Vervolgverhaal naar aanleiding van een schrijfopdracht
Een klop op de deur onderbreekt zijn mijmeringen.
“Binnen!”
“Hier zijn de laatste resultaten van Hubble, professor. Bewerkt met uw recente algoritmen.”
De irritatie verdwijnt terstond van professor Donaldsons gezicht. “Geweldig, ik bekijk ze direct!”
Ik weet hoe het eindigt… (4) Lees verder »
“Wilt u de kist geopend hebben tijdens het afscheid?” vraagt de uitvaartleidster.
“Nee!” klinkt het uit zes kelen, “absoluut niet!”
“Zo u wilt. Dicht dus.”
“Als iemand een sigaret opsteekt in haar buurt, ontploft ze. Dan begint de crematie gelijk al!”
Ik weet hoe het eindigt… (3) Lees verder »
De Vijfde van Beethoven schalt door de kamer. Hmm, Noodlotssymfonie, denkt hij, ik moet toch eens een andere ringtone nemen.
“Met Noorderzij.”
“Met Sitz, jouw hoofdredacteur en broodheer. Ferry, ik krijg vandaag de volgende aflevering van het feuilleton van je. Deadline, capito? Vanavond moet het naar de zetter die verduiveld kwaad op je zal zijn omdat je hem overwerk bezorgt!
Ik weet hoe het eindigt… (2) Lees verder »
“Ik hou van je” als einde van het verhaal,
Dat klinkt toch wel ontzettend banaal…
De tekst van dat liedje zeurt in zijn hoofd als een mug op een zwoele zomeravond, op zoek naar bloed. Hij weet niet meer wie het zong. De echo van de woorden lijkt te blijven hangen in de ruimte.
Ik weet hoe het eindigt, denkt hij.
Ik weet hoe het eindigt… (1) Lees verder »
