Verhalen 1

De eerste 70 verhalen in dit blog

De Snaren van Zayhra (4)

Na Zayrha’s repetitie was het behoorlijk laat geworden en zowel Zippo als Synthe voelden de vermoeidheid van de lange dag.

Zayrha maakte een paar slaapplaatsen in orde in de huiskamer met wat ze in haar huis aan extra dekens en kussens kon vinden. Al snel waren het gekletter van de regen, het jagen van de wind en het kraken van het huis de enige geluiden.

De Snaren van Zayhra (4) Lees verder »

De Snaren van Zayrha (3)

Het spreekt vanzelf dat de smakelijke stoofpot er na zo’n regenachtige reis fluks in ging. Zayrha diepte nog een kruikje wijn op uit een voorraadkast. De dieprode fonkelende wijn bracht nog wat extra warmte in het lijf.

Na het eten schoof Zayrha nog wat houtblokken in het vuur en gebaarde haar gasten lekker rond de vuurplaats aan te schuiven. Buiten regende en donderde het onverminderd door, zodat de sfeer extra behaaglijk werd.

De Snaren van Zayrha (3) Lees verder »

De Snaren van Zayhra (2)

Tot laat in de middag bleef het redelijk maar wel druilerig weer. Zippo en Synthe waren zojuist een karavaan naar het zuiden gepasseerd. Bij het passeren hadden ze de Karavaanleider aangeklampt en gevraagd of hij een dorp Jonstede was tegengekomen.

“Oh jawel”, had de Arhb geantwoord, “ik moest wat tuig voor de dieren gerepareerd hebben, er was een bit afgebroken en een paar leidselogen waren kapot. Er zat een smid in dat dorp die dat bijzonder snel en goed kon. Aparte vrouw dat wel…

De Snaren van Zayhra (2) Lees verder »

De Snaren van Zayhra (1)

De regen die twee dagen daarvoor nog met tederheid het land van Cathlin’s Heem had besproeid, had vandaag een zeer slechte bui. Uit een broeierig grijs wolkendek plensde het hemelwater naar beneden en tekende kleine riviertjes op de weg die zich allemaal hartstochtelijk probeerde te verenigen met de grote rivier de Syra, een vijftal Straekhs verderop lager in het dal.

De Snaren van Zayhra (1) Lees verder »

Engel op Zes Snaren

Er was eens een visser, Jiang geheten, die dagelijks met zijn aalscholvers de rivier op ging om te vissen. Voor dag en dauw nam hij zijn vogels mee en boomde zijn bamboevlot met olielamp het water op om vlak voor zonsopgang op de juiste plek aan te komen. Het licht lokte de vissen en de aalscholvers deden de rest.

De visser had een aalscholver die hij van jongs af aan had opgevoed en er was een voelbare band tussen hen ontstaan.

Engel op Zes Snaren Lees verder »

De Raadsels van het Pedagoochelaars Doosje (2)

Alyraënne maakte een gebaar naar een zetel bij haar werktafel. De verbouwereerde Cathyraïnne voldeed aan haar verzoek en ging zitten.

“Het eerste deel van je proeve van bekwaamheid is geslaagd,” zei Alyraënne, “je geest luistert naar de wereld en prikkelt je lichaam om je tegen gevaar en dreiging te verweren. Dat heb je hard nodig op de wegen, die je op Caethlya zult gaan. Alleen die vaardigheid staat in tussen jouw voortijdige dood en het slagen van je missie.

De Raadsels van het Pedagoochelaars Doosje (2) Lees verder »

De Zeemeermin in het Dikkersbos

Lang, lang geleden was heel Twente bedekt met bossen. Een eekhoorn kon van de rivier de IJssel tot ver in Duitsland reizen door simpelweg van de ene boom naar de andere te springen.

Het woud was het domein van konijnen, eekhoorns, vogels, herten en wilde zwijnen, en heel soms een pak wolven dat op zoek was naar buit.

De enkele Tubanter die zich in de bossen waagde was vervuld van vrees voor de geheimzinnige wezens die achter iedere boom verscholen konden zitten.

De Zeemeermin in het Dikkersbos Lees verder »

De Zoon van Harley David (6)

Die kleine plek groen in de dode stad was een zichtbaar begin van het herstel.

Naarmate Leon verder naar het oosten reed, bleek steeds meer, dat de natuur de wonden van de Grote Branden aan het dichten was. De vlakten waren minder kaal en vertoonden van tijd tot tijd meer begroeiing in de vorm van kleine bosjes struikgewas. Het land veranderde steeds meer van een doods levenloos oord in een domein van goede hoop.

De Zoon van Harley David (6) Lees verder »

De Zoon van Harley David (5)

De boogpees van Leon’s kruisboog zong. Met een schrille kreet en nog wat krachteloos nafladderen tuimelde een vogel uit de lucht en stortte neer met een pijl door de hals. Leon rende er naartoe en floot goedkeurend. Het eten van vandaag was weer binnen.

Hij liep terug naar zijn motor, waar Laurie’s Droom wachtte. Zij wilde er niet bij zijn als hij op jacht ging. De vogel vertoonde zich met een stuurse uitdrukking in haar ogen. Ze had een hekel aan wat hij deed.

De Zoon van Harley David (5) Lees verder »

Scroll naar boven