Onderdrukking

Vooraf…

Uit Schrijfblock 2001

In 2001 had ik voor het eerst last van een Writers Block. Om toch in de running te blijven, besloot ik voor mijn website, de DOS Amigos Homepage, een soort proto-blog op te zetten, getiteld Schrijfblock. Een stukje schrijven werd toen mijn eerste bezigheid achter het bureau. Sommige stukjes reflecteren de actualiteit op dat moment, ik begon ermee vlak na de beruchte 11 September. Een duidelijke verandering van onderwerp voor me, ik hield me voordien ver van politiek.

De inhoud spreekt voor zich, het radicalisme dat ik daarin beschrijf is inmiddels sterk verergerd, vooral door de voorbeelden die me laten zien hoe een monotheïstische religie ook monolithisch wordt.

Onderdrukking

Vanmorgen zag ik in de krant een foto van Afghaanse vrouwen. Zij waren gekleed volgens de voorschriften van de Taliban, een zak van een gewaad met een sluier met een kijkgat. Nou ja, kijkgat, het was een stukje vitrage dat nauwelijks uitzicht bood. Op deze wijze is zowel het uitzicht óp de vrouw als het uitzicht ván de vrouw gereduceerd tot hoogstens een suggestie van wat erachter steekt. Enkele dappere vrouwen gebruiken dit gewaad letterlijk als dekmantel om de herinnering aan en de hoop op vrijheid levend te houden, hun enige bescherming tegen standrechtelijke executie als ze worden ontdekt.

Blijkbaar zijn de Taliban heel erg bang voor de invloed die vrouwen op mannen hebben. Of willen ze dat de strijders hun libido bewaren voor de vrouwen van de overwonnenen, de tegenstanders van de Islam, om ze te straffen voor hun “hoerige” gedrag?

De Taliban beweert dat deze onderdrukking van vrouwen in overeenstemming is met de Koran. Zoals met vele heilige geschriften, is het inderdaad mogelijk om een uiting van respect om te buigen in eenzame opsluiting in ketenen. Wij als westerlingen hebben wat dat betreft ruime ervaring met de interpretatie van de opmerkingen van de apostel Paulus over de vrouw. Ik ken helaas de Koran niet goed genoeg om wat dat betreft de vinger op de zere plek te kunnen leggen.

Ik reageer meestal met afschuw op dit soort beelden. Sluiers, isolatie, vrouwenbesnijdenis, ik vind het barbaars. Maar dat wil niet zeggen dat we hier in het westen vrij zijn van onderdrukking van de vrouw.

Hier wordt de vrouw in een keurslijf gestopt van een perfecte vorm, die slechts aan een beperkt deel van de jonge vrouwen is toebedeeld. Een groot deel van de rest zucht een leven lang onder het juk van afslankpogingen en figuurcorrecties, de bittere strijd tegen oplopende maatcijfers en de wanhoop om niet te voldoen, waarbij sommigen zich letterlijk doodhongeren.

Hier worden vrouwen lager gewaardeerd in hun strijd om maatschappelijke erkenning en beloning voor hun werk. Drie golven van feministisch reveil hebben hier slechts weinig aan kunnen veranderen, alhoewel de toestand wel wat beter is geworden sinds begin vorige eeuw.

Hier verschijnen vrouwen in een openbaarheid van Internet, video en papier, die bijna afschuwelijk aantrekkelijk is, althans voor mannen dan. Beelden waarin zij met gesloten ogen en een uitdrukking van genot haar onderdanigheid aan de man betuigt in een onbeschaamde fallische eredienst. Een pose die door mannen is georkestreerd.

Dit zijn net zo goed valse interpretaties van het begrip vrijheid en respect voor vrouwen als de Koranvoorschriften van de Taliban. Hand in eigen boezem, dus (vergeef me de mogelijk valse associatie), er is ook hier nog werk te doen, en niet alleen in Afghanistan.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven