Ik wist niet dat het bestond… tot ik een interessant artikel in de Trouw las. De psychiater Joerie Tijdink had een boek Wetenschapper op de sofa, Hoe te overleven op de universiteit? geschreven over een verschijnsel dat veel wetenschappers teistert.
Publicatieverslaving…
Publicatie Verslaafd Lees verder »
Ik bekeek vandaag de berichtenteller van de DOS Amigos Homepage Blog. Honderd vijf en twintig. Niks bijzonders?
Toch wel, want 125 is vijf maal vijf maal vijf ofwel vijf tot de derde. Aangezien vijf een lustrumgetal is waar menigeen een jubileum aan vast hangt, heb ik nu dus mijn lustrum-lustrum-lustrumverhaal.
Allemaal van eigen hand, stuk voor stuk.
Vijf tot de Derde Lees verder »
4 April Anno Domini Tweeduizend en Zeven.
Erna en ik rijden op een lange rechte weg richting Steenbergen, een plaatsnaam waarvan je jezelf de oorsprong af kunt vragen. Het zal wel om hopen stenen gaan, want dit land is strak en vlak, geen bergje te zien.
Het was een merkwaardig gezelschap dat zich op de avond te voet over de essen van De Lutte worstelde. Een Walkure met vleugeltjes, Francien uit De Lutt’ en ik zei de gek.
Francien had aanbevolen om de stille paadjes richting het dorp te nemen, anders vielen we te veel op, zeker met een gevleugelde Walkure. Dus ploegden we door de modder van de weilanden en de houtwallen, met natte voeten, en een natte kuif van de mist.
Bie Oons in De Lutt’ (4) Lees verder »
Al snel bleek dat Fran de Walkure weinig oriëntatie gevoel had op de Twentse paadjes. We kronkelden heen en we kronkelden weer over weg en pad zonder ook maar in de buurt van De Lutt’ te komen. Het bleef maar mistig en om het gezellig te maken werd het ook nog donker.
“Weet je zeker dat we goed rijden?” informeerde ik ten langen leste maar eens.
Bie Oons in De Lutt’ (3) Lees verder »
Het rijtuig was niet het enige dat tot het rijk der fabelen leek te behoren. De berijdster kwam zichtbaar uit de fantasy sfeer. Enigszins schaars gekleed volgens de laatste bikinimode -wat wel een beetje raar is voor een fantasywezen uit een mogelijk ver verleden- zat zij gevleugeld en al in het zadel van haar mechanische rijdier. Ik kon zo gauw niet plaatsen tot welke mythologie zij behoorde.
Bie Oons in De Lutt’ (2) Lees verder »
Ik was eens op een dag een beetje onrustig, de hele tijd op zoek naar niets in een lege tijdpassering van de ene website naar de andere. Nu schijnt dat een uiting van wijsbegeerte te zijn -opgaan in het absolute Niets is bij sommige wijsheidszoekers een ultiem levensdoel- maar mij bevredigde het niet echt. Daarom stapte ik van armoe maar op de fiets om in ieder geval het doel te hebben om terug te komen. Da’s beter dan helemaal niets.
Bie Oons in De Lutt’ (1) Lees verder »
Rommelmarkt. Voor velen een heel vroeg begin van de Koningsdag. Voor dag en dauw op jacht naar de beste plek. Dat wordt kleumen langs het trottoir als het weer niet mee zit, maar ach, de stemming is opperbest bij een vroege belofte van een grote omzet en het vooruitzicht van de zolder thuis die eindelijk wat leger wordt. Goede hoop op een positieve marktwerking!
Ik kan niet meer blijven, mijn reislust roept. Of is het de drang om te vluchten? Ik dacht een reisgenoot gevonden te hebben, maar zij zwichtte voor liefde, ik had vergeefs vertrouwd en zij liet mij met lege handen achter.
De mist kolkt over het plein en verkilt me tot het bot. Woede verstart mijn hand rond de handgreep van mijn valies. Ik duik in mijn kraag en steek het water over op weg naar het station.
“Hier moet je zijn, Opa! Ik mag niet mee, hoor, dat is een jongetjes-WC.”
Trots wijst mijn kleindochter naar het toiletgebouw op de camping. Ze mag zelf overal naartoe, dat is pas vakantie. Ik duik even achter de deurtjes, een hele opluchting na een uur onderweg.
“Nu gaan we naar de waterspeeltuin, Opa!”
