Tendresse van Annette Kruisbrink, gespeeld door Mark op klassieke gitaar
Dit is een blog voor verhalen en muziek. Sommige verhalen gaan over muziek, maar deze keer plaats ik een verhaaltje bij een stukje dat ik zelf ingespeeld heb. Op Youtube heb ik een kanaal voor gitaarmuziek, maar hou ik de verhaaltjes kort Op deze plaats kan ik wat meer uitweiden over mijn eigen opnamen.
Stuk van vandaag: Tendresse van Annette Kruisbrink (*1958).
Ik kreeg dit stuk van mijn vrouw Erna voor Sinterklaas in een tijd dat ik met de gitaar in een dip zat. Die dip was een van de uiterlijke kenmerken, het was ook een symptoom van een inzinking op dieper niveau.
Ze schreef Annette Kruisbrink aan (zij kende me op dat moment van de gitaarfestivals en de muziek die ik op concoursen had gespeeld) en die kwam met een tweetal stukken: Don’t Give Up en Tendresse, het onderwerp van deze blog. Don’t Give Up werd een mantra, Tendresse een uitdaging.
Tendresse was onderdeel van het 25-jarig jubileumproject van de Canadese muziekuitgeverij Les Productions d’ Oz. Sylvain Lemay richtte de uitgeverij op in 1986 en specialiseerde zich in muziek voor de klassieke gitaar. De uitgeverij is belangrijk geworden als platform voor hedendaagse gitaarmuziek. Ter gelegenheid van het jubileum, componeerden 25 hedendaagse componisten waarvan werken door Les Productions d’ Oz worden gepubliceerd een speciaal stuk voor de gelegenheid. De Canadese gitariste Marlène Demers-Lemay speelde de stukken in op een speciale cd “25”.
Tendresse, Frans voor tederheid, werd voor mij in die periode dat ik het stuk kreeg een boodschap: Wees aardiger, teder, voor jezelf. Dat is lastig als je in jezelf ondanks alle goede voornemens dissonanten tegenkomt die je stemming weer verduisteren.
Het stuk heeft de tempoaanduiding molto tranquillo e rubato. Vooral tranquilllo is een uitdaging voor een speler met inherente onrust zoals ik. Tendresse ademt ogenschijnlijk rust, maar heeft een onderstroom van spanning.
Dissonanten zitten er duidelijk in dit stuk. Ze leven in en misschien zelfs ondanks de contemplatieve sfeer. Sommigen kruiden de klank en anderen maken het spannend. Eentje spant de kroon, een flinke strek rond de twaalfde fret. Een aandachtspunt: Als je niet goed oppast, breek je daarmee het stuk aan scherven. Als je bewustzijn op dat punt struikelt, wordt de dissonant een zelfveroordeling. Om daar desondanks toch tederheid te spelen, is de uitdaging van dit stuk.
Dat lukte me lang niet altijd. In een verkeerde stemming gegarandeerd niet. Daardoor werd opnemen een soms frustrerend avontuur voor me. Prestatiedrang ontneemt me dan weleens het zicht op de diepere inhoud. Ik weet niet hoeveel opnames van dit stuk ik gewist heb, maar het zijn er heel wat.
; -) Daarom is deze opname uiteindelijk toch een tederheid richting mezelf als gitarist.
Tendresse kreeg later een rol in een boek over gitaarmuziek en gitaristen op muziek van Annette Kruisbrink.
Hommage aan Annette Kruisbrink (https://www.boekenbestellen.nl/boek/hommage-aan-annette-kruisbrink) werd een jubileumproject voor een componiste die in de gitaarwereld haar sporen heeft verdiend. Het boek was een coproductie van ondergetekende en Corine Binnekamp.
Het thema van Tendresse staat als volgt in het verhaal:
Tederheid
is meer dan een stille streling,
die je vertelt dat er diep in jou hartstocht leeft.
Het is daarnaast een gebaar dat je zegt,
hou van jezelf voordat je een ander liefde geeft.
Maar een ziel moet leren
dat voordat ik en jij samenkomen,
ieder eerst zonder schroom
het eigen bestaan moet dromen.