Achter de schermen
De gestalte wordt duidelijker. Een oude man in een soort lang kleed, een lange baard, borstelige wenkbrauwen, hij heeft sandalen aan zijn voeten. Hij draagt een boek, een Groot Rood Boek met een gouden symbool op de kaft. Een gewone man, zonder tabberd, mijter en staf, zijn lange haren hangen los.
S-s-sinterklaas! denkt Anne, want praten kan ze op dat moment niet.
“Ben je aan het piekeren?” vraagt haar moeder onder het eten, “je kijkt zo sip.”
Anne haalt haar schouders op, maakt een afwerend gebaar en zwijgt.
“Sinterklaas is weer in het land” merkt vader met volle mond op. Moeder wijst hem terecht om zijn gebrek aan manieren en het slechte voorbeeld dat hij daarmee presenteert.
“Sinterklaas da’s leuk die haalt de wortels uit je schoenen”, roept haar jongere zusje, “dan heeft zijn paard ook wat te eten. En hij stopt er pepernoten voor terug. Dan hebben wij ook wat te eten.”
“Morgen komt Sinterklaas op school!”
Het geroezemoes in de klas verstomt. Alle kinderen kijken met een mengsel van verwachting en vrees naar de juffrouw. Ze wijst naar de kalender aan de muur: 5 December 1966.
Een van de kinderen steekt zijn vinger op: “Komt Zwarte Piet ook mee?”
“Zeker. De goede Sint kan niet alles alleen doen en er moet ook iemand zijn die zijn paard in bedwang houdt als het schrikt.”
“Georges Vandegraat, aangenaam.”
Sjors voelt de nagels van de ander in de handdruk: “Sjors Vandegraat, leuk u te ontmoeten.”
“Dezelfde naam? Dat is niet de enige gelijkenis tussen ons zo te zien. Wat een toeval. Wat brengt u hier?”
“Ik ben de buurman van hiernaast. Ik zag de deur openstaan, dus ik dacht…”
“Och, u heeft toch geen last van mij?”
“Niet dat ik weet, waarmee?”
Op de terugweg naar Amsterdam trekt Sjors’ leven aan hem voorbij. Hij kwam uit een dorp verhuisde naar de grote stad en ging daar ook studeren. Met een rugzak met de eerste levensbehoeften en een gitaar op zijn rug ging hij met de tram 24 naar het adres waar zijn kamer zich zou moeten bevinden. Later zouden ze met de bakfiets de rest wel brengen.
Beethovenlaan 42, tweede verdieping. De tramhalte zat er vlak tegenover.
Op mijn rijtuigie… Helemaal naar Vinkeveen!
Sjors vindt het leuk om evergreens naar zijn behoefte om te vormen, dat spelen met muziek is hem altijd bijgebleven. Hij is best trots op zijn eigen rijtuigie, een praktische elektrische fiets. Geen parkeerproblemen, past in het berghok beneden. Een ritje van Amsterdam-Zuid naar Vinkeveen is met dit weer echt vakantie.