Achter de schermen
Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.
Pádraig’s zang overwint het geluid van de donderende branding op de rotsen van Skellig Michael en zet het huilen van de wind en het krijsen van de zeevogels op afstand.
Ik haat en heb lief. Waaróm ik dat doe, zul je misschien vragen, galmt het in de holte van het Oratorium, de lettergrepen uitgerekt in sequensen van tonen die de hele toonladder verkennen. Een vraag van lang geleden, voordat hij intrad.
“Wat mooi! Hoe wist je dat?”
Ze bladert door het boekje. Twee dagen per bladzijde. Bijna honderdnegentig spreuken en gezegden. Ze stopt een paar keer met bladzijden omslaan en leest. Een twinkeling in haar ogen.
Ik had het in een opwelling gekocht. Aandenken, heet het. Ik kwam het tegen in de seizoensopstelling in de boekwinkel.
In de zestiger jaren…
Mijn vader pakte zijn cadeautje uit. Er kwam een platenhoes tevoorschijn, een stemmige dageraad in donkere wolken met roze en oranje randen boven een kalme zee. Peer Gynt Suites Nr. 1 und 2, Musik fur Sie, Konzertgebouw Orchester. Zonder te begrijpen las ik de taal, ik wist toen nog niet veel van vreemde landen en mensen, laat staan dat dit de taal van onze Oosterburen was.
Om een beetje aan te sluiten bij de schrijverscommunity heb ik een tijd geleden een Sweek Account aangemaakt. Sweek is een website waarop je verhalen kunt plaatsen en uiteraard ook lezen en becommentariëren. Het verhaal gaat dat uitgevers deze site afstruinen op zoek naar nieuw talent. Bovendien kun je er publicaties in eigen beheer laten maken, tegen een prijs uiteraard.
Sweek organiseert schrijfwedstrijden in de #Micro serie, verhalen die maximaal 250 woorden mogen tellen.
Mistflarden, een klamme kilte drijft druppels op de stalen staanders van de perronoverkapping. De koersrol verderop ratelt en toont een nieuwe bestemming, de oude tekst 15:33 Deventer, Apeldoorn, Amersfoort, Hilversum, Amsterdam CS is nu verleden tijd. De achterlichten verdwijnen in de mist en nemen haar mee uit mijn leven.
Ik kan niet hetzelfde voelen voor jou… een echo van desillusie.
Pats!
Een pijnscheut in zijn gezicht, een gemene piep in de oren overstemt het geluid om hem heen. Haar gezicht is vertrokken, haar ogen flitsen drift, een grimas van woede verwringt haar mond. Hij herkent haar bijna niet meer.
Zijn eerste schok gaat over in woede. Hitte die zich door zijn hele lijf voortplant en hem laat trillen. Adrenaline. Verdediging die koste wat het kost een aanval eist.