Muziek: Walking with Alfredo van David Lanz en Paul Speer
Woolder Es 14-6
Dag Twee start vanaf het grasveld bij het Twickel College in de Woolder Es. Een vrolijke happening waarbij een band met bas, slagwerk en blazers voor gezellige muziek zorgt.
Ik kijk met verbazing hoe het Twickel College er tegenwoordig bij staat. In de tachtiger jaren was het laagbouw met een gedeelte noodgebouwen. Toen mijn dochters op die school zaten, was het wijdvleugelige laagbouw rond een centrale ruimte met kronkelende gangen waar je de weg weleens kwijtraakte. Maar nu: De nieuwbouw is compleet, ook al is volgens het bouwbedrijf Haafkes dat de school heeft gebouwd het karakter van het oorspronkelijke ontwerp bewaard gebleven. Tja, vooruitgang en generatiekloof!
Vanaf het startpunt zitten we zo in het buitengebied van Woolde. Lang geleden was het dorp Hengelo onderdeel van het buurtschap Woolde. Aan de luiken van de boerderijen te zien is Twickel hier de baas. Voordat de snelweg A35 er lag kon je van daaruit ongehinderd doorlopen naar Kasteel Twickel. Ten behoeve van de waterhuishouding is er langs de snelweg een wateroverstroomgebied aangelegd dat er mede voor zorgt dat het relatief laaggelegen Hengelo bij stevige regenval niet volloopt, zoals vroeger nog weleens gebeurde.
We lopen de Woolderesweg helemaal uit. Door de smalle weg is het tempo wat lager. Verderop komen we een startpont van een rolstoelwandeling tegen. We lopen een goede kilometer met elkaar op, waardoor het tempo nog wat rustiger wordt.
De kinderen vinden het prima. Ze delen snoep uit onder elkaar, zingen liedjes en beklimmen nog snel even een mesthoop aan de kant van de weg.
Bij de pauzeplek op de Hamsweg wordt het even chaos omdat de standjes van de scholen in een doodlopend stuk zitten. Na een kleine pauze schuifelen we langzaam tegen een stroom in voort richting het vervolg van de route.
Daarop krijgen we weer wat gang in de benen en komen langs de Oude Deldenerweg Hengelo weer binnen. We passeren een bezienswaardigheid: Het miljonairsrijtje.
Tien jaar geleden was dit nog een weiland met houtwallen. Tot een gefortuneerd persoon een kast van een huis neerzette aan de Deldenerstraat. Dat bleek als een magneet te werken, binnen de kortste keren verrees er een hele rij grote huizen, allen onder architectuur. Over smaak valt niet te twisten, zegt men, maar sommige panden waarachtig zijn draken van optrekjes en uiteraard heeft alles zijn eigen stijl. Karakteristiek is, dat iedereen heeft geprobeerd de kavel in de breedte maximaal vol te bouwen, waardoor de dakgoten praktisch tegen elkaar zitten. Kortom, geen ruimte en de air van een rijtjeshuis. Okee, als ik er eentje gratis krijg, knijp ik een oogje dicht. Schrale troost is dat deze pandjes de gemeente een aardige duit aan onroerende zaak belasting op kan leveren.
De laatste etappe gaat door de Woolder Es, een wijk die op veel plaatsen prachtig groen en ruim is opgezet. Blijkbaar was daar in de zeventiger jaren veel gelegenheid voor.
We lopen door de finish en stappen direct door naar de fiets. Lekker voor de loopspieren. Een aantal klasgenoten van kleindochter Iris fietsen met hun ouders mee, wat het nodige gegiebel en een spelletje Navigatiesysteem oplevert. Gelukkig hebben we de richting in ons hoofd.
En jawel, opa is nu iets minder stijf dan gisteren.