Muziek: Springdans van Grieg gespeeld door Haakon Austbo op piano

19 September 2023

15 September 2023. Ik zet dat af tegen het laatste Rondje Twickel van afgelopen jaar. Dat was in het voorjaar, 4 April 2022. De eerste vraag die dan opkomt is: Waar zijn jullie al die tijd gebleven?

Nee, we hebben niet meegedaan aan de serie Ik Vertrek. We wonen nog steeds in ons eigen huis in Hengelo. Er kwamen wat fysieke klachten tussen, het schoot ons beiden in de rug. Erna eerst en daarna was ik aan de beurt. Blijkbaar ben je dan zo een jaar verder. Tja en dan de tijden. Eerst nog een staartje coronacrisis. Mijn moeder overleed. Ik kreeg mijn pensioen. Het woongenot werd een tijd behoorlijk minder. Vriendschappen brokkelden af. Kortom, de stemming voor een Rondje Twickel was er niet altijd.

Afgelopen vakantie zijn we weer gaan lopen. Eerst opbouwen, kleine stukjes. De zin kwam terug. Thuis gingen we ermee verder in de buurt. En dan is het nu weer tijd voor een nieuw Rondje Twickel.

Ik was al in de stemming gekomen door een boekje uit de erfenis van wijlen mijn schoonmoeder: Groeten uit Delden van de Twentse journalist Herman Haverkate Senior. Hij schreef in bloemrijke taal over het Delden van vlak voor en vlak na de Tweede Wereldoorlog. In het verhaal over de Deldense IJsbaan kwam Het Hoogspel voor. Wel, toen was het zaadje geplant.

Zodoende rijden we op deze zonnige vrijdagmiddag naar Delden. Ja, vrijdag, lekker door de week. Dat is nou een voorbeeld van een prettige kant van pensionering. Onze route gaat door Borne en dan binnendoor. Opgelet, vlak voor de spoorwegovergang van de Deldense Straat bevindt zich de meest complexe en gevaarlijkste rotonde van Oost Nederland. De uiterst merkwaardige opzet luistert naar de naam Ovonde. Niet alleen een verwijzing naar de vorm, maar ook naar de ontwerpers die blijkbaar eieren zijn.

Het gevaar bestaat vooral uit de kruisingen van de fiets- en voetgangerspaden met de bijbehorende uitzicht beperkende bosschages. Het gevaar wordt nog erger door de e-bikes en de Pedelecs die vanaf de fietssnelweg F35 Borne binnen suizen met snelheden die vroeger slechts bergaf in de Tour de France werden gehaald. Automobilisten met een stijve nek lopen op dit verkeersmalheur groot gevaar om het “langzame” verkeer aan te rijden. Gelukkig passeren we dit monument van Bornse fietsvriendelijkheid zonder kleerscheuren.

Richting Delden zien we dat meer mensen gebruik maken van het mooie weer om te recreëren. Een formatie Harley’s komt ons brommend tegemoet. Gevolgd door een bonte verzameling oude brommers, Berini’s, Zundapps, noem de zestiger jaren merken maar op. De berijders lijken gekleed volgens de mores van hun jeugd. Zou het een Nozem-reunie van gepensioneerden zijn?

Het Hoogspel ligt er nog. De speeltuin is intact, de interne verbouwing heeft een paar extra deuren opgeleverd aan de gevelkant. Ja, het etablissement is helemaal klaar voor de jonge generatie. Het biljart is opgedoekt. Een snelle blik op een tafeltje toont ons een noviteit: Een spijskaart voor honden. Naast water zijn er voor de trouwe viervoeters diverse versnaperingen beschikbaar.

Erna zet de eerste stap (foto 248). Dankzij het gunstige weer is het eerste deel van het pad geen modderpoel. De weilanden rond het pad blijken een andere functie te hebben gekregen. Rechts zien we afrastering voor schapen (foto 249). Een bordje met het verzoek om de schapen niet te voederen bevestigt dit vermoeden. Links krijgt het land rust middels een perkje zonnebloemen (foto 250). Jammer dat we hier niet iets eerder zijn gaan wandelen, ze zijn allemaal uitgebloeid.

In de berm zie ik een teken van de naderende herfst (foto 251). Tevens krijgen we een doorkijkje over het land richting de Eschmolen in aanbouw (foto 252). Ooit brandde de bestaande molen in 1959 af. Op dit moment is de nieuwbouw van dit Deldens oriëntatiepunt in aanbouw.

De Diepenweg ligt er nog lekker groen bij (foto 253 en 254). Gelukkig is hier niet veel veranderd, behalve dan dat de heggen flink zijn gegroeid. Het loopt lekker door in de richting van de Twickelerlaan. Jong vee herinnert ons eraan dat dit land niet louter recreatie dient (foto 255 en 256). De jonge runderen staan er mooi op.

We naderen de verharde weg (foto 257). Een fietser slaat af richting een boerderij, de schoolweek zit er weer op.

Het huis aan de Twickelerlaan komt in zicht (foto 258). Even dromen we hoe het zou zijn om hier te wonen in plaats van in een rijtjeshuis met buren waar je geen contact mee hebt, behalve dan via geluidsoverlast. Dat zou wat zijn! Ja, je bent hier wel druk met onderhoud.

“Dan heb je wel ruimte voor paarden,” mijmert Erna over een grote liefde van vroeger (foto 257). Dan lopen we langs Twickelerlaan en Bornsestraat terug naar Het Hoogspel voor een drankje. Een heel kort rondje, maar de kop is eraf!