Rondje Twickel (14)

Muziek: Otono Portena van Astor Piazzolla gespeeld door Jeroen van Veen op piano

7 November 2021

Herfstkleuren en terugkeer van de bermtoeristen?

De afgelopen twee zondagen waren we bezet, dus het rondje slipte er tussendoor. Vanmorgen zag het er echter goed uit, dus pakken we de wandelschoenen zonder een enkele blik op Buienradar.

Het ritje naar Delden levert geen bijzondere belevenissen op. De oude afslag naar Twickel is inmiddels verdwenen, alleen de verdieping tussen de taluds moet nog worden dicht gegooid. We rijden iets door naar de stoplichten en zitten weer op de goede weg.

We passeren enkele auto’s waarvan de inzittenden mondkapjes blijken te dragen. Ja, Nederlanders zijn gehoorzaam, hoor, de urgentie is bij “het volk” weer zichtbaar. Maar ja, het enige wat mondkapjes in zo’n kleine ruimte doen, is je een onaangenaam benauwde rit bezorgen. Plus wat extra gevaarlijke chemicaliën uit het Verre Oosten, heb ik gelezen.

Zo te zien komt er weer materiaal voor de afvalberg: Komen nu al die achtergelaten bermtoeristen ook weer terug in de vrije natuur?

Er is plaats genoeg op de parkeerplaats bij Het Hoogspel. Toch een beetje seizoensinvloed.

Ja, die seizoensinvloed is overal te zien (foto 157), bladeren kleuren rood en goud en vallen tenslotte naar beneden.

Dat er een buitje aankomt, kunnen we in het Noorden al zien voordat we de Smartphone trekken (foto 158). Bekijken we dit van de andere kant (foto 159), dan is er geen vuiltje aan de lucht. Enkele dappere bloemen staan zelfs nog in bloei.

Op de Lage Esweg hebben we een aardig windje tegen (foto 160). Dat levert vast weer de nodige kale boomkruinen op. Ter hoogte van de Diepenweg (foto 161) zien we een vage regenboog (die je bijna n ooit op de foto krijgt). Er zitten dus spatjes in de lucht. Daarom besluiten we het rondje maar iets af te snijden. Aan het seizoen wennen kunnen we de hele winter nog.

Herfst alom. Nog even en veel groen is een herinnering aan de zomer (foto 162). Op de grond zien we de sporen van flinke regenbuien. Niks van gemerkt. Tja, als je slaapt heb je de ogen dicht. Het is rustig op de weg, zelfs de gevaarlijke hond waarmee een huiseigenaar reclame maakt voor zijn erfbeveiliging, laat zich niet zien. We kennen het beestje wel van eerdere wandelingen en we zijn erg blij dat zijn baas een slim stukje schrikdraad gespannen heeft om het dier de erfgrens te leren kennen.

Een eind verderop begint het flink te regenen. We besluiten om toch maar weer zuidwaarts te trekken (foto 163). Verderop licht nog de herinnering op aan de voorbije zomer met zijn soms blauwe luchten en stralende zon. Niet getreurd, het najaar en de winter kennen ook mooie momenten. Nog een half jaar rondjes te gaan voor we het jaar rond zijn.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven