Naam auteur: Mark (Schrijver)

Verbazingwekkend hoe een stamboom uit kan dijen…

Patrick laat zijn oog langs de voorste rijen gaan. Hoe lang had hij zijn familie al niet meer gezien na alle verwikkelingen van de laatste jaren?

Vergeving verlicht zijn geest. Hij voelt ruimte. Met de ruimte komt geluid.

Muziek?

De muziek dringt tot hem door als fragmenten van een gesprek. Klanken die zich aaneenrijgen tot herinneringen. Liedjes, melodietjes, ze dansen over de tijdlijn. Hij ziet een radiootje voor zich. Daarnaast een kleine koffergrammofoon. Een bijzondere entourage voor een meisjeskamer uit de vijftiger jaren.

Zo begon zijn leven in de buitenwereld. Ja, zij was daar ook. De spanning en het verdriet bleven, maar nu in een andere dimensie. Daarom is hij nu hier. Tegen verwarring en woede. Slaapt hij?

Hij herinnert zich zijn behoedzaamheid in doen en laten. Zijn gevoeligheid voor haar stemmingen. Het gevoel dat haar pijn door hem is veroorzaakt. De angst om verkeerd te doen. De zelfveroordeling in tribunalen.

Hij leeft in een cyclus. Nu hij denkt, merkt hij dat op. Er is een tijd van beweging, gedempte geluiden, een hartslag die in tempo en intensiteit varieert, een stroom van gedachten. Hij merkt ook een periode dat het rustiger is, stilte van buiten, een kalme hartslag op de momenten na dat stromen van onsamenhangende gedachten en beelden de revue passeren. Haar verdriet verscherpt bij tijd en wijle haar onrust. Hij voelt en leeft alles mee. Symbiose.

“Dat is tijd,” fluistert zijn gids, “cirkelgang.”

Een ernstige zalvende stem: “Bekent gij hier voor God en deze zijn heilige gemeente, dat gij genomen hebt, en neemt, tot uw wettige huisvrouw, hier tegenwoordig; haar belovende, dat gij haar nimmermeer zult verlaten; dat gij haar zult liefhebben, en trouwelijk onderhouden, gelijk een getrouw en Godvrezend man aan zijn wettige vrouw schuldig is; dat gij ook heiliglijk met haar leven wilt, haar trouw en geloof houdende in alle dingen, naar uitwijzen van het Heilig Evangelie?

“Gaat u zitten zuster.”

Patrick voelt haar behoedzaamheid. De geneesheer-directeur is geen gemakkelijke. Bovendien weet hij alles wat er in het ziekenhuis omgaat.

“Ik heb vernomen dat u voornemens bent om te gaan trouwen,” hij slaakt een zucht, “u weet wat dan de normale gang van zaken is.”

“Jawel, mijnheer,” klinkt het benepen.