Oma

Zijn stem door de intercom: “Alles OK? je bent zo stil…”

Stil… het komt Maud bijna surrealistisch voor. De rijwind raast langs haar heen en gaat op de vlucht met haar haren die onder haar helm vandaan pieken. Het klappen van de motor vormt een hartenklop die de hare overstemt. De cadans op de betonplaten van de snelweg, het lawaai van auto’s om hen heen, de vering van haar buddy seat, alles toont de onrust van de buitenwereld…

Oma Lees verder »

Empty Fridge

Gitaarstuk van deze keer is Empty Fridge van Annette Kruisbrink. Een verrukkelijk lui bossa nova achtig stukje dat me doet denken aan een klimaat waarbij je de koelkast altijd vol moet hebben met frisse dranken. Voor mij is dat voornamelijk water, bij een warme vakantie in de Mediterranée bleek dat dit veel beter werkte dan zoete frisdrankjes.

Het stuk komt uit de bundel Knock before You Enter, 10 specials for you(th), een leuk speelboek voor gitaar dat ook oudjes zoals ik aanspreekt.

Empty Fridge Lees verder »

Gitaar Gezelschap

Op 24 April 2019 begon het negende Gitaarfestival Nordhorn met een optreden van The Guitar Company, bestaande uit Bobby Rootveld, Samuel Klemke en Laura Klemke. Gergely Pázmándi verzorgde hierbij het licht en de effecten.

Wat op de aankondiging een klassiek concert leek, ontpopte zich tot een wervelende multimediashow met psychedelische trekjes waarin een bloemlezing van popmuziek de revue passeerde.

Gitaar Gezelschap Lees verder »

Doden Herdenking

Mijn vader werd geboren in 1933, het jaar dat Hitler in Duitsland aan de macht kwam, het definitieve einde van de democratische ideeën van de Republiek van Weimar. Het werd zoetjesaan duidelijk wat de doctrine van Lebensraum voor Europa en

Doden Herdenking Lees verder »

Biesbosch (4)

Het maanlicht dringt door een paar gaatjes in het zwaardere wolkendek heen. Reinder ziet een bootje zijn kant op komen. Er valt een last van hem af, hij zit tenminste niet voor niks in de kou te wachten.

“De piloot,” stelt de roeier zijn passagier aan Reinder voor, “breng hem naar de dijk bij de Nieuwe Kat. Daar wacht Jens met zijn kano.”

Biesbosch (4) Lees verder »

Biesbosch (3)

Stil nu!

Modder zuigt aan Reinders laarzen. Hij weert een tak van het rijshout af die de wind in zijn gezicht slaat. Een volle maan staat hoog aan de hemel van de winternacht, jagende wolkenflarden verduisteren bij tijd en wijle de bleke glans die het landschap verstard en doods op zijn netvlies afbeeldt. Verderop nadert zwaardere bewolking, binnenkort zal het compleet duister zijn.

Perfect voor het rendez-vous…

Biesbosch (3) Lees verder »

Biesbosch (2)

Reinder pakt zijn hengel met attributen en stopt spulletjes in zijn rugzak: “Ik ga vissen, mevrouw Linde…”

De groepsleidster fronst: “Ben je thuis voor het eten?”

“In het donker bijten ze beter.”

“Wat wordt het vandaag, paling of vliegende vissen?”

“Vliegende vissen, mevrouw Linde.”

Haar gezicht betrekt: “Wees voorzichtig, jongen…” Ze legt even een hand op zijn schouder: “Toch ben ik trots op je… laat je niet pakken…”

Biesbosch (2) Lees verder »

Biesbosch (1)

Reinder baant zich een weg door de menigte op de Riedijk. Het veer van Papendrecht is net aangekomen, het is een drukte van belang. Met een scheef oog kijkt hij naar de wachtposten bij de gasfabriek. Hun pothelmen en machinepistolen glimmen in de zon. Verveeld kijken ze de voetgangers en fietsers na.

Vanmorgen vroeg had hij het briefje gevonden. “Negen uur in ons cafeetje. Groetjes, Lotte.”

Biesbosch (1) Lees verder »

Tendresse

Dit is een blog voor verhalen en muziek. Sommige verhalen gaan over muziek, maar deze keer plaats ik een verhaaltje bij een stukje dat ik zelf ingespeeld heb. Op Youtube heb ik een kanaal voor gitaarmuziek, maar hou ik de verhaaltjes kort Op deze plaats kan ik wat meer uitweiden over mijn eigen opnamen.

Stuk van vandaag: Tendresse
van Annette Kruisbrink (*1958).

Ik kreeg dit stuk van mijn vrouw Erna voor Sinterklaas in een tijd dat ik met de gitaar in een dip zat. Die dip was een van de uiterlijke kenmerken, het was ook een symptoom van een inzinking op dieper niveau.

Tendresse Lees verder »

Dood en Gladiolen (7)

De oude vrouw knikkebolt en schrikt wakker. Is ze zo moe? Stijfjes komt ze overeind en slaat het juiste pad in.

Langlopers worden uiteindelijk doodlopers, en hetzelfde gold voor Karel. Daarom was ze hier, haar echtgenoot had een mooi plekje aan het pad. Ieder jaar kwam ze er op haar verjaardag. Met een bosje Gladiolen. Om hem er nog eens aan te herinneren wat voor een ontactische en slappe idioot hij was geweest.

Dood en Gladiolen (7) Lees verder »

Scroll naar boven