Rondje Twickel (5)

Muziek: Milonga del Angel van Piazzolla, gespeeld door Jeroen van Veen op piano

11 Juli 2021

Ook in Juli kan het weer wat minder zijn, vandaar de regenjas en de dikke trui. De mais blijft groeien van de combinatie van nattigheid en van tijd tot tijd broeierig weer. Op de landerijen blijkt het succes van de diversiteitsaanpak van de Stichting Twickel. De boeren hebben afgesproken een à twee meter aan de rand van de landerijen te reserveren voor het inzaaien van bloemen. Je ziet het resultaat, een fraai kleurig effect bij de wandelpaden plus een druk verkeer van insecten.

25 Juli 2021

70 – 71 Zonnebloemen en klaprozen

Een geweldig mooi dag voor een Rondje Twickel. De diversiteitsbloemperken aan de rand van de landerijen staan in volle bloei, zonnebloemen en klaprozen brengen warme kleuren in de berm onder de blauwe lucht. Uiteraard moet het land ook iets opbrengen: De mais staat inmiddels manshoog en maakt van menig wandelpad een avontuurlijk oerwoud.

72 Het geheim dat je deelt met…

Een kleine persiflage op de bekende sherryreclame: Het geheim dat je deelt met…. Mark in dit geval. Je ziet de auteur die sneller schrijft dan zijn schaduw op flukse wandelschoentjes.

73-74 Terug- en vooruitblikken

Wie steeds achteromkijkt, valt op zijn gezicht, zegt een liedje van het album Hoe sterk is de Eenzame Fietser. Als je jezelf eerst even omdraait, gaat terugkijken een stuk beter. In de verte zie je de Deldense watertoren, een Romantisch industrieel bouwwerk dat daar in 1894 werd geplaatst in opdracht van de toenmalige Baron van Twickel. De toren was eigenlijk bedoeld als water-opslag voor het blussen van (bos)branden op het landgoed Twickel en als reservoir voor de waterleiding van Delden. Boringen in het landgoed wezen uit, dat het water op grote diepte zout was en ongeschikt als drinkwater. Dus werd de toren aangesloten op de waterleiding van Almelo. De Deldenaren waren bijzonder blij met het stromend water, getuige de monumentale pomp op een dorpsplein die in 1894 door de dorpsbewoners aan de baron werd       aangeboden.

Genoeg teruggeblikt: De weg gaat immer voort. Het pad over de Deldener Esch is bij de kroezenboom in een knus gangetje veranderd.

75-80 Het Dal van de Azelerbeek

Het weer nodigt uit tot verder wandelen dat we tot nog toe hebben gedaan. Na het Vlonderpad lopen we door naar het dal van de Azelerbeek. Hier blijkt andermaal dat je schoonheid van het landschap niet op verre continenten hoeft te zoeken.

Alles is uitbundig groen en de kleuren lijken in de zon te glanzen.  Omdat het onlangs flink geregend heeft, staat de Azelerbeek zelfs boven het looppad. Gelukkig kunnen onze wandelschoenen wat water hebben.

Het bord aan het begin van dit pad maakt gewag van een gevaarlijke stier die gek is op honden. Wel, die stoer komen we helemaal aan het einde van het pad door het beekdal inderdaad tegen. Veilig achter prikkeldraad vlak in de buurt van het stalletje dat aan het weggetje langs Erve Bokdam staat.

Aan dit onbemande stalletje met camerabewaking kun je koffie, thee, water en wat landelijke versnaperingen aanschaffen. Geld in het busje en klaar is kees. Een welkome verfrissing na een eind wandelen. Het stalletje wordt geëxploiteerd en bevoorraad door Erve Möllinkwoner, een landelijke kaasmakerij annex bierbrouwerij in de buurt.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven