Muziek: Für Anna Maria van Arvo Pärt gespeeld door Jeroen van Veen op piano

14 November 2021

Herfstkleuren en paddenstoelen…

Ook al nodigt het weer niet zo uit, de behoefte aan een Rondje Twickel is na de verzwaring van de coronatirannie duidelijk aanwezig. De zon verschuilt zich achter een egaal wolkendek, maar gelukkig is het droog. De herfst manifesteert zich met zijn ware gezicht in langzaam uitdovende kleuren.

Een enkel bloembed (foto 164) verzet zich tegen het onvermijdelijke. Bloemenkopjes lachen in wit, geel, oranje en rood, verbazingwekkend nu het al half November is. Overal is de mais nu van het veld (foto 165), over de stoppels kun je weer ver kijken. Boomtakken lijken nu weer op wortels in de hemel.

Ondanks het herfstig verval blijven enkele weilanden prachtig groen (foto 166). We vermoeden dat de firma Monsanto hier mee te maken heeft. Het lijkt mooi, die gewasoptimalisatie, maar in dit geval krijgt het iets onnatuurlijks.

Bij de Twickelervaart maakt de herfst snelheid (foto 167, 168). Het water is hier door de nieuwe vistrap juist weer een beetje vertraagd. Ik ben benieuwd wat er in de overloop tussen Oelerbeek en Twickelervaart gebeurt als het flink gaat regenen. Vermoedelijk zetten ze dan eerst de Deldense IJsbaan weer onder water, in afwachting van het schaatsseizoen.

Aan de Twickelervaart staat al jaren een boomstronk die steeds verder vergaat. Daardoor is die een waar paddenstoelenhotel geworden (foto 169). Diverse soorten floreren onder een dak.

Het pad door het bos is door de gevallen bladeren even geen zichtbaar pad meer (foto 170). Dat is een uitnodiging om je eigen richting te kiezen, iets dat in deze tijd nauwelijks wordt gewaardeerd, maar wel hard nodig is. Anders lopen we allemaal als lemmingen de afgrond van het gangbare narratief in met een jaarlijkse medicatie-carousel.

Het drasland laat wat sporen na van menselijk ingrijpen, de sloot is uitgebaggerd (foto 172). Het is wel jammer dat dit zo kaarsrecht is gebeurd. Maar ja, machines meanderen niet.

De herfst is het paddenstoelenseizoen. Dat is overal te zien (foto’s 173 – 175). Zwammetjes gluren door het gevallen bladerdek, een eenzame boleet zoekt heil in het mos bij de boom en felgekleurde aangroeisels gedijen op de plek waar de boom zijn wortels verloor.

Het najaar is ook de tijd om te sprokkelen voor de winter. Stapels met gevallen en verkreupeld hout bieden voedsel voor de haard (foto 176). Reclame van energieconversie van gas naar biomassa? Tja, ik denk dat we in dat geval niet genoeg bossen kunnen verbouwen om aan die behoefte te voldoen.

Het valt me dit jaar pas op, maar ook in het Twickelse bos wonen kabouters (foto 177). Een huiselijke ingang naar een knusse woonplaats. Alleen het naambordje ontbreekt nog.

We komen bij de Bornsestraat een duidelijk teken van paddenstoelenopportunisme tegen (foto 178). Ze gedijen als bloemen tussen de gevallen bladeren en het wintervaste groen.

Ons rondje eindigt een beetje in mineur. Het feit dat we al twintig jaar vaste gast zijn bij Het Hoogspel helpt niet tegen de QR-code terreur. Gelukkig hadden we zelf een thermosflesje thee bij ons. Ik weet niet of we er nog ooit terugkomen.