She moved through the Fair, een Ierse Traditional gespeeld door Jim Kelleher
Merry Go Round
Op het plein blijkt Brigid’s verschijning te zijn opgemerkt. Een paar mensen wijzen naar haar met een blik van ontzetting. Dat Patrick bij haar is wekt blijkbaar ook opzien. “Hekserij!” zoemt het, “zij zijn nooit meer samen gezien na haar verdwijning.”
“Ik heb het gevoel dat mijn dubbelgangster hier een zekere reputatie heeft,” fluistert Brigid, “misschien lopen we wat minder in de gaten bij die draaimolen?”
Fluks bewegen ze zich tussen de dansers en de kermisgasten door en verdwijnen ze in het gewoel tot ze bij de draaimolen komen. Brigid bestudeert de notities van Padraic.
“Heb je een pen bij je?”
Patrick tast in zijn zak. “Warempel.”
Ze schrijft er wat bij en krast iets door.
“Wat doe je?”
“Dichterlijke vrijheid, niemand die het merkt.”
Ook bij de draaimolen merken mensen hen op. Ze smoezelen onder elkaar.
Patrick duwt Brigid voort: “Laten we instappen. De sfeer bevalt me niet zo.”
Ze hijsen zich in een stoeltje, rug aan rug. De draaimolenbaas komt op hun toe: “Kaartje?”
“Dat hebben we niet. Ik heb wel iets anders,” Brigid overhandigt hem de notities, “met de complimenten van Padraic.”
De draaimolenbaas bestudeert het blaadje. Zijn gezicht licht op in een brede glimlach: “Drommelse Colum met zijn liedjes. Dit is een mooie, heel toepasselijk, over een kermis. Padraics vrienden zijn mijn vrienden. Draaien maar! Merry go Round!”
Een vrolijke Gavotte klinkt op en de zweefmolen begint te draaien. Mensen wijzen naar hun tweeën, maar blijven op afstand. Patrick bestudeert de houten beschilderde panelen van de zweefmolen. Hij voelt zich licht in zijn hoofd. De doorzichtige lampjes versterken de kleuren op de geschilderde panelen vol tovenarij in de mistflarden van zijn herinnering. Nimfen glimlachen hem toe, een eenhoorn blikt nieuwsgierig tussen de bomen van een woud en een troubadour bij een oud kasteel zingt in de hoek. Muziek uit een pijporgeltje in een ritme van gelukzalig rondgaan.
Hij voelt de warmte van Brigid op zijn rug. “Wat stond er op die aantekeningen van die dichter?” vraagt hij in een opwelling.
“Een liedje in grootvaders geboortetaal.”
“Wat had dat te maken met onze nachtwandeling?”
“Mijn grootvader zong het steeds voor me toen zijn vrouw was overleden, ik was net zes jaar. Hij droomde dat ze nog steeds danste op zijn kermis. Daarom wilde hij er ook niet van scheiden.”
Brigid zingt zachtjes voor zich heen, de muziek van de draaimolen verandert naadloos in een begeleiding.
“My love said to me:
“My mother won’t mind
and my father won’t slight you
for your lack of kind.”
Then she stepped away from me
and this she did say:
“It will not be long love
till our wedding day.”
Patrick kijkt de over de kermis die om hem heen lijkt te draaien. Ja, daar gaat ze, ze danst, iedereen kijkt naar haar, alles in een cirkeltje rond. Zijn ze jaloers? Of wensen ze haar geluk?
She stepped away from me
and she moved through the Fair
And fondly I watched her
move here and move there.
And she went her way homeward
with one star awake
as the swans in the evening
move over the lake.
Patrick krijgt het steeds moeilijker om de mensen apart te zien. Hij heeft het gevoel dat de draaimolen steeds sneller wentelt. De menigte verandert in een waas van vaagheid, zijn ogen kunnen het niet meer volgen. Hij hoort ze kletsen en roddelen in de ruis van chaos.
The people were saying:
“No two e’er were wed
but one has a sorrow
that never was said.”
And she smiled as she passed me
with her goods and her gear.
And that was the last
that I saw of my dear.
Patrick herinnert zich de wanhoopskreet van de jongen. Hij begrijpt de stemming die Padraic in zijn versie van het liedje heeft vastgelegd. Kunnen die Ierse ballads nou nooit eens vrolijk zijn?
I dreamed it last
night
that my true love came in.
So softly she entered
her feet made no din.
She came close beside me
and this she did say:
“It will not be long love
till our wedding day.”
Patrick knikt langzaam: “Dat was het verhaal… en ik begrijp de tragiek, die moet in de laatste coupletten zitten. Je aarzelde daar. Had je het niet goed onthouden? Je kraste iets door. Wat stond er oorspronkelijk?”
Brigid declameert het oorspronkelijk einde.
“Dat is toch ook goed?” merkt Patrick op, “dat is precies wat ik gezien heb in de afgelopen uren. Een logisch einde. Zij is dood, hij nog niet, hij kiest het leven boven haar.”
“Nee”, reageert ze fel, “dat is altijd weer jouw probleem met die logica. Van jou moet altijd alles kloppen in je verhalen. Ik heb die laatste strofe gewoon veranderd. Ik wilde die tragiek nog even niet weten, ik wilde zo graag de droom nog even vasthouden. Dat deed grootvader ook altijd. Hij wist wat het einde betekende, maar zo kon hij het op afstand houden. Dan ging de droom nog niet stuk. Zo zijn we hier terechtgekomen.”
“Tja, en nu…”
“Beleeft hij een nieuwe trouwdag. Hoop ik…”
De draaimolen gaat steeds sneller draaien, Patrick houdt het niet meer bij. Wordt het toch nog een bad trip? Slaap golft over hem heen, geluiden worden watterig.
“Brigid, vertel me eens… Je komt steeds terug… in droom…”
Er komt geen antwoord.
Nou weet ik nog niet wat die droom betekent…
Epiloog
Patrick wrikt zijn ogen open. Wat kwam hij van ver weg. Die XTC… Hij ligt op de vloer tussen de bank en het tafeltje. Hij klautert overeind. Hee, geen theekopjes op de tafel, alleen het zakje pillen. Wie heeft ze opgeruimd?
Hij wankelt naar de keuken. Geen spoor van gebruik, alles staat nog net zoals hij het gisteren had opgeruimd.
Gisteren?
Een blik op zijn Smartphone leert hem dat het zaterdagavond is. Hij heeft de hele dag liggen trippen. Nog een keer rondneuzen. Geen spoor van Brigid. De voordeur zit nog op het nachtslot. Hij kijkt door het raam. De parkeerplaats voor zijn huis is leeg.
Wat deed ik dan op een kermis?
De stilte benauwt hem. Patrick zet een plaat op. Sheherazade staat er op de hoes.
Duizend en een verhalen om de dood te ontlopen en een liefde te winnen, een blik op zijn mappen, zo ver ben ik nog lang niet.
Hij bekijkt de hoes. Het eerste nummer: Trip to the Fair…
“Voices of yesterday make not a sound/Even the roundabout stopped going ‘round.”
Zijn Smartphone trilt, het scherm licht op. Messenger tingelt.
Brigid’s avatar.
Dus toch? Kom ik er dan misschien toch achter?