De derde set van 70 verhalen in dit blog
Gaarne verwelkomen we u Zaterdag 8 Augustus op ons hoofdkantoor.
Jesse vouwt de brief van de testinstantie dicht. Een vreemde reactie op zijn Corona-test van gisteren, normaal krijg je toch de uitslag binnen 48 uur? Deze brief lag er de volgende dag al, maar vermeldde geen uitslag. Alleen deze afspraak.
Eindelijk lucht…
De spanning van drie telefoonvergaderingen glijdt van me af. Er is niks zo erg als blind zijn als je met iemand praat en merken dat je stem niet voorbereid is op repliek.
Sinds ik thuiswerk, maak ik iedere werkdag tussen de middag een rondje op de fiets om de benen te strekken, de rug in beweging te zetten en het hoofd leeg te maken.
Bel voor een Wonder Lees Meer »
Corona! Contact is levensgevaarlijk. Hou afstand, wees sociaal, social distancing is het nieuwe normaal.
Het woord contact heeft een lange geschiedenis, met als oorsprong het Latijnse werkwoord Contangere met als voltooid deelwoord Contactum. Dat lijkt al behoorlijk op ons Nederlandse woord, nietwaar?
Er was eens een spiegel.
Hij hing jarenlang aan de muur van de gang en weerspiegelde tevreden iedereen die langskwam. Hij reflecteerde van alles, het slaperige gezicht dat de dag nog niet beginnen wil, de stralende oogjes van een kind dat gekke bekken trekt en om zichzelf kan lachen, de verliefde blik van verwachting, de woedende ogen door een ruzie die wordt beslist met de klap van de buitendeur die dichtslaat.
Spiegel im Spiegel Lees Meer »
Internet heeft heel wat lees- en kijkvoer bereikbaar gemaakt en mogelijkheden geopend tot uitgeverloos en soms oeverloos publiceren. Dat laatste is bij de website 500 Magazine aan Zee absoluut niet het geval. Een toevallige Google hit -ik weet niet eens meer wat ik toen zocht- bracht een leuke verrassing.
500 Magazine aan Zee is een initiatief van een schrijverscollectief uit de omgeving van Castricum.
500 Magazine aan Zee Lees Meer »
Het is mooi weer, ik heb een Seniorendag en het is Coronacrisis. Wat ga je dan doen?
Een plek opzoeken waar je binnen anderhalve meter geen mensen ziet. En ja, we hebben er eentje in de buurt.
Aan de rand van het Twickelse Bos in Delden staat een uitspanning, Het Hoogspel. Een klassiek café-restaurant met een biljart en een paar zaaltjes voor bruiloften, partijen en uitvaarten.
Heel soms vergeet ik dat je op een blog ook over meer alledaagse zaken kunt schrijven. Juist in deze coronacrisistijd lijkt dat meer voor de hand te liggen, dat het alledaagse weer interessant wordt omdat het dagelijks leven behoorlijk stilligt.
Daarom schrijf ik deze keer eens over een andere hobby van me, geen muziek, geen schrijven, maar treintjes.
Op het plein blijkt Brigid’s verschijning te zijn opgemerkt. Een paar mensen wijzen naar haar met een blik van ontzetting. Dat Patrick bij haar is wekt blijkbaar ook opzien. “Hekserij!” zoemt het, “zij zijn nooit meer samen gezien na haar verdwijning.”
“Ik heb het gevoel dat mijn dubbelgangster hier een zekere reputatie heeft,” fluistert Brigid, “misschien lopen we wat minder in de gaten bij die draaimolen?”
A Trip to the Fair (8) Lees Meer »
De hemel is helemaal opengetrokken, maanlicht sijpelt tussen de bomen en tekent de contouren van de attracties scherp uit. Rails tekenen een traject van bergen en dalen.
“De achtbaan! Ik mocht daar als kind nooit in, opa vond het te gevaarlijk voor me.”
“Mij niet gezien, ik vind het doodeng. Als ik alleen al aan die hoogtevrees denk. Ik ging niet verder dan de zweefmolen.”
A Trip to the Fair (7) Lees Meer »
Even verderop baadt de nieuwe attractie in helder licht. Lopende lichtjes dansen op schilderwerk met felgekleurde auto’s uit de zestiger jaren en swingende figuren met vetkuiven met zonnebrillen.
“Botsautootjes,” wijst Brigid, “daar kreeg ik als kind nog een tand door mijn lip. Ik wist niet dat er geen rem op zat.”
“Botste iemand te hard op jou?”
A Trip to the Fair (6) Lees Meer »
