In de zestiger jaren…
Mijn vader pakte zijn cadeautje uit. Er kwam een platenhoes tevoorschijn, een stemmige dageraad in donkere wolken met roze en oranje randen boven een kalme zee.
Peer Gynt Suites Nr. 1 und 2, Musik fur Sie, Konzertgebouw Orchester. Zonder te begrijpen las ik de taal, ik wist toen nog niet veel van vreemde landen en mensen, laat staan dat dit de taal van onze Oosterburen was.
Om een beetje aan te sluiten bij de schrijverscommunity heb ik een tijd geleden een Sweek Account aangemaakt.
Sweek is een website waarop je verhalen kunt plaatsen en uiteraard ook lezen en becommentariëren. Het verhaal gaat dat uitgevers deze site afstruinen op zoek naar nieuw talent. Bovendien kun je er publicaties in eigen beheer laten maken, tegen een prijs uiteraard.
Mistflarden, een klamme kilte drijft druppels op de stalen staanders van de perronoverkapping. De koersrol verderop ratelt en toont een nieuwe bestemming, de oude tekst 15:33 Deventer, Apeldoorn, Amersfoort, Hilversum, Amsterdam CS is nu verleden tijd. De achterlichten verdwijnen in de mist en nemen haar mee uit mijn leven.
Ik kan niet hetzelfde voelen voor jou… een echo van desillusie.
Pats!
Een pijnscheut in zijn gezicht, een gemene piep in de oren overstemt het geluid om hem heen. Haar gezicht is vertrokken, haar ogen flitsen drift, een grimas van woede verwringt haar mond. Hij herkent haar bijna niet meer.
Zijn eerste schok gaat over in woede. Hitte die zich door zijn hele lijf voortplant en hem laat trillen. Adrenaline. Verdediging die koste wat het kost een aanval eist.
Ik moet hier weg!
Marco Miraggio worstelt zich tegen de stroom in de trap op. Nog drie dekken te gaan naar de buitenlucht! Om hem heen knettert en vonkt het, overal kortsluiting. Hij voelt de slagzij.
Shit, als ze kapseist, dan…!
Waar moet hij dan naar toe? Tot en door de bodem gaan? Poseidon Adventure? Nee, voorlopig wordt het naar boven worstelen.
Lieve Buuv,
Allereerst, wees niet bang voor mijn aanhef. Ik begin mijn brieven altijd zo, omdat ik graag uitga van een positieve en zonnige aanpak. Mijn vrouw zegt altijd: “Met een ontwapenende glimlach bereik je meer dan met een begrafenisgezicht.”
Daarom heb ik ook van haar officieel toestemming om U, nee ik zal je gelijk maar tutoyeren, je met “Lieve” aan te schrijven.
Luisterend… Hoor mijn zang in de wind…
Patrick schrikt wakker. De fluistering vlucht uit zijn bewustzijn voor de lichtstraal door de gordijnen. Hij tast naast zich. Zijn hand verkrampt als de werkelijkheid tot hem doordringt.
Leeg… Evie is weg…
Op vakantie zoek je naar een paar leuke uitjes. In IJhorst vonden we een kunstroute, genaamd “Grensloos Kunst Verkennen”.
De route leidde langs diverse locaties in de dorpen IJhorst en De Wijk. Daar stelden particulieren binnen- en buitenruimten ter beschikking voor het ten toon stel-len van allerlei kunstobjecten. Die varieerden van beelden tot schilderijen en van multimedia-show tot een kunstig in breiwerk verpakte oude Renault 4.
Gevallen Vrouwen Lees verder »
Het café is leeg, op twee gasten na. De kastelein wrijft een paar glazen schoon en verdwijnt een moment naar achteren.
“Bij het Silesische Bosje, daar ligt de muur aan het kanaal. Alleen maar betonblokken met puntdraadpaaltjes. Ze bouwen er wel een wachttoren, maar die is nog lang niet klaar, de wachtbarak staat helemaal aan de Pushkinallee. Als je goed kunt zwemmen moet het lukken, het is wel koud in dit seizoen.”
Du bist nicht Allein (11) Lees verder »
Is het nu dag of nacht?
Joachim komt bij zijn positieven. Was het nu gisteren of vandaag dat hij werd gepakt? De blinddoek knelt op zijn ogen. De stank van de smerige stof prikkelt zijn neus. Hij herinnert zich de rauwe bevelen, het geluid van de motor van de vrachtwagen en de schielijke bochten waardoor hij zijn oriëntatie kwijtraakte. Daarna werd hij voortgeduwd en met een smak op de betonnen vloer van deze ruimte gegooid. Toen ging het licht voor hem uit.
Du bist nicht Allein (10) Lees verder »
