Verhalen in een enkele aflevering.
In de zestiger jaren woonde ik als kind in een zeer bevindelijk dorp aan de Merwede van waaruit baggeraars over de hele wereld trekken voor hun waterwerken. Ons huis stond tegenover de kerk.
Rouwstoeten waren daar kind aan huis. De zwarte of grijze auto’s met chauffeur en dragers en palfreniers in grijs pak met hoge hoed. Als je zo’n stoet op straat zag, moest je stil en eerbiedig zijn, want er was iemand overleden.
Ik kreeg voor mijn verjaardag van mijn dochter een uitje. Dat is de laatste jaren een prettige traditie geworden, een stukje beleving met verrassing. Mijn dochter en kleindochter gaan nog weleens samen op stap naar een concert of interessant museum.
Zo kwam ik samen met hen in Nemo en het Scheepvaartmuseum, beiden in Amsterdam en bij het Spoorweg museum in Utrecht. Traditioneel een reisje met de trein.
Ditmaal wilden ze naar Corpus gaan, een toegankelijke presentatie van het menselijk lichaam in Oegstgeest onder de rook van Leiden.
Ik ben bezig met de publicatie van mijn boek Coronaliteiten, 19 korte Verhalen. “Doe het zelf” is tegenwoordig de trend, dus heb ik een Printing on Demand bedrijf gezocht dat mij kan helpen bij het drukken.
Ik maak een account en upload het binnenwerk van het boek voor een publicatietest. Dan komt er een verrassing: Er verschijnt een mededeling dat het bedrijf ongevraagd een GPSR pagina aan het drukwerk toevoegt.
Wat zou dat zijn?
GPSR voor boeken, een veiligheidstrauma? Lees Meer »
Als je op deze miezerige Oudejaarsdag een wandelingetje maakt in de buurt, kun je iets bijzonders ruiken, de geur van een aloude traditie.
Nee, dat is niet de maatschappelijk omstreden geur van houtblokken en huisafval van open haarden en allesbranders die de gemeente Utrecht in haar anti-uitstotingsdrang wil verbieden. Ik doel ook niet op de uitlaatgassen van cobra’s en ander knalvuurwerk waarmee sommigen zich na Rutte’s “kersttoespraak” geestelijk voorbereiden op oorlog.
Je hoort en leest er weleens over. Plaatsen vol van oude energie en spiritualiteit, oorden waar mensen toen ze nog veel gevoeliger waren voor de energie van de omgeving nadachten over begin, einde en het heelal en hun goden vereerden.
Plaatsen waarbij je zelf de indruk opdoet dat er meer is dan je kunt zien, waarbij je voelt dat er iets is. Oorden waarbij je verbinding voelt, vaak zonder het te kunnen benoemen.
Spirituele Plekken in Nederland Lees Meer »
Tijd voor een glaasje…
Berend kijkt op zijn beeldscherm. Zijn gezicht klaart op, mooi, zijn favoriete tentje is al open. Het was ook veel te vroeg vanmorgen. Welke idioot plant om zeven uur een teleconferentie? Typisch Gaastra weer. Vroege vogels zijn voor de poes, hoor!
Jas aan, muts op, handen in de schoenen en de kou maar in. Het is waterkoud, de damp- van zijn adem verenigt zich met een klamme mist. De oude grachten zijn verlaten, toeristen komen alleen bij mooi weer.
Op de hoek bij het bruggetje, daar moet hij zijn. Een sierlijke neonreclame geeft het pand een naam. Ad Fundum .
Quod licet Bovi non licet Iovi Lees Meer »
In de laatste decennia van de vorige eeuw brachten Koot en Bie met hun Simplistisch Verbond heerlijke typetjes op TV die op geheel eigen wijze een aantal actuele en soms controversiële onderwerpen verbeeldden.
Een mooi voorbeeld van de Nederlandse humorcultuur uit die tijd. Daarnaast was het een pareltje van Nederlandse taalkunst met letterlijk, figuurlijk en tussen de regels. Goede taalbeheersing is vereist!
Het Proces van Franz Kafka (1883 – 1924) is de tragische geschiedenis van een man – Josef K. – die verstrikt raakt in een spinnenweb van regeltjes en gerechtelijke procedures na een beschuldiging die hij niet begrijpt, waarvoor hij geen aanklacht krijgt, maar waarin hij op den duur toch gelooft, waardoor hij zich overgeeft aan straf.
Het gerechtelijk systeem blijkt een labyrint waar je door alle procedures niet meer aan recht toekomt.
Eindelijk, de kust!
Keon kijkt zijn ogen uit. In de verte slaat de branding op het strand. De boot schommelt gevaarlijk, de buitenboordmotor sputtert.
“Land! Al Andaluz!” schreeuwt iemand, “we zijn er zo. Insjallah! Allahoe Akbar!”
Zo God het wil, denkt Keon, maar alleen die van hen, niet die van mij, die erkennen ze niet. Als ik Deo Volente zou roepen, vermoorden ze me.
Supermarkt Dirk kopt enthousiast in op zijn grootgrutterswebsite: “We zijn elke dag de Goedkoopste” en “Iedere Klant krijgt hetzelfde voordeel”. Die laatste slogan brengt me de onvolprezen Johan Cruyff in gedachte met zijn rake bespiegeling “elk voordeel heb se nadeel”.
Dat geldt ook voor Dirk.
Zelfscan-affaire II Lees Meer »
