Muziek: Walzer uit de Lyrische Stukken van Grieg gespeeld door Haakon Austbo op piano

26 Mei 2024

Het laatste Rondje Twickel is van vorig jaar Oktober. Daarna kwamen er een stuk of drie die het documenteren niet waard waren. Onze beweeglijkheid was de afgelopen winter een stuk minder en ik betrapte mezelf regelmatig op complete lamlendigheid. Geen zin om iets te ondernemen, geen zin om eruit te gaan. Zou het een evaluatiefase voor pensionado’s zijn? En dat terwijl de wereld er alleen maar onrustiger op is geworden.

Hoe dan ook, vandaag trotseren we het weerbericht dat louter wisselvalligheid voorspelt. Ik krijg regelmatig de indruk dat weerberichten een belangrijke rol spelen bij de klimaatpaniek die mensen en verhuurders moet motiveren om 60 tot 70.000 euro per woning in verduurzaming te steken. Met in gedachten een woningvoorraad van 8 miljoen woningen  in 2023, zie je hier de contouren van een enorme markt. Ik twijfel er ook hierdoor aan of die paniek wel terecht is.

Een groot aantal jonge gezinnen heeft Het Hoogspel al gevonden, de speeltuin biedt een vrolijk tafereel. Desondanks is er nog plek op de parkeerplaats. Het weer blijkt geschikt voor hemdsmouwtjes en Erna viert dat met haar tweekleurig zelf gehaakt vestje.

De modderpoel op het pad bij Het Hoogspel is verdwenen. Men heeft hier heel wat zand gestort. Het lijkt erop dat de wind bij Twickel is gedraaid, enige jaren geleden was men nog in voor natuur-experimenten, nu is de strakke orde met gesnoeide heggen weer terug (foto 288 en 289). Ook de karrenspoorbreedte lijkt vergroot te zijn.

Aan het einde van het pad vermaakt een hippisch trio zich in het weiland op de Es. Ze zijn al aan toeristen gewend en keuren ons nauwelijks een blik waardig (foto 291 en 292).

We staan op de driesprong en komen een stelletje toeristen tegen. Deze bevelen ons aan om linksaf te slaan. Met de Europese verkiezingen in het hoofd slaan we van de weeromstuit rechtsaf.

We passeren de museumboerderij Wendezoele. Open zegt een bord langs de weg en Lös zegt de poort. Verheugd draait een groepje bejaarde e-bikers het terrein op. Niemand te zien, hopelijk is het toilet wel open. Bij het bestuderen van de kleine lettertjes zien we dat het een middag-opening betreft. Zo ver zijn we nog niet.

Het hek rond het Landgoed Twickel aan de Bornsestraat moest hoognodig vervangen worden. Hier zien we iets aparts: Een deel van de hekken is blank hout, een deel is donker geverfd. Zien we hier binnen het beheer een strijd tussen progressieven en conservatieven? Of is hier een inclusiviteits-kwestie rond licht en donker gaande? De bloemen in de berm trekken zich er niets van aan en tieren welig (foto 293 en 294).

Het Hoogspel komt weer in zicht. Ook hier valt het me op dat de landschappelijke discipline weer terug is. Jammer, want ik vond die bloemenborders voor biodiversiteit een fleurig idee.

Het Hoogspel zelf is ook enigszins verbouwd. Vroeger zat je lekker onder de bomen en zette je de stoel neer waar je schaduw nodig had. Nu vervangt een strak stenenterras langs de muur het grasveld en zorgt de ordelijk openstelling van de tafeltjes voor korte bevoorradingslijnen. Ergens mis ik dat gemoedelijke chaotische van het terras van vroeger.

Ditmaal hebben we ons eigen drankje bij ons. Een thermosflesje gemberthee met twee passende theeglazen. Al nippend genieten we enige tijd van het tafereel van de spelende kinderen.

Op de terugweg gaan we traditiegetrouw even langs de snackbar voor een patatje meenemen. Het blijkt dat een solo-portie patat “groot” ruim voldoende is voor ons tweeën. Dat bespaart, € 4,50 tegen € 6,50 voor twee patatjes “klein” die voor ons te veel zijn.

Die besparing is relatief, reken maar uit: € 4,50 komt overeen met fl 9,90. Ik kan me niet herinneren dat we in de vorige eeuw zo veel voor een zakje patat moesten betalen. Tja, de Europese Unie heeft heel wat geld uitgegeven om de Oost Europese landen na de val van de Sovjet Unie de EU in te kopen. Je ziet welke prijs de argeloze lidstater betaalt. En met de huidige ontwikkelingen rond verhoogde wapenexport en financiële oorlogvoering kost deze “ambitie” de normale burger nog veel meer.

Goed, Euro’s omrekenen in Guldens doen we niet heel vaak. Maar soms is het wel even nodig om aan te geven wat de “vooruitgang” ons uiteindelijk kost.