Waar de Oceaan begint van Bløf, ook het startpunt van deze site
Ik ging eens op een mooie dag uit surfen,
nee, niet aan gene zijde van de waterlijn.
Zo sportief ben ik niet, ik zou niet durven,
die branding zit vol onderstrooms venijn.
Ik surf op golven van gegevenspakketjes,
stromend door koper of glas gelijk raketjes.
Van de ene link naar de andere gaat de reis,
soms loopt het dood, het is niet altijd prijs.
Volgen van deze wereldwijde verbondenheid
is avontuurlijk, maar kost wel heel veel tijd.
Daarom vind ik dit schrijversrustpunt fijn,
lekker lezen aan deze zijde van de waterlijn.
Internet heeft heel wat lees- en kijkvoer bereikbaar gemaakt en mogelijkheden geopend tot uitgeverloos en soms oeverloos publiceren. Dat laatste is bij de website 500 Magazine aan Zee absoluut niet het geval. Een toevallige Google hit -ik weet niet eens meer wat ik toen zocht- bracht een leuke verrassing.
500 Magazine aan Zee is een initiatief van een schrijverscollectief uit de omgeving van Castricum.
Als kind kwam ik daar weleens, we hadden er familie wonen, oom Wim die bij de Duinwaterleiding werkte en in een avontuurlijk huis in de duinen woonde. Vlak daarbij was een soort uitkijktoren met een verrekijker erop. Daarmee zou je dan de schepen voor de kust kunnen zien. Ik was niet zo handig, dus ik zag niks anders dan verblindende schitteringen op het water. Later verhuisde oom Wim het familie en al naar een rijtjeshuis in Castricum zelf. We kwamen iets vaker toen we in Amsterdam Noord kwamen wonen, al kachelend langs de spoorlijn Zaandam – Koog -Zaandijk – Wormerveer – Assendelft en verder. En dan stond je op warme dagen een tijdje in de file bij Bakkum-Noord.
Het aardige van deze site is dat je als (amateur of profi-) schrijver een verhaal kunt insturen, dat na enige bewerking en beoordeling daar wordt gepubliceerd. Zodoende staat er een staalkaart van verhalen die allemaal iets gemeen hebben: Het zijn, zoals de naam van de site suggereert, korte verhalen van maximaal 500 woorden. Past prima op een Smartphone en leest lekker weg op de verloren momenten.
Er zitten mij bekende namen tussen, uit de tijd dat ik nog op de Facebook-scene zat, leuk ze tegen te komen, maar ook een heleboel onbekenden. Het is plezierig lezen, er zitten juweeltjes tussen van liefde, tederheid, tragiek en bitterheid in allerlei settings.
Voor mij zijn die 500 woorden best een uitdaging want ik ben, getuige dit blog, wat langer van stof. 😉 Dat werd dus inkorten.
Dus, als je je wilt laten verassen: Bezoek 500 Magazine aan Zee en laat je onderdompelen in vlot lezende korte verhalen.