijk door een andere oorzaak. Ze besluit terug te lopen, want dit is verdacht.
De Poort van de Dungeon Master (16)
Hanck vraagt zich af in hoeverre deze vallei werkelijk is. Lord Chaos had hun wel meer kolen gestoofd, ook al was de ambiance van de muren van de Kerkers steeds onveranderlijk gebleven.
Misschien misleidt hij ons nu wel, denkt hij, met een schijn van open ruimte.
Read the Fucking Manual
Zondag 27 Maart 2022. Het is weer tijd voor de zomertijd.
De klok gaat een uurtje verder dan de standaard-tijd om zoveel mogelijk daglicht te vangen.
Sinds de oliecrisis van 1973 is zomer- en wintertijd in Nederland regel geworden uit vermeende en ook omstreden redenen van energiebesparing door meer daglicht. Tja, als computers en datacenters 24/7 ingeschakeld blijven, heeft het dagritme geen invloed meer op het energieverbruik.
Twee keer per jaar wordt de klok een uur verzet.
De Poort van de Dungeon Master (15)
Hanck moet toegeven dat zijn enige motieven voor deze tocht zijn opdracht van de Guru en zijn professionele nieuwsgierigheid zijn, aangevuld met die ambitie die hij zich vaag herinnert, de wens om de Eerste onder de magiërs te worden. Hij weet ze -op de laatste na- echter overtuigend te brengen, zodat eenieder ook van zijn vastberadenheid overtuigd is.
Ze brengen enkele uren door om hun uitrusting in orde te brengen en hun leeftocht te inventariseren. Ze hebben niet bijster veel bij zich.
De Poort van de Dungeon Master (14)
“De donkere heer verduisterde de zonneschijn en corrumpeerde mijn wouden en de volkeren van mijn ras”, zegt Syrah zacht, “hij moet tot elke prijs gestopt worden, voordat de natuur verdort.”
In haar ogen blinkt vuur van haat tegen alles wat haar wouden en haar natuur aantast. Die haat betreft echter niet alleen Chaos, maar vooral de mensen die de natuur opofferen aan hun behoeften. Een overwinning op Chaos zal haar krachten schenken, waarmee ze ook de mensen zou kunnen vernietigen, zodat de eenheid van de elfen en de natuur kan worden hersteld.
De herinnering is zoet voordat bitterheid haar smaak zou bepalen.
De Poort van de Dungeon Master (13)
“Die zwartjak heeft mijn stad in brand gezet en mijn volk over de kling gejaagd!” gromt Sonja, “ik zal hem ieder verloren leven betaald zetten!”
Haar ogen schitteren kwaadaardig. Wraak op Chaos is echter niet haar leidmotief. Ze wil zich bewijzen en de sterkste zijn, gevreesd en geliefd door iedereen, en haar wanhoop uitwissen over het feit dat ze de haren niet had durven beschermen op het moment dat ze dat had moeten doen.
Van Bos Los
Het lijkt de laatste jaren een trend te worden om Nederland te ontbossen. Volgens een aantal milieubeschermingsorganisaties streven we hierbij zelfs Brazilië voorbij. Ik kom als voornaamste reden hiervoor de biomassa-industrie tegen, maar ook het faciliteren van het 5G-surveillancenetwerk wordt als argument genoemd, bomen blokkeren de straling van de 5G-zendpunten en beperken zodoende het bereik.
Biomassa: Hout stoken levert nogal wat CO2 op. De politiek heeft echter besloten dat dit niet zo is, biomassa stoken is CO2-neutraal verklaard, het telt niet mee. In de praktijk komt dit uiteraard net zo hard in de atmosfeer terecht
De Poort van de Dungeon Master (12)
“De duistere heeft mijn gezin uitgemoord”, sist Leyla, “daar heb ik maar één antwoord op!”
Een wilde schittering in haar ogen vertelt, onmerkbaar voor de waarnemer, dat dit niet haar voornaamste argument is voor actie. Haar hartstocht naar kennis van het Al is groot, daarvoor doorzocht zij zowel licht als schaduw en was zij bereid tot moreel niet verantwoorde offers. De gedachte daaraan kwelt haar. Haar gezicht vertrekt in pijn, maar niemand begrijpt de achtergrond.
De Poort van de Dungeon Master (11)
Hanck neemt het er de volgende dag van en herwint voldoende kracht om de reis naar de Kerkers van Chaos te maken. Hij besluit de reis te starten via de wijnkelder van de waard, die weg is hem bekend en dan hoeft hij tenminste niet de moeilijke afdaling te maken die de waard ooit bij de Poort van de Dungeon Master had gebracht.
De waard doet hem uitgeleide, samen met de dienster die inmiddels enigszins onder de indruk was geraakt van Hanck’s verschijning, diens verhalen en vooral diens handigheid. Hij had proviand en een paar verse toortsen meegekregen voor de noodzakelijke verlichting, voor het geval hij wat Mana wilde sparen.
De Poort van de Dungeon Master (10)
De waard schenkt zichzelf een pul bier in, gaat tegenover Hanck zitten en neemt een slok.
“De herinnering aan de Poort van de Dungeon Master is voor mij een herinnering aan mijn vroege jeugd”, begint hij.
“Deze herberg waarin u nu verblijft, is al generaties lang in de familie. Ik herinner me mijn vader als de waard en mij grootvader als gastheer voor de reizigers die langs dit dorp komen. Het is een geliefde plaats voor vermoeide reizigers, omdat hij op een strategische plek aan de weg tussen Waterwacht en Alvensheem.
Harmonia Mundi
Ploink…
Steelstring schrikt wakker: “Wat resoneert daar zo ontstemd? Het is midden in de nacht, verdorie.”
“Je weet vast wel wie,” bromt Klassieke, “altijd weer de eerste viool spelen.”
“Ik kan er niks aan doen,” piept Violão, “dat komt door die houtkachel. Dat werkt op mijn bovenblad. Het koelt af. Het is mijn familiebouw, ik heb een gelijkmatig verwarmd vertrek nodig.”
“Jouw familie?” sneert Steelstring, “begin je daar alweer over?”
De Poort van de Dungeon Master (9)
Hij stapt door de deur en sluit hem. Hij verwacht het geluid van een sleutel in een slot te horen om de deur te sluiten, wat een teken van de angst en mogelijk wantrouwen van de waard zou zijn, maar dat blijft uit.
Scheelt weer wat schade, want zo’n slot is geen probleem voor mij.
De ruimte is aardedonker. De geur van koppige wijnen in houten fusten wordt ruimschoots overvleugeld door de reuk van vochtige aarde met een vleugje verrotting.
De Poort van de Dungeon Master (8)
Na een paar uur lopen over een rustige weg in een overwegend bosachtig gebied komt hij aan in een klein dorp, dat zich tegen de bosrand aan lijkt te nestelen. Uit zijn vorige avonturen weet Hanck één ding zeker, geen dorp zo klein, of er was wel een herberg.
Zijn uitmonstering baart enigszins opzien bij de dorpsbewoners. “Een Aartsmagiër op pad!” hoort hij ze fluisteren.
De Poort van de Dungeon Master (7)
Hanck staat op en strekt zijn benen. Het scherm van de Guru en diens ketenen zijn inactief. Hij voelt aan de met ijzerbeslagen deur. Hij zit nog steeds dicht.
Vervloekt! Van de regen in de drup?
Een paar lichteffecten op het scherm van de Guru trekken zijn aandacht. Hij ontwaardt zijn eigen portret te midden van een tabel met de nodige getallen. Het scherm toont als titel Hanck de Aartsmagiër.
Alsof ik in de spiegel kijk, realiseert hij zich verbaasd.
De Poort van de Dungeon Master (6)
“Ooit bestond er slechts Chaos”, begint de Guru zijn verhaal, “en juist daarin lag de kans voor Orde. Want Chaos kan onmogelijk anticiperen op wat in overeenstemming met zijn Wetten van de Wanorde op een willekeurige plaats of tijd ontstaat. Uit Chaos kan met een weliswaar kleine maar duidelijk aantoonbare kans wel degelijk Orde ontstaan.
Zo ontstond er Orde in de diepte van de tijd.
De Poort van de Dungeon Master (5)
“Mooi, dat je daar nu achter bent”, klinkt een stem, “wijsheid komt met de jaren, maar jaren wachten duurt lang… Ik ben blij dat dit lange wachten nu voorbij is, want de tijd dringt!”
Hanck doet verschrikt zijn ogen open. Hij zit weer geketend in die kleine cel van vier bij vier. Hij is echter niet alleen.
De Poort van de Dungeon Master (4)
Opeens is hij weer terug in zijn WerkCel.
Voor hem gloeit zacht het zwart-witte beeldscherm van een Sun workstation. Boven op het toestel staat een vliegtuigmodelletje geparkeerd, een Corsair uit de tweede wereldoorlog dat opviel door zijn typische gebogen vleugelvorm. De bouwer van het vliegtuig, een Engelsman die totaal verslaafd was aan deze reconstructies in plastic, had zijn best gedaan om het toestel een verweerd uiterlijk te geven.
De Poort van de Dungeon Master (3)
Hanck hijgt, zweetdruppels parelen op zijn voorhoofd.
De lucht is vochtig en benauwd en beneemt hem volledig de zin om te ademen. De bedompte atmosfeer maakt iedere ademtocht tot een kwelling, hij voelt een angstige en steeds in intensiteit toenemende beklemming alsof hij met barstende longen in diep water aan het verdrinken is.
De Poort van de Dungeon Master (2)
In de tachtiger en negentiger jaren van de twintigste eeuw ontstonden de Computer Role Playing (Adventure) Games (CRPGs, later gewoon ErPeeGeetjes).
Met zo’n spel kon je als avonturier met een groep dapperen op de computer je queeste om de wereld te redden uitvoeren. Veel van deze spellen volgend de regels van de pen en papier RPG-systemen uit die tijd. Echter, veel spelfabrikanten maakten ook hun eigen regels.
De Poort van de Dungeon Master (1)
Stel, je loopt buiten op straat. Het is diep in de nacht en in de meeste huizen is het licht al lang uit… Behalve bij eentje.
Je kijkt nieuwsgierig bij dat huis naar binnen en ziet in de huiskamer een groepje mensen rond de tafel zitten. Ze maken nu eens met een gespannen blik aantekeningen op een stuk papier, tekenen een kaart van de situatie, en gooien dan weer van tijd tot tijd met een aantal wonderlijk gevormde dobbelstenen.
De Driehonderdste
Ik begon de DOS Amigos Homepage Blog in Maart 2019 als onderdeel van de modernisering van de DOS Amigos Homepage. Ik zocht een onafhankelijk platform voor mijn rubrieken en verhalen. Ik startte met het omzetten van de korte verhalen die ik op dat moment op mijn computer had staan en schreef ondertussen lustig verder.
Omhelzing
Aanvraag voor bevoorrading geaccordeerd. Volg route Z-27, coördinatenstelsel 77. Afwijken van de route wordt zwaar gestraft.
Matthieu klikt het scherm op zwart. “Het mag. Heb jij nog iets nodig, Pa?”
De grijsaard fronst: “Frisse lucht! Da’s alles. The Air that I breathe. Gewone buitenlucht, zelfs met uitlaatgassen is dat nog beter dan die synthetisch gefilterde steriele binnenzooi die de Staat ons in haar oneindige goedheid toestaat.”
Museumdorp
We hebben een week een vakantiehuisje in de buurt van Orvelte, een museumdorp in Drenthe. Het komt niet vaak voor dat een toeristische attractie op loopafstand van ons vakantieadres ligt, dus besluiten we de wandeling van twee kilometer te maken.
Het is bewolkt maar droog. Vandaag geen zonnige foto’s, dus. Wandelschoenen aan en het avonturenpad door het vakantiepark langs.
De Bedevaart van de Abbreviant (6)
De keizerlijke begeleider heeft zichtbaar haast om de volgende bedevaartplaats te bezoeken. Hij maant de aanwezigen tot spoed en laat zijn Helvetische legionairs zijn woorden kracht bijzetten. Gregorius, Quirinalis en Maddalena krijgen een eigen escorte.
“Ziehier onze populariteit bij het gezag”, glimlacht de abt.
De wandeling naar hun volgende attractie is kort, al snel doemt de façade en de koepel van het Pantheon voor hen op.
De Bedevaart van de Abbreviant (5)
Na een wandeling van dik een uur komen ze aan bij een trap naar boven. Quirinalis zucht opgelucht, de atmosfeer wordt hem in de catacomben toch wat te eng. Ook al had hij deze tocht al eerder gemaakt, hij kon de juiste route maar niet onthouden. Daarom volgt hij de abt op de voet.
Maddalena heeft haar spraakzaamheid weer teruggevonden en vraagt honderduit over de symbolen en spreuken die her en der op sarcofagen en wanden zijn aangebracht.
De Bedevaart van de Abbreviant (4)
Nadat ze de herbergier van Ante Portas Tiberii hebben betaald, gaan ze te voet naar de ingang van de catacomben van Calixtus. Een bescheiden portaal op enige afstand van de weg vormt de ingang van de plek waar de schrijver van de Abbreviatio begraven zou liggen.
Quirinalis ziet de onafgekorte geschiedenis van het Eerste Imperium voor zich. De schrijver daarvan, Tacitus, kenmerkt zich door kort en bondige beschrijving vol van lading tussen de regels.
De Bedevaart van de Abbreviant (3)
Een partijtje Schaak
En zo vindt Quirinalis zichzelf opeens met Maddalena opgescheept, alhoewel nee, zijn stemming is dermate verbeterd dat hij haar gezelschap niet langer als aanzet tot ketterij opvat, zoals vanmiddag. En dat wordt nog beter wanneer ze op het schaakspel komt.
“Gregorius vertelde me, dat jullie regelmatig schaken”, begint ze, “hij prees je tactiek en inzicht.”
De Bedevaart van de Abbreviant (2)
Van Neapolis naar Minturnus
Quirinalis kijkt om zich heen, de bebouwing van de stad wordt al minder dicht. In de verte ziet hij de pijnbomen die de grote weg omzomen. Steeds als hij hier komt, schieten hem de passages uit een onafgekort oud geschiedkundig document te binnen.
De Bedevaart van de Abbreviant (1)
Ars Longa, Vita Abbrevianda
Het late zonlicht werpt roodgouden stralen door de gebrandschilderde ramen van de Librije van de Abdij. Quirinalis Clemens Qualitatis de Abbreviator slaat zijn ogen op van de documenten die hij bestudeert en neemt het schijnsel onbevangen waar.
Contact 2025
Voor het eerst real-life!
Georges versnelt zijn pas. Te laat komen is een slecht begin. Hij is er bijna. Vlak boven zijn maag ontwikkelt zich een knoop die probeert angstige en plezierige spanning te verbinden.
Kom op zeg, denkt hij, het is de tandarts niet.
Helpdesk
“Hier is je werkplek. Helemaal voorbereid op de winter. Covid-21 proof.”
“Covid-21?”
De manager maakt een breed gebaar: “Regeren is vooruitzien, we zijn daarin veel verder dan de Haagse leading-class. Ziehier bijna doorzichtige spat- en kuchschermen en scheidingswanden rond de werkplek, goed voor een semi-transparante organisatie.
Kruipruimte
Wij hebben in onze woonplaats behoorlijk hard water. Ontkalken is een regelmatige routine voor onze waterkoker en de afwasmachine vraagt geregeld om zout. Daarnaast merk je dat het water je huid wat droger maakt, iets waar je wat meer last van hebt als je ouder wordt.
Voor hard water zijn er remedies beschikbaar van anti-kalk magneten tot complete drinkwaterzuiveringsinstallaties.
De Tweehonderd Vijftigste
Iets meer dan twee jaar geleden begon ik dit blog op de DOS Amigos Homepage. Na een bescheiden begin zitten we inmiddels op de tweehonderdvijftigste aflevering.
Terugdenken op Oosterhof
Aan het eind van het eerste decennium van deze eeuw moesten we onze poes Kimmie laten inslapen. We waren daarbij. Toen het gedaan was vroeg de dierenarts ons wat we wilden: crematie of destructiebedrijf.
Een destructiebedrijf, dat was een onaanvaardbaar lot voor een lieve huisgenote die tien jaar bij ons was geweest en een deel van het gezin was geworden. We kozen dus voor crematie.
Complex
“Hij zit er perfect in, u kunt altijd bellen als er iets mee is.”
De deur slaat dicht. Pauline en haar moeder kijken het wegrijdende bestelbusje na.
“Ik ben blij dat het voor elkaar is, Ma,” de klank van opluchting kleurt haar stem, “ik maakte me er echt zorgen over, dat smalle trapje naar boven, zeker in deze tijd. Zo snel gemonteerd. En dat nog voor Moederdag!”
Bermtoerist
Ik ging op een dag uit fietsen,
Ik voelde mij moedeloos…
Een straffe noordoostenwind waait me tegemoet over de weilanden, ik zet me schrap op de pedalen.
Ik heb die frisse neus hard nodig na twee uur opsluiting in mijn coronagedwongen thuiskantoor met een teleconferentie waarbij iedereen door elkaar klept en de voorzitter steeds net te laat is om orde te houden. Mijn oren tuiten ervan. Geen steek verder gekomen, de figuurlijke polder is onder water gelopen. Overlegstructuur, ’t mocht wat!
Op de Vlucht, op de Fietse…
“Blijft Allen Thuis” is nog steeds het overheidelijk gebod in deze coronatijd. Dat wil zeggen dat je langer in huis bent en daardoor gevoeliger wordt voor hinder in de huiselijke omgeving. Dat vormt bijvoorbeeld met thuiswerken een duidelijk spanningsveld als je rust wordt verstoord, concentratie wordt dan moeilijk zo niet onmogelijk.
Crisis? Welke Crisis?
Als mijn denken eens lichte vleugels had,
het zou vliegen als een vogel over de stad,
naar een plek van liefde zonder verlegenheid
waar niemand nog lijdt onder gebrek aan tijd.
Waar ik het kan geloven als iemand me zegt
“Alles komt werkelijk op zijn pootjes terecht!”
Inspiração
Wat een rust op de weg vandaag…
Ik draai de A1 op, ik hoef geen enkele moeite te doen om op de rijbaan te geraken. Vrij uitzicht vooruit, ver achter me rijdt een vrachtwagen. De chauffeur heeft er zin in en passeert me. Ik bestudeer zijn nummerbord.
Eindoplossing
“De crisis breidt zich uit als een olievlek op glad water.”
De voorzitter wijst op de kaart, provincies hullen zich in tinten bruin en donkerrood, steden en dorpen vormen zwarte gaten in de grillige vlakken. Alleen de Rottumerplaat is nog maagdelijk wit.
Een van zijn toehoorders wijst daarop: “Hoe verklaart u dit?”
Stippen
Ik ben er…
Sienna houdt haar badge tegen de deur. Een zoem en een klik. Open. Ze klikt de badge aan haar jeans en bedient de ontsmettingszuil. Een scherpe synthetische lucht prikkelt haar neus. Een kilte trekt door haar handen.
Ik ruik het, denkt ze opgelucht, dus geen corona.
Lokdown
In Oktober 2020 ging ik voor het laatst naar de kapper.
Toen begonnen de modelletjes van Van Dissel statistische verdelingen met grote deviaties te ratelen en koos men op kabinetsniveau voor de aller-somberste curve als beleidsgrondslag. Algehele lock-down, kappers dicht, cultuur blijft dicht, niet essentiële winkels dicht, voordeur dicht voor meer dan een gast (het liefst hadden ze een automaat geplaatst die bezoekers telde en het huis lieten ontploffen als er meer gasten kwamen) en uiteindelijk ook des avonds de straat dicht.
In the Year 2025, 2025
Sjors Vandegraat kijkt mistroostig uit zijn raam aan de Beethovenstraat. De avond valt. Het display van zijn audio set toont 27-02-2021 20:59. Het is al stil op straat, de tramrails trekken een verlaten spoor op het midden van de weg.
Twee handhavers in gele hesjes fietsen in een kalm tempo voorbij en kijken waakzaam op zich heen op zoek naar Sperrzeitverbrecher. De drie kruisjes op hun badge schitteren in het late licht.
Vastberaden, heldhaftig, barmhartig… Sjors trekt een zuur gezicht.
Neusworteltjes
“Ik mij laten testen? Dat is toch helemaal niet nodig, ik heb geen klachten.”
Hij heeft nog spijt van die uitspraak. Met al die journalisten erbij, stom, stom, stom. En dat terwijl hij het volk tijdens wekelijkse persconferenties op het hart had gedrukt om de teststraten plat te lopen, desnoods na de avondklok nog. De getallen moeten up to date blijven. Anders verzwakt de urgentie.
Barbaars onmenselijk!
Vandaag viel mijn oog op een foto bij een artikel in Trouw. Een meisje met rituele beschildering gedurende een Rite de Passage. Ze behoort tot de Pokot stam uit Kenia en is in ceremonieel tenue op weg naar haar rustplaats na haar besnijdenis. Ze wordt voortgeduwd. Haar blik is wezenloos,…
Zelfdood
De brievenbus kleppert. Jesse siddert, het is niet de wind. De klok aan de muur neemt zijn rol als dominante lawaaimaker weer over. Tik, tak, seconden vervliegen op de gestage puls van het raderwerk.
Heel voorzichtig schuift hij naar het raam, trekt aan het touwtje en gluurt tussen de lamellen van de luxaflex. Een man in bruin met oranje outfit haast zich naar de overkant en propt daar een brievenbuspakje door de gleuf.
Bij de Neus Genomen
Afslag Delden/Bentelo/Bornerbroek. Tijd voor ons weekenduitje, een rondje door het Twickelse Bos. Weer of geen weer, in deze coronacrisistijd waarin thuisblijven niet langer leuk is, is dit wandelingetje een hoognodige afwi8sseling die hapje frisse lucht met zich meebrengt.
We zetten de auto neer op de parkeerplaats van Uitspanning Het Hoogspel, een horecagelegenheid waar de vorige twee generaties van de familie van Erna, mijn vrouw, al koffiedronken en wat balletjes stootten op het biljart terwijl de kinderen zich vermaakten in de speeltuin.
De Katten van Vroeger
Ik schreef een blog naar aanleiding van het overlijden van onze Kater Bo. De laatste in een periode van meer dan 25 jaar waarin we met tussenpozen katten als huisdieren in huis hadden. Op de oude DOS Amigos Homepage heb ik twee van hen beschreven in een soort In Memoriam, want ook zij overleden in die tijd. Zodoende vind je hieronder de verhalen van Kimmie, Snoes en Dexter.
Kater Bo (2006 – 2021)
Kater Bo kwam in 2006 in huis bij mijn oudste dochter Annelyn en haar vriend en later echtgenoot Paul. Een schattig rood katertje met enorm grote oren.
Reeds in de puberteit bleek Bo een ondernemend en vrijheidslievend type, hij kroop over het balkonhek op de tweede verdieping en stuiterde naar beneden. Hoeveel levens hij daarbij verspeeld heeft, is niet duidelijk, maar wat overbleef was genoeg voor heel wat jaartjes.
Oudjaar
“Miaaauw…”
De lapjeskat komt aanstrompelen en probeert bij Patrick op de bank te springen. Dat mislukt. Het dier rolt op de grond en kreunt van de pijn. Voorzichtig tilt hij de kat op en zet hem op zijn schoot. Een benauwd piepend gespin is de reactie.
Benauwd
“Kijk, daar is de bus al.”
Moeder trekt Patrick mee, haar greep knelt zijn hand.
De chauffeur knikt: “Goedemorgen, mevrouw. Waar gaat de reis naartoe?”
“Leiden, een volwassene, een kind.”
De chauffeur stelt een paar hendeltjes in en draait aan de zwengel. Patrick kijkt zijn ogen uit. Wat een interessant apparaat. Waar zouden die hendeltjes voor dienen? Er komen twee stripjes papier tevoorschijn.
De man scheurt ze af: “Een vijfentwintig, mevrouw.”
2-1-0 On the Road Again!
De DOS Amigos Homepage blog is actief sinds Maart 2019.
Daarmee begon ik destijds het gewaagde en arbeidsintensieve experiment om de DOS Amigos Homepage om te werken naar WordPress technologie. Dat werkt mooi, vriendelijk voor weergave op Desktop, Tablet en Smartphone (dat wilde bij het oorspronkelijke hard-coded HTML niet zo lukken).