Verhalen die een relatie hebben met de coronacrisis
“Miaaauw…”
De lapjeskat komt aanstrompelen en probeert bij Patrick op de bank te springen. Dat mislukt. Het dier rolt op de grond en kreunt van de pijn. Voorzichtig tilt hij de kat op en zet hem op zijn schoot. Een benauwd piepend gespin is de reactie.
Vroeger kwam ik hier elke dag langs…
Riens houdt van lekker fietsen in de buitenlucht zonder trapondersteuning. Het gestage ritme van zijn inspanning maakt zijn hoofd leeg en schept ruimte voor inspiratie. Veertig jaar lang peddelde hij deze route heen en weer. Dag in, dag uit, net zoals de veerpont van Drs. P. Nee, hij was nog nooit gezonken, maar wel van tijd tot tijd kleddernat geworden.
72.000 kilometer, rekent hij uit, ik heb zes fietsen versleten in die tijd.
“Jongens, wat ben ik blij dat ik jullie hier eindelijk weer zie.”
“Net zo, makker,” bromt Sjors, “wanneer was het voor het laatst?”
“Meer dan een jaar terug?” oppert Alfons, “Gerrit zei nog dat dit gedonder slecht was voor de branche.”
“Een wonder dat ons kroegje er nog zit,” voegt Richard toe, “dat was een harde dobber met die gedwongen sluiting. De huisbaas doet het niet voor niks.”
“Jean, dat is eeuwen geleden!”
De aangesprokene ontwaakt uit zijn Smartphoneglaslethargie, kijkt op en werpt een blik van verbazing. Een snelle beweging voorkomt dat zijn pilsje van de bar duikelt. De barman lijkt opgelucht, scherven kosten tegenwoordig meer geld dan ze aan geluk opbrengen.
“Jacques!” hij legt zijn Smartphone neer, “zijn we werkelijk zo veel ouder geworden?”
Aanvraag voor bevoorrading geaccordeerd. Volg route Z-27, coördinatenstelsel 77. Afwijken van de route wordt zwaar gestraft.
Matthieu klikt het scherm op zwart. “Het mag. Heb jij nog iets nodig, Pa?”
De grijsaard fronst: “Frisse lucht! Da’s alles. The Air that I breathe. Gewone buitenlucht, zelfs met uitlaatgassen is dat nog beter dan die synthetisch gefilterde steriele binnenzooi die de Staat ons in haar oneindige goedheid toestaat.”
Voor het eerst real-life!
Georges versnelt zijn pas. Te laat komen is een slecht begin. Hij is er bijna. Vlak boven zijn maag ontwikkelt zich een knoop die probeert angstige en plezierige spanning te verbinden.
Kom op zeg, denkt hij, het is de tandarts niet.
De laatste post alweer met UltraKorte Verhalen van maximaal 99 woorden, met nu de exemplaren die niet in de categorie Facebook, Schrijven of Relaties vallen. Veel van die verhalen zijn reactief, op thema’s die toevallig passeren in de verhalen.
Ultrakortjes Diversen Lees verder »
“Hier is je werkplek. Helemaal voorbereid op de winter. Covid-21 proof.”
“Covid-21?”
De manager maakt een breed gebaar: “Regeren is vooruitzien, we zijn daarin veel verder dan de Haagse leading-class. Ziehier bijna doorzichtige spat- en kuchschermen en scheidingswanden rond de werkplek, goed voor een semi-transparante organisatie.
Wij hebben in onze woonplaats behoorlijk hard water. Ontkalken is een regelmatige routine voor onze waterkoker en de afwasmachine vraagt geregeld om zout. Daarnaast merk je dat het water je huid wat droger maakt, iets waar je wat meer last van hebt als je ouder wordt.
Voor hard water zijn er remedies beschikbaar van anti-kalk magneten tot complete drinkwaterzuiveringsinstallaties.
“Hij zit er perfect in, u kunt altijd bellen als er iets mee is.”
De deur slaat dicht. Pauline en haar moeder kijken het wegrijdende bestelbusje na.
“Ik ben blij dat het voor elkaar is, Ma,” de klank van opluchting kleurt haar stem, “ik maakte me er echt zorgen over, dat smalle trapje naar boven, zeker in deze tijd. Zo snel gemonteerd. En dat nog voor Moederdag!”
