Revolution van The Beatles uit 1968, Een gematigde visie
Revolution van Nina Simone uit 1969, een meer reactionaire visie
De literatuurles op mijn middelbare school begon met de Tachtigers. Dichters en schrijvers uit het einde van de negentiende eeuw zoals Willem Kloos, Frederik van Eeden, Herman Gorter en Jaques Perk. Kern van de beweging was kritiek op het oude en zoeken naar nieuwe wegen van artistieke expressie. Ze zetten zich af tegen de kneuterige en moralistische “dominees poëzie” uit die tijd, de kunst moest voor zichzelf spreken. L’ Art pour l’ Art.
De titel van hun hoofdstuk luidde Opstandige Jongeren I. Er kwamen meer van deze hoofdstukken in het boek voor, maar dan met de tijd oplopend volgnummer.
Dit boek leerde me dat “opstandigheid” van jongeren iedere generatie terugkomt. Een vaste dynamiek. De hoop bestaat dat die dynamiek uiteindelijk tot iets goeds leidt, maar garantie is er niet.
Ik was jong in de zestiger en zeventiger jaren. De tijd van wat de ouderen het “werkschuw langharig tuig” noemden. Hippies met drugs, dat kon toch niet. Die hingen maar op de Dam, maar goed dat de mariniers ze er vanaf joegen. En die studenten, die verprutsten hun tijd met sosjoo-onzin, die moesten eens een echt vak gaan leren. Krakers, dat waren dieven van eerlijk bezit van huiseigenaars. Dienstweigeren deden ze ook allemaal, terwijl we toch sterk moesten zijn tegen de Russen. En al dat tuig was nog communist ook, een bedreiging in de tijd van de Koude Oorlog.
Ze waren zelf inmiddels vergeten dat ze met afschuw werden beschreven als vetkuiven, nozems en rock-and-rollers, een schande voor de maatschappij en een gevaar voor de Christelijke Moraal en Zedigheid van de vijftiger jaren.
😉 Je ziet, Statler en Waldorf zaten toen al op hun balkonnetje. Dat gebeurt ook iedere (oudere) generatie weer. Ik maak me daar vast ook schuldig aan.
De zestiger en zeventiger jaren waren de tijd van de studentenprotesten. Bij de bezetting van het Maagdenhuis in 1969 stond ik als middelbare scholier op het Spui op de tram te wachten. Ik wist niet wat ik zag. Later zaten we als gymnasiasten in het gebouw naast de Amerikaanse Ambassade aan het Museumplein op de eerste rij bij de protesten tegen de Vietnamoorlog. Die kwestie raakte ons eigenlijk nauwelijks en de lessen in de historie van de Ho Chi Minh route die de leraar Maatschappijleer bracht konden ons ook niet motiveren om partij te kiezen.
Toen ik zelf student werd, heb ik nooit een barricade gezien. Ik vertrok voor mijn studie naar Twente, ver van de roerige studentensteden van vroeger. Technische studenten bleken lang niet zo demonstratie-bereid als hun collega’s bij de sociologische en sociale studies. De elektromagnetische Wetten van Maxwell en de Wet van Ohm lagen gewoon vast, daartegen hoefde je niet te demonstreren. De relativiteitstheorie van Einstein werkte ook door in de actiebereidheid (😉 De waarnemer beïnvloedt het waargenomene). Daarnaast was ik zelf ook geen actievoerder.
Ik was druk genoeg met de studie zelf, en er was nog geen Internet om in allerlei zaken aan wereldoriëntatie te doen. Nieuws was trager, kennis opdoen ook. Later werd ik druk met het huisje, boompje en beestje. Settelen kost energie.
Zodoende miste ik de latere opstandige bewegingen onder jongeren en de beweegredenen daarachter. Sterker nog, het begon er zoetjes aan op te lijken dat de opstandigheid onder jongeren verdween. De ratrace naar vaste vestiging in de maatschappij leek steeds meer energie te kosten. Studieduur werd overal aan banden gelegd. Er kwam een leenstelsel. Barricades bouwen kost tijd, eerst de studiepunten halen!
De opkomst van Internet hielp me wel bij de wereldoriëntatie. Ik was altijd al historisch geïnteresseerd, nu kon ik me ongehinderd (😉 en veelal gratis) verdiepen in de veelbewogen geschiedenis van de Twintigste Eeuw die op de middelbare school angstvallig werd vermeden. Het is wel zoeken naar betrouwbare bronnen, ook al is kleuring door diverse opvattingen ook interessant om op te merken.
Ik merkte dat je de kreet “vrijheid en democratie” altijd op merites moet onderzoeken, ook bij de vermeende good guys. Ik begon zelfs te begrijpen waar de Vietnam-demonstraties uit mijn jonge jaren over gingen. Een zelfbenoemde wereldmacht onderdrukt iedere drang naar zelfstandigheid. Dat waren de acties in Vietnam en Midden Amerika. De concurrerende zelfbenoemde wereldmachten acteren net zo.
Zo leerde ik het een en ander over de crisis in het Midden Oosten met het Hamas-Israël conflict als een van de laatste trieste ontwikkelingen.
Het grote aantal pro-Palestijnse demonstraties van dit moment is opvallend, niet alleen door (Islamitisch/Arabisch) “ideologisch betrokkenen”, maar ook door anderen, zoals studenten buiten die groep.
Wat al die woede bij die Palestina-demonstraties veroorzaakt, zeker bij jongeren, stemt me tot nadenken. Er is heel veel ellende in de wereld waartegen je zou kunnen demonstreren, maar waarom staat nu juist Gaza centraal voor mensen die niet direct “ideologisch betrokken” zijn? Duikt er dan toch een duistere kant op van een cultuur die in hun heilige boeken schuldigen aanwijst voor de dood van hun verlosser?
Zo lang Hamas in Gaza de touwtjes in handen heeft en de bevolking als dekmantel, schild en ideologische voedingsbodem gebruikt, komt er geen vrede. Demonstreren ten gunste van een organisatie met een doctrine die de staat Israël van de kaart wil vegen en alle Joden daarin wil vermoorden, zelfs ten koste van hun eigen volk ter plaatse, gaat vrede evenmin dichterbij brengen, zeker als je ziet dat “buitenlandse” Joden daarmee het mikpunt worden van onversneden antisemitisme.
Zo lang een klein aantal Israëli wetten indienen om de controle van hun beleid te frustreren, denken over annexatie van de West Bank en Gaza en pal staan voor de illegale kolonistenenclaves, komt er net zo min vrede. Zeker met hun plannen van deportatie van Palestijnen naar Afrikaanse landen. Er is wel groeiende weerstand onder de eigen bevolking, dat is hoopgevend.
Het is altijd weer hetzelfde: Een stelletje waanzinnige fanaten verstiert het voor de hele club. Hetzelfde wat we altijd maar weer op de Gereformeerde basisschool te horen kregen bij strafmaatregelen: “De goeden moeten nu eenmaal onder de kwaden lijden.” Waarom doet iedereen zo zijn best om waanzinnige fanaat te worden?
Sommigen beweren desgevraagd dat ze in die Gaza-demonstraties voor mensenrechten in het algemeen demonstreren. Zwak argument. Ik zie geen enkel vlaggetje van bijvoorbeeld Jemen en Soedan in beeld, laat staan spandoeken met pakkende teksten over de humanitair rampzalige situatie aldaar. Tja, dat zijn Islamitische “heilsstaten” met slechts dissidente elementen. Gazanen strijden tenminste tegen Joden, de “grote vijand”, nietwaar?
De Pro-Palestina demonstraties zijn duidelijk veel meer politiek dan ideëel.
Wat doen die mensen daar toch? Is dat nou de nieuwe generatie van de opstandige jongeren? Zijn het überhaupt wel studenten die daar staan? Als ze daar al staan als student, waar is hun onbevooroordeelde onderzoekingsdrang naar de achtergronden van het conflict met het wetenschappelijk en oplossingsgericht denken? Wat drijft je om in quasi-Arabische kledij gemaskerd te gaan schreeuwen, schelden, soms in onverstaanbaar Arabisch, in het Engels de muren vol te kladden met standaard Pro-Hamas leuzen, stenen te gooien en ammoniak te spuiten?
Waar blijft het protest tegen de moorden, verkrachtingen en verminkingen door de Hamas-“strijders” op 7 Oktober? Is dat geen mensenrechtendemonstratie waard, dan? Ach, dat zijn slechts Joden, dat zijn de vijanden. Is dat hun credo?
Ik heb ter informatie een heel stel filmpjes bekeken van Pro-Palestina demonstraties in Europa en de houding bestudeerd van de deelnemers. Ik zie grote overeenkomsten. De vlaggen, de leuzen, het geschreeuw, de kleding, de maskers. De verregaande eenzijdigheid. Hamas als helden, Joden als duivels. Wat me overal weer opvalt is die eenzijdige gloeiende haat tegen Israël, zijn Joodse bewoners en hun verwanten overal ter wereld. De wandaden van 7 Oktober worden categorisch ontkend. Ik kreeg het gevoel dat er een template bestond. Met template deelnemers? Alles georkestreerd wellicht?
Ik vrees dat het woke gedachtengoed hierbij een belangrijke rol speelt. Naar mijn idee is dat ontaard in hersenspoeling. Hierdoor wordt het zeer aantrekkelijk om je “in te zetten” tegen de vermeende blanke en westerse dominantie onder de vlag van mensenrechten. “Als je het niet met ons eens bent, ben je ultrarechts of zelfs een nazi en dien je gecanceld te worden en uitgedreven uit het gezelschap van ons goedwillenden”.
Dat is woke geworden, een verknipte realiteit van ”slachtoffers” die blijkbaar graag de wraaklustige machthebbers willen worden. “Over twintig jaar zijn wij hier de baas en moeten jullie voor ons buigen,” hoorde ik een keer opmerken door iemand die zeer enthousiast was voor een alternatieve religieus georiënteerde wetgeving in plaats van een scheiding van kerk en staat.
Is dat het doel? Een deel van de mensheid op de knieën dwingen in onderwerping voor de valse godheid van de macht?
Persoonlijk denk ik dat je de terroristen van Hamas in de kaart speelt met deze eenzijdige “Palestina” demonstraties vol haat. Het wordt hoog tijd dat ook deze fanaten tot de orde worden geroepen. Je zult het daarginds samen moeten rooien. Een andere oplossing is er niet. Anders gaat oog om oog en tand om tand door tot iedereen blind is en geen hapje brood meer kan kauwen.
Er zijn op het moment genoeg andere redenen om als jongere (en oudere) in ieder geval kritisch te zijn en waar nodig ook opstandig. De coronaschade. Een demissionair kabinet dat ongehinderd door blijft gaan met wapendonaties en het negeren van het parlement bij het “uitrollen” van globalistische agenda’s. De kostbare duurzaamheids- en klimaatgekte. Een Europese Unie die steeds meer Nederlandse zelfstandigheid overrulet en zich ontpopt als een controle-tirannie. De woningnood door “marktwerking”, waanzinnige klimaatmaatregelen en instroom van nieuwkomers.
Als je het ver van huis zoekt, zoals bij de Palestina-demonstraties het geval is, verdwaal je blijkbaar sneller.
Het wordt hoog tijd voor een generatie opstandige wakkere (😉 denk erom, dit is geen woke) jongeren en ouderen.