Muziek: Origine Nascosta van Ludovico Einaudi, gespeeld door Jeroen van Veen op piano

24 April 2021

Een week na het eerste gedocumenteerde rondje Twickel worden we voor het zoveelste weekend getrakteerd op een snerpend boorspel van twee huizen verderop waarvan de nieuwe bewoners het blijkbaar vertikken om John Williams met een cameraploeg langs te laten komen om de professionals het werk te laten doen.

Deze lieden die de beleefdheid niet hebben om de buurt enigszins in te lichten (hoort dat er tegenwoordig niet meer bij of zo?) zijn al sinds begin januari bezig met overlast bezorgen. Eerst moest het hele huis worden afgeschuurd, zodat we ons nu werkelijk afvragen of er nog wel hout op de kozijnen zit. Lekker voor de concentratie tijdens het thuiswerken. Toen kwam het boren aan de beurt met een niet voor de klus geschikt klopboortje (dat kun je horen aan het wanhopige geraas als men op betonijzer stuit) en vandaag hadden ze blijkbaar iets geleend om de badkamer onder handen te nemen.

De hele dag snerpend oorverdovend geratel waarbij je gaandeweg merkt dat je agressieniveau begint te stijgen. ’s Middags is de maat vol. Om te voorkomen dat we bij hun keien door de ruiten beginnen te smijten is het tijd voor een emergency-rondje Twickel om af te koelen.

Dat helpt bijzonder goed, in de buitenlucht komen we tot rust.

Ter plaatse zien we wat de lente in een enkel weekje met het weiland doet. Een echte bloemenpracht. Ook de Kroezeboom op de Deldener Esch heeft flink wat bladertooi erbij gekregen.

Eerder schreef ik over de orde en netheid in de heggen langs het pad. Tja, vind ik toch nog een op wonderbaarlijke wijze ontkiemd colablikje. We moeten de mensen toch weer wat beter opvoeden!

Het emergency-rondje Twickel heeft succes. De lawaaibuurtjes waren inmiddels vertrokken. Ik hoop van harte dat ze morgen (zondag) niet terugkomen. Maar ja, vorige zondag waren ze ook al bezig.

27 April 2021

Koningsdag brengt prachtig weer. De buurtjes van verderop hadden hun klusavonturen aangekondigd, dus kunnen we op tijd ontsnappen, bij het eerste geraas trekken we de deur achter ons dicht.

Vandaag lopen we via een paar andere paden een stuk verder. Het is dan ook heel fijn dat we een bankje aan een vennetje tegenkomen om uit te blazen van de extra kilometers. Een lekker stukje ledigheid om te genieten van de zon in het water en op je gezicht en het waterhoentje te bestuderen dat ijverig naar eten duikt. We blijven een tijdje kijken naar het duiken en weer bovenkomen van de vogels. Ze blijven best lang onder water.

Grappig en ook fijn dat je zelfs op zo’n klein rondje nog nieuwe ontdekkingen doet.