Muziek: Passagio van Einaudi gespeeld door Jeroen van Veen op piano
22 Februari 2022
Vandaag hebben we een bijzondere dag, 22-02-22. Geen speciale dag voor een Rondje Twickel, maar we waren het regenweer een beetje zal. Inmiddels zijn er drie stevige stormen gepasseerd, Dudley, Eunice en Franklin, en de krant berichtte het een en ander over omgevallen bomen op Twickel. Het weer was droog, dus hoog tijd voor een rondje.
Als ik naar de datum van het vorige Rondje kijk, is dit Rondje de eerste van mijn pensionering. Ik ben namelijk 1 Februari gestopt met werken in aanloop tot mijn pensionering.
De parkeerplaats van Het Hoogspel is verlaten, niet verbazingwekkend op een dinsdagmorgen. De speeltuin staat op een aantal plekken blank, dus zonder zwempak kunnen ze ons niet tot consumptie verplichten. Door de QR-code collaboratie zouden ze sowieso aan ons geen klant hebben, we hebben zelf thee bij ons.
We denken even terug aan de jaren dat we regelmatig bij Het Hoogspel kwamen. Vorig jaar vertrok daar een van de obers die wat ons betreft toch het gezicht van dit restaurant vertegenwoordigde. We maakten regelmatig een praatje met hem. Nu zit er een jonge ploeg op en het restaurant heeft grote verbouwingsplannen. Nu is dat niet erg, je moet met de tijd meegroeien. Alleen de QR-code collaboratie waardoor wij uit dat restaurant werden gezet, heeft wat ons betreft de relatie wat bekoeld.
Aan de Twickelerlaan blijkt dat de stormen slachtoffers onder de bomen hebben geëist, een aantal oude bomen legt het loodje met modern materieel (foto 194). Ook in het bos aan de nadere kant zijn de houtvesters bezig met verzagen (foto 195). Met achteromkijken zien we dat de kruising Bornsestraat – Twickelerlaan aardig kaal begint te worden, nu er twee grote bomen af gaan. Dit alles in het kader van een verjongingsoperatie waarbij de oude bomen worden gerooid en nieuwe worden aangeplant.
Die bomen stonden er al vele jaren. Ik las een artikel dat een aantal uit het begin van de negentiende eeuw stammen. Goed, ze hebben het eeuwige leven niet, maar ze hebben er wel lang over gedaan om zo groot te worden. Een nadenkertje voor de voorstanders van biomassa-energie, een eik heeft al gauw zo’n 10 – 15 jaar nodig om zo’n 7 meter hoog te worden. Of die boom in die tijd de CO2 kan compenseren die zijn verbranding zal opleveren, is de vraag.
Verderop in het bos komen we de gevolgen van de regenval van de laatste tijd tegen (foto’s 197 – 200). Het lijkt alsof we in een polderlandschap terecht zijn gekomen. Staat het grondwater nu zo hoog, of is de grond ondoordringbaar voor het water? De waterstand in de Twickelervaart is in ieder geval vrij hoog, ik denk dat de vissen door de stevige stroming in de vistrap vanaf de Oelerbeek de nodige moeite hebben om van vaart naar beek te springen. In de verte zie ik een tweetal ooievaars poolshoogte nemen.
Overal in het bos zien we sporen van de storm, de paden liggen bezaaid met afgebroken takken. Tja, als de bladeren aan de bomen hadden gezeten, was de schade heftiger geweest.
Waar de Noordmolen op de Twickelerlaan uitkomt, zien we fase twee van de verjongingsoperatie. De betekenis van de rode stippen op de stammen die we vorig jaar al zagen, is nu duidelijk. Een rode stip is een doodvonnis voor de boom. Een van de bomen blijkt door de storm te zijn omgewaaid. De stam blijkt hol te zijn.
Ondanks de wind, kiezen we toch het pad over de Deldener Es. Doordat de bomen bladloos zijn, krijg je een weids doorkijkje over de bult (foto 201, 202). Dan valt ook op hoe de twee appartementengebouwen aan de Stadshagen de skyline van Delden verstoren. Tja, vooruitgang, nietwaar? Vooral voor mensen met een dikke portemonnee, want je moet al snel vier ton kosten koper neertellen voor een driekamerappartement.
We dalen de Deldener Es af, een mooie compensatie voor de tegenwind en bereiken ons uitgangspunt waar een lekker (meegebracht) kopje gemberthee het Rondje afsluit.