De laatste dag alweer. Ditmaal wandelen we niet in het buitengebied, maar in de bebouwde kom. Vandaag vertrekken we als laatsten voor de vijf kilometer. Gevolg is dat we hier en daar de nodige opstoppingen tegenkomen. In de stad heb je nu eenmaal minder ruimte voor een kolonne voetgangers.

Vandaag was het aandeel vaders bij de begeleiders relatief hoog. Ja, zo’n feestelijke intocht, dat heeft natuurlijk wat. Vader Paul loopt met kleindochter Iris mee, mijn dochter en mijn vrouw staan klaar voor het welkom aan het einde van de rit.

Dag Drie start op het grasveldje bij de Isaac Da Costastraat in Groot Driene. Een menigte kinderen in kleurige hesjes en t-shirts wacht samen met hun begeleiders op het startsignaal. Nee, er wordt niet geschoten. Het is geweldig weer, dus deze keer verschijn ik in shorts.

In Groot Driene herinneren de straatnamen me aan de literatuurlijst van de middelbare school, en aan de pogingen van onze leraar Nederlands om ons te enthousiasmeren voor onze nationale literatuur.

Dag Twee start vanaf het grasveld bij het Twickel College in de Woolder Es. Een vrolijke happening waarbij een band met bas, slagwerk en blazers voor gezellige muziek zorgt.

Ik kijk met verbazing hoe het Twickel College er tegenwoordig bij staat. In de tachtiger jaren was het laagbouw met een gedeelte noodgebouwen. Toen mijn dochters op die school zaten, was het wijdvleugelige laagbouw rond een centrale ruimte met kronkelende gangen waar je de weg weleens kwijtraakte.

Een maandje geleden vroeg kleindochter Iris of ik wilde meelopen met de avondvierdaagse. Wel als pas-gepensioneerde opa wilde ik daar geen nee op zeggen. Ze zou met een groot aantal kinderen van haar klas de vijf kilometer lopen. Dat is te doen. Als premie kwam daar nog een fietstochtje naar de startplaatsen bij, aan beweging geen gebrek.

Omdat ik tegenwoordig een beetje stijf in de rug ben van het wennen aan de pensionering, besloot ik wel van tevoren een beetje te gaan trainen.