Achter de schermen
4 November 2020
Energie, contact en middeleeuwen
Vijftien schermloze avonden zitten erop. Zo lang ik de dag daarna er iets over te schrijven heb, zal ik het wel volhouden.
Ik begin met de muziek in de luie stoel. Space for a Crowded World van Øystein Sevåg, een Noorse muzikant/componist die Ambient en New Age muziek maakt.
“Die droom komt zeker drie keer in de week terug. Ik word er panisch van. Sindsdien durf ik geen vriendschapsverzoek meer te accepteren op wat voor sociaal medium ook. En dat is toch vreselijk in deze tijd waarin gewoon contact al bijna niet mogelijk is? SM is alles wat we hebben.”
“Ik denk dat je last hebt van SMA. Es-em-eee.”
28 Oktober 2020
Violisten, Helden en Detectives
Een schermloze avond pakken gaat steeds gemakkelijker. Dat heeft ook een beetje met de werksituatie te maken. Ik zit met toestemming van hogerhand op kantoor omdat mijn IT-middelen niet goed werken. Ik zit daar echter helemaal alleen, dus er is niemand die je even van vierkante ogen afhelpt.
Josias rilt. De weersvoorspellingen waren toch goed? Het is ja hoog-zomer… Hij kijkt om zich heen. Een paar wolkenflarden vervagen de bleke glimlach van de maan. De huizen zijn donker, ramen weerspiegelen het schijnsel, ze lijken holle ogen die hem aanstaren. Eenzaam en verlaten. Een blauwe gloed trekt zijn aandacht.
21 Oktober 2020
Goyescas en Cadfael
Schermloze Avond Dertien.
Zou dit betekenis hebben nu het tegen Halloween loopt? Nee, da’s nog meer dan een week. Ik ben best aan eens schermloze avond toe na een eenzame dag op kantoor (geen mens op de hele verdieping behalve ik) omdat mijn thuiswerkverbinding dienst weigert.
Het trapportaal is halfduister, een vettig touw biedt wat houvast. De treden kraken als hij zich naar boven hijst. Inderdaad, dat trapleertje vormt een struikelblok als je er niet op verdacht bent. Hij herinnert zich de belknoppen beneden. Tweede verdieping, inderdaad, dat was Sjors.
Josias kan een glimlach niet onderdrukken: Hij vertrouwt blijkbaar op dronkemansgeluk.