Hier vind je een inhoudsopgave van alle muziekstukken met verhaaltjes en verhaaltjes die specifiek over muziek gaan. Klik op het plaatje om te lezen.
Harmonia Mundi
Ploink…
Steelstring schrikt wakker: “Wat resoneert daar zo ontstemd? Het is midden in de nacht, verdorie.”
“Je weet vast wel wie,” bromt Klassieke, “altijd weer de eerste viool spelen.”
“Ik kan er niks aan doen,” piept Violão, “dat komt door die houtkachel. Dat werkt op mijn bovenblad. Het koelt af. Het is mijn familiebouw, ik heb een gelijkmatig verwarmd vertrek nodig.”
“Jouw familie?” sneert Steelstring, “begin je daar alweer over?”
Crisis? Welke Crisis?
Als mijn denken eens lichte vleugels had,
het zou vliegen als een vogel over de stad,
naar een plek van liefde zonder verlegenheid
waar niemand nog lijdt onder gebrek aan tijd.
Waar ik het kan geloven als iemand me zegt
“Alles komt werkelijk op zijn pootjes terecht!”
Inspiração
Wat een rust op de weg vandaag…
Ik draai de A1 op, ik hoef geen enkele moeite te doen om op de rijbaan te geraken. Vrij uitzicht vooruit, ver achter me rijdt een vrachtwagen. De chauffeur heeft er zin in en passeert me. Ik bestudeer zijn nummerbord.
Cent Mille Chansons
De eerste druppels van een forse regenbui spatten uiteen op het plaveisel van het marktplein. Laaghangende bewolking voorspelt niet veel goeds. Tijd voor een schuilplaats!
Midden op het plein probeert een kerktoren aarde en hemel te verbinden. Binnen brandt licht en de wind draagt flarden van muziek over, ze komt me bekend, maar ik kan haar niet duiden. Ik kijk om me heen.
Gelukkig staat er bij iedere kerk een café…
Oudjaar
“Miaaauw…”
De lapjeskat komt aanstrompelen en probeert bij Patrick op de bank te springen. Dat mislukt. Het dier rolt op de grond en kreunt van de pijn. Voorzichtig tilt hij de kat op en zet hem op zijn schoot. Een benauwd piepend gespin is de reactie.
Klankenkoorts
Mijn vingers trillen…
Jean schudt zijn hoofd tegen het knagende gevoel in zijn middenrif. Zijn hartslag volgt de vrees voor de verwachting.
Ik heb het stuk van voor naar achter bestudeerd, spreekt hij zichzelf moed in, heen en terug en op en neer. Ik heb alle vingerzettingen bekeken, de meest melodieuze uitgezocht met alle zekerheid die ik mezelf toestond. Ik kan het stuk dromen en zelfs op mijn hoofd staand nog spelen. Met goede wil kan ik het zelfs linkshandig uitvoeren.
Spiegel im Spiegel
Er was eens een spiegel.
Hij hing jarenlang aan de muur van de gang en weerspiegelde tevreden iedereen die langskwam. Hij reflecteerde van alles, het slaperige gezicht dat de dag nog niet beginnen wil, de stralende oogjes van een kind dat gekke bekken trekt en om zichzelf kan lachen, de verliefde blik van verwachting, de woedende ogen door een ruzie die wordt beslist met de klap van de buitendeur die dichtslaat.
A Trip to the Fair (8)
Op het plein blijkt Brigid’s verschijning te zijn opgemerkt. Een paar mensen wijzen naar haar met een blik van ontzetting. Dat Patrick bij haar is wekt blijkbaar ook opzien. “Hekserij!” zoemt het, “zij zijn nooit meer samen gezien na haar verdwijning.”
“Ik heb het gevoel dat mijn dubbelgangster hier een zekere reputatie heeft,” fluistert Brigid, “misschien lopen we wat minder in de gaten bij die draaimolen?”
A Trip to the Fair (7)
De hemel is helemaal opengetrokken, maanlicht sijpelt tussen de bomen en tekent de contouren van de attracties scherp uit. Rails tekenen een traject van bergen en dalen.
“De achtbaan! Ik mocht daar als kind nooit in, opa vond het te gevaarlijk voor me.”
“Mij niet gezien, ik vind het doodeng. Als ik alleen al aan die hoogtevrees denk. Ik ging niet verder dan de zweefmolen.”
A Trip to the Fair (6)
Even verderop baadt de nieuwe attractie in helder licht. Lopende lichtjes dansen op schilderwerk met felgekleurde auto’s uit de zestiger jaren en swingende figuren met vetkuiven met zonnebrillen.
“Botsautootjes,” wijst Brigid, “daar kreeg ik als kind nog een tand door mijn lip. Ik wist niet dat er geen rem op zat.”
“Botste iemand te hard op jou?”
A Trip to the Fair (5)
Waarom heb ik hem in ’s hemelsnaam meegevraagd?
Ze heeft geen zin in die ouwe koeien die steeds maar weer uit de sloot kruipen. Ze is geen inspirator en zal dat ook nooit worden. Hij verwacht te veel. Ze kan zichzelf niet eens aan het werk zetten op dit moment.
A Trip to the Fair (4)
De attracties staan in het donker. De regen neemt af, het water spat alleen nog maar uit de bomen.
“Er is helemaal niemand hier, wie bedient het dan allemaal?” vraagt Patrick zich af.
“Het is al twintig jaar dicht, niet rendabel,” legt Brigid uit, “te afgelegen. Ik maak me sterk dat de stroom er ook af ligt. Ze hebben hem een fortuin geboden om alles te slopen en er een bungalowpark van te maken. Die ouwe meuk trok totaal geen publiek meer, zeiden ze. Hij wilde dat niet. Hij was gisteren zo stellig, vlak voordat hij…”
A Trip to the Fair (3)
Brigid rijdt de stad uit en manoeuvreert de snelweg op. De snelheidsmeter schiet richting de 160. Zijn hand schuift naar de clip van de veiligheidsgordel. Vast. Hij zou het nu niet durven vergeten. Haar inhaalmanoeuvres zijn schielijk, zijn riem trekt strak op de bewegingen van de auto.
Is dit een ontvoering?
Hij kijkt opzij naar haar profiel. Haar mond is strak, haar gezicht een gegroefd masker.
A Trip to the Fair (2)
Klingelend geluid? Oh, de bel. Op dit uur? Ik heb toch geen pakje besteld?
Patrick staat op. Wat loopt hij licht. Wat lijkt die vloer ver weg. Als hij maar niet van die wolk valt. Hij huppelt een beetje in de gang en haalt de deur van de knip. Hij hoort zichzelf lachen, maar begrijpt de mop niet. Zijn voeten worden koud van de grondmist die door de deuropening naar binnen drijft.
A Trip to the Fair (1)
“Hoe lang kennen we elkaar al?”
“Kennen? Wat bedoel je met kennen?”
“Van voor…”
Patrick schiet overeind. Een zweetdruppel glibbert tussen zijn schouderbladen naar beneden en trekt een steeds scherper spoor van irritatie.
Welke dag is het?
Fantasia per il mio Liuto (5)
Giovanna schrikt wakker. Ze heeft het laken vast als een van haar penselen.
Waar ben ik? In het atelier?
Een slotakkoord vlindert langs. Ze komt overeind en schikt haar nachtgewaad. Met een energieke beweging gooit ze het dek van zich af.
Chiarina’s luit! realiseert ze zich.
Fantasia per il mio Liuto (4)
De geur van meekrap, perkamentlijm en vlierbessen, het rood en blauw kleuren helder af tegen het palet. Een nieuw penseel ligt ernaast.
“Vandaag ga je vrij schilderen,” de meester staat naast het nog lege doek. “Ik verwacht over twee uur een ruwschildering. Ik wil zien waarom je jezelf geschikt vindt om mijn leerling te zijn. Geen madonna’s vandaag!”
Fantasia per il mio Liuto (3)
Chiarina kijkt naar haar spiegelbeeld. “Chiarina Sforza, edelvrouwe,” fluistert ze spottend, “goede familie, maar met te weinig aanzien om een rol te spelen in het huwelijksspel dat Landjepik heet. Ondanks het feit dat ik zeker het aanzien waard ben! Gelukkig hoef ik niet te trouwen met een oude gek zodat hij van nageslacht verzekerd is. Ik kies uit liefde.”
Fantasia per il mio Liuto (2)
De stank van de leerlooierij verderop in de straat walmt tegen haar gezicht: Chiarina kokhalst, haar maag trekt samen. De armenwijk aan de overkant van de Arno is geen plaats voor een dame, zeker niet zonder gewapend escorte. Wonderbaarlijk dat iemand juist daar op die helse plaats zijn werkplaats vestigt. Haar bedienden lopen naast haar, hand aan het gevest van hun dolken, verdacht op straatslijpers en bedelaars met grijpgrage vingers.
Fantasia per il mio Liuto (1)
Chiarina sluipt over straat, ze blijft behoedzaam buiten de flakkerende lichtkringen van een enkele toorts aan de poorten van de palazzo’s. Haar hand tast naar de dolk onder haar mannenkleren. Voor de zekerheid! Ze speurt het modderig plaveisel af. Slierten van rook vervagen het uitzicht. Een prikkelende geur, dampen die haar ogen laten tranen.
Muzenloos
Eindelijk is het stil….
Patrick stapt uit bed en schuift een gordijn open. De wereld is wolkig, hij kan zelfs de protserige kerstverlichting van de overburen niet meer zien. Moet haast een combinatie van mist en kruitdamp zijn. Op de stoep ontwaart hij de resten van een veldslag, kapotgeschoten karton van Cakeboxen, zwartgeblakerde dozen met exotische karakters en een lang verkoold spoor Chinese Mat.
Wie zou dat gaan opruimen?
The Fall of the Leafe
“Waarom, Richard, waarom gebeurt mij dit?”
Met een nijdig gebaar mikt hij de ganzenveer op de tafel.
Richard haalt zijn schouders op en neemt een teug uit zijn roemer.
Op de achtergrond nemen een paar toneelspelers van de troupe hun rollen door. Drama en passie schallen door de ruimte en kaatsen terug tegen de rijen lege stoelen op de gaanderijen van het theater The Globe.
Solveig’s Lied
In de zestiger jaren…
Mijn vader pakte zijn cadeautje uit. Er kwam een platenhoes tevoorschijn, een stemmige dageraad in donkere wolken met roze en oranje randen boven een kalme zee. Peer Gynt Suites Nr. 1 und 2, Musik fur Sie, Konzertgebouw Orchester. Zonder te begrijpen las ik de taal, ik wist toen nog niet veel van vreemde landen en mensen, laat staan dat dit de taal van onze Oosterburen was.
Summertime in Blue
Toetsen in zwart en wit. Harde tralies tussen zijn leefwereld en de rest van het universum. Hij is zich er niet van bewust.
Gershwin , Rodgers en Hammerstein , dat speel ik graag, herinnert hij zich.
Zijn vingers volgen de muziek uit een op dat moment grijs verleden.
Janny (In a Mist)
De mist was behoorlijk dik, toen ik op een laat winterse avond min of meer doelloos langs de Amsterdamse Brouwersgracht wandelde. Zo dik zelfs, dat de ophaalbrug niet meer te zien was en de lantarens langs het water een ijl en spookachtig licht verspreidden over de glimmende straat en de vage vormen van de schepen, die aan de wallekant van de gracht gemeerd lagen. Een enkel verlicht raam gaf de illusie van verre warmte.
Twee Gitaren
Een droge, warme en zonnige dag liep ten einde in een klein Mediterraan stadje. De huizen met witte en bijna terracotta gekleurde muren straalden nog de hitte af van de brandende zon. Op de straten begon het leven te bruisen, het werk was gedaan: mensen liepen af en aan, aten op een terrasje of balkon in de relatieve koelte of stonden zomaar op straat met elkaar te praten over wat het leven hen voor de mond bracht.
Rendez-vous in Utrecht
In de tijd dat ik nog UltraKorte Verhalen schreef, kwam er iemand op het idee om een schrijverscollectief op te richten met als doel een bundel van 99-woorden verhalen onder de naam Kort en Prachtig.
Iedere deelnemer kon 6 verhalen insturen en een jury/redactie zou daar een selectie uit maken voor een boek in eigen beheer. Later is dat eigen beheer overgenomen door Ambilicious, een uitgeverij annex cursusinstituut annex multimediastudio.
Engel op Zes Snaren
Er was eens een visser, Jiang geheten, die dagelijks met zijn aalscholvers de rivier op ging om te vissen. Voor dag en dauw nam hij zijn vogels mee en boomde zijn bamboevlot met olielamp het water op om vlak voor zonsopgang op de juiste plek aan te komen. Het licht lokte de vissen en de aalscholvers deden de rest.
De visser had een aalscholver die hij van jongs af aan had opgevoed en er was een voelbare band tussen hen ontstaan.
Bird Song
Bird Song uit Access Permitted van Annette Kruisbrink, gespeeld door Mark op klassieke gitaar Voor vandaag: Bird Song uit Access Permitted, een leuke hedendaagse bundel met tien stukken voor de jongeren ( ; -) waaronder ik) van Annette Kruisbrink. In het najaar zie je vaak enorme zwermen spreeuwen al kwetterend…
Opera
Zaterdagavond. Kulturhaus NIHZ in Nordhorn, aprés concert.
Deelnemers en toehoorders stromen de concertzaal uit. Op weg naar wat verfrissing na twee afleveringen gitaarmuziek, de zaal is warm van aanwezigheid en opwinding. De trap af naar de Lounge, want de bar boven is al dicht. Uitgelatenheid alom, druk gepraat in meerdere talen. Hier kun je leren hoe je in Polen of in Hongkong bier bestelt.
Empty Fridge
Empty Fridge van Annette Kruisbrink, gespeeld door mijzelf op klassieke gitaar. Gitaarstuk van deze keer is Empty Fridge van Annette Kruisbrink. Een verrukkelijk lui bossa nova achtig stukje dat me doet denken aan een klimaat waarbij je de koelkast altijd vol moet hebben met frisse dranken. Voor mij is dat…
Gitaar Gezelschap
Vooraf… Op 24 April 2019 begon het negende Gitaarfestival Nordhorn met een optreden van The Guitar Company, bestaande uit Bobby Rootveld, Samuel Klemke en Laura Klemke. Gergely Pázmándi verzorgde hierbij het licht en de effecten. Wat op de aankondiging een klassiek concert leek, ontpopte zich tot een wervelende multimediashow met…
Tendresse
Tendresse van Annette Kruisbrink, gespeeld door Mark op klassieke gitaar Dit is een blog voor verhalen en muziek. Sommige verhalen gaan over muziek, maar deze keer plaats ik een verhaaltje bij een stukje dat ik zelf ingespeeld heb. Op Youtube heb ik een kanaal voor gitaarmuziek, maar hou ik de…
Sleepy Time
Ik word wakker. Goeie wijn, stel ik vast, beetje veel misschien, gelukkig geen hoofdpijn.
Een verre geur van wierook geeft een mystiek signaal aan mijn brein dat in een wolk van dons rondwentelt. Dronken slaap golft tegen de randen van mijn bewustzijn. Ik heb moeite me te oriënteren, draai me om in mijn slaapzak en kijk half verward om me heen. Het is nu bijna helemaal donker, het laatste drijfkaarsje in de schaal op tafel sputtert aarzelend nog wat licht.
Vissenkom I (Wish you were Here)
Zondagavond kwart voor zes. Arnold passeert de dierenwinkel op weg naar zijn vaste afhaalstek. Hij staat even stil voor de etalage en bestudeert het aquarium achter het glas. Vissen dartelen tussen de planten en kijken nieuwgierig naar het onbekende buiten hun domein.
How much is that fishie in the window?
Vissenkom II (Speak to Me)
Arnold haalt een hand door zijn haar: Weet je wat mijn probleem is?
Hij staart naar zijn scherm. De screensaver staat aan, een droomaquarium met ronddartelende tropische vissen en vegetatie die zacht wuift op een niet voelbare stroom. Een kreeft op de bodem houdt de vissen in de gaten en heft zijn scharen als er eentje te dichtbij komt. Ogenschijnlijk leven in het platte vlak. Een paar brokjes virtueel voer dwarrelen naar het grind van de bodem. De vissen drommen samen rond het kunstmatig leven brengende materiaal. Het geluid van klaterend water geeft een schijn van werkelijkheid.
Alfonsina y el Mar
Het is tijd…
De deur gaat open. De competitieleider haalt me op uit de inspeelruimte. Ik pak mijn gitaar en de bladmuziek en volg hem naar boven.
“Good luck!” fluistert hij en houdt de deur naar de zaal voor me open. Daar zit de jury en publiek.
De spanning is anders…
Verhalen Tentoonstelling
Zijn stem fluistert in mijn hoofd. Je denkt toch wel aan mijn laatste wens?
Ik knik werktuiglijk en kijk op mijn horloge. 13:30 24-12-2018. Het is tijd. Sleutel in het slot, de deur knarst open. Ik vind het lichtknopje en kijk hem regelrecht in zijn papieren ogen.
“Victor Zwartmann (1933 – 2017) Gevallen Verhalen.”
Nocturnal after John Dowland
Een podium met daarachter rijk met kleur gevulde schilderstukken in warm geel, vlammend oranje en koelblauw. Spots werpen licht en verdiepen de oneindigheid achter het doek. De zaal zit vol, het publiek wacht nieuwsgierig in het halfduister.
De gitarist op het podium zet zijn eerste toon… Langzaam sterft de ijle klank uit in een zoete dood.