Vierde set van 70 verhalen op de blog
Een bezit dat nergens toe dient, is een last…
Heer Bommel
Na mijn eerste Minibiebjes odyssee is de voorraad nog niet op. Van mijn stapeltje De Zang van de Zonnewende wil ik er eentje voor mezelf overhouden. Van Feast on Six Strings, het verhaal van het Nordhorn Guitar Festival wil ik er nog zoveel kwijt dat ik het kastje in mijn gitaarkamer voor iets anders kan gebruiken.
Ik vind de Minibieb een leuk concept.
Nog een paar op Pad, Jongs! Read More »
We hebben al een tijdje een nieuw modewoord. Cancel-cultuur. Een merkwaardige mix van Angelsaksisch en Nederlands. Ik ben trots op mijn moedertaal, dus ik vertaal dit direct: Verwerpingscultuur!!
Verwerpingscultuur Read More »
“Miaaauw…”
De lapjeskat komt aanstrompelen en probeert bij Patrick op de bank te springen. Dat mislukt. Het dier rolt op de grond en kreunt van de pijn. Voorzichtig tilt hij de kat op en zet hem op zijn schoot. Een benauwd piepend gespin is de reactie.
Half December begint het te kriebelen en slaan we een blik achter het gordijn op zolder. Het is tijd voor de kerstboom. Een boom achter een gordijn? Ik geef het toe, we hebben meer dan dertig jaar een kunststof exemplaar. Zodoende hebben we het equivalent van een heel klein bosperceel gered van de vuurdood.
De school van mijn kleindochter organiseert een uitje op zijn tijd.
Ditmaal gaat het richting het plaatselijke overdekte zwembad. Omdat een fietsritje voor een hele groep achtjarigen best ambitieus is, vroeg men vrijwilligers voor een ritje met de auto. Aangezien ik als gepensioneerde opa de tijd aan mezelf heb, meldde ik me aan. 😉 Gelukkig kreeg ik vrijstelling voor mijn maandagse huishoudelijke werkzaamheden.
Voorouderverering is ingebed in vele culturen op Aarde. Nazaten herdenken degenen die voor hen leefden. Ik maakte voor het eerst kennis met dit gebruik bij het bestuderen van de Romeinse mores op het Gymnasium. De Romeinen kenden de Parentalia, de herdenking van voorouders in Februari.
Het Christendom zag voorouderverering in beginsel als afgodendienst, zodat het gebruik in naam verdween.
“Hallo Klaus, alles kits?”
Klaus wordt wakker uit zijn mijmeringen. Zijn hand schraapt over de bar maar mist het drankje. De oliespuit valt op de vloer en barst open. Een vettige gelei verspreidt zich over de vloer.
Vroeger kwam ik hier elke dag langs…
Riens houdt van lekker fietsen in de buitenlucht zonder trapondersteuning. Het gestage ritme van zijn inspanning maakt zijn hoofd leeg en schept ruimte voor inspiratie. Veertig jaar lang peddelde hij deze route heen en weer. Dag in, dag uit, net zoals de veerpont van Drs. P. Nee, hij was nog nooit gezonken, maar wel van tijd tot tijd kleddernat geworden.
72.000 kilometer, rekent hij uit, ik heb zes fietsen versleten in die tijd.
Onze wereld en ons wereldbeeld bevindt zich tegenwoordig voor een belangrijk deel achter glas. Veilig opgeborgen tegen onze eigen inschattingen van wat we zien. Automatisch verbonden met het ziekelijk kweken van behoeftes door de nooit slapende markt. Als je niet uitkijkt: Gecensureerd en gefocusseerd op het heersende narratief.
Vanmorgen gingen we na de inkopen op de markt koffiedrinken bij ons favoriete cappuccino-tentje. Binnenshuis ditmaal, want de stevige kille wind motiveerde ons niet om het terras op te zoeken.
Ieder braaf Kind verdient een Slimme Telefoon Read More »
Kleinschaligheid is de toekomst. Wat hebben we aan de misstappen van sterren in Hilversum, New York of Hollywood? Wat moeten we met de geiligheid van royals, celebrities en richies overal ter wereld?
Ook deze week blijft u in de buurt met een nieuwe aflevering van Önder d’n droad deur!
Nee, ik plaats geen foto’s. Het zou toch vervelend zijn als jullie onze roddelonderwerpen in de supermarkt zouden herkennen. Gebruik dus jullie fantasie!
Önder d’n Droad deur! Read More »
