Achter de schermen
Ik schreef een blog naar aanleiding van het overlijden van onze Kater Bo. De laatste in een periode van meer dan 25 jaar waarin we met tussenpozen katten als huisdieren in huis hadden. Op de oude DOS Amigos Homepage heb ik twee van hen beschreven in een soort In Memoriam, want ook zij overleden in die tijd. Zodoende vind je hieronder de verhalen van Kimmie, Snoes en Dexter.
13 Januari 2021
Sanctus, Rome en Cijfers
Jubileumnummer: Schermloze Avond 25!
De eerste werkweek van het jaar. Dat viel niet mee na twee weken gewenning aan de wekker een uur later. Voor zevenen het bed uit, om zeven uur present in het thuiswerk kantoor. Ik kijk uit naar het moment dat ik weer fysiek naar het werk kan en gewoon weer mensen kan spreken over dingen.
6 Januari 2020
Iris, Nocturnes en Mensen die Deugen
Schermloze Avond Nummer 24. Vandaag arriveren de Wijzen uit het Oosten met een welgemeend Alles wat Wenselijk is.
Vanmorgen hebben we onze gisteren gestorven Kater Bo naar het dierencrematorium gebracht. Netjes opgebaard met de tekeningen die Erna en Iris gisteren hebben gemaakt.
Gisteren was het de oppasdag van kleindochter Iris (7 jr).
Kater Bo kwam in 2006 in huis bij mijn oudste dochter Annelyn en haar vriend en later echtgenoot Paul. Een schattig rood katertje met enorm grote oren.
Reeds in de puberteit bleek Bo een ondernemend en vrijheidslievend type, hij kroop over het balkonhek op de tweede verdieping en stuiterde naar beneden. Hoeveel levens hij daarbij verspeeld heeft, is niet duidelijk, maar wat overbleef was genoeg voor heel wat jaartjes.
30 December 2020
Mistig Rood Beest en Toekomstvoorspellen
De laatste Schermloze Avond van dit jaar: Nummer 23.
Ik moet me daar wel even toe zetten. Ik heb vakantie deze week, dus dan is het ritme anders. Het is toch gelukt, ik heb genoeg te doen vanavond: Een wandelingetje in maanlicht, koffie met Cointreau, muziek in de luie stoel, gitaar en het leesboek zorgen ervoor dat de tijd vliegt.
“Kijk, daar is de bus al.”
Moeder trekt Patrick mee, haar greep knelt zijn hand.
De chauffeur knikt: “Goedemorgen, mevrouw. Waar gaat de reis naartoe?”
“Leiden, een volwassene, een kind.”
De chauffeur stelt een paar hendeltjes in en draait aan de zwengel. Patrick kijkt zijn ogen uit. Wat een interessant apparaat. Waar zouden die hendeltjes voor dienen? Er komen twee stripjes papier tevoorschijn.
De man scheurt ze af: “Een vijfentwintig, mevrouw.”