Muziek: Walk van Ludovico Einaudi, gespeeld door Jeroen van Veen op piano

20 Augustus 2021

Kopje Koffie op Het Hoogspel

Vandaag doen we een heeel kort Rondje Twickel, zelfs zonder wandelschoenen. Het is vakantie, we hebben nog geen vakantieadres en we willen toch iets doen. Vorige winter gingen we bij die gedachten boodschappen doen in Delden en koffiedrinken bij Het Hoogspel. We namen een boekje mee om gewoon even rustig in het café te zitten.

Echt nodig is dat niet, want het café heeft een enigszins verstopte leestafel met materiaal over Delden door de eeuwen heen. Zo vonden we een foto van Erna’s vader en een paar familieleden terug, toen ze voor de oorlog nog bij Rood-Zwart speelden. Voor het geval de historie niet genoeg is, heb ik mij e-reader met Montalbano-detectives bij me.

Ik herinner me de laatste keer dat we in het café van Het Hoogspel hebben gezeten. Dat was Maart 2020, de dag voordat de algehele lockdown werd afgekondigd en Het Hoogspel maanden dicht moest, en daarna nog een winter.

Het Hoogspel is al generaties lang een onderneming van de familie Ter Horst, Berend Jan was de eerste waard van de familie in 1932. Zeker met een horecaonderneming krijgt iedere generatie te maken met de vraag: “Wat is er van deze tijd?” “Waar komen de mensen op af?”

Een belangrijke publiekstrekker is de speeltuin. Die bestaat al vanaf 1932 en is sindsdien steeds aangepast aan de (veiligheids)eisen van de tijd. Ik herinner me dat in de tijd dat de kinderen klein waren er bijvoorbeeld een kabelbaan was met een grote plas water in het midden. Trok je de voeten niet flink op, dan sopte het uit je schoenen. Ook viel de grote rechte glijbaan op. Kabelbaan en glijbaan zijn inmiddels vervangen door hedendaags speelmateriaal, een familiewip en een tunnelglijbaan.

Sommige zaken blijven echter van alle tijden. Bijvoorbeeld de draaiton en het draaiende platform. Kinderen blijven het leuk vinden om de grenzen aan hun evenwicht te testen.

Kindvriendelijkheid staat hoog in het vaandel bij Het Hoogspel. Als het buiten regent, is er binnen een speelhoek, een plek waar kleindochter Iris als peuter graag kwam.

Het interieur is in de loop der tijd regelmatig veranderd. Toen Erna’s vader en zijn broers nog een biljartje gingen doen vlak na de oorlog, bestond het Hoogspel uit een aan elkaar gebouwd woonhuis/keuken en een café. Later is er een flink stuk bij aan gebouwd en is het café verplaatst. Die verbouwing vond plaats rond 1973 en sindsdien is Het Hoogspel volgens mij niet veranderd, alles in de karakteristieke kleurstelling en atmosfeer van een bruine kroeg, inclusief toog, biljart en open haard. Een goede plek voor een kop koffie, een hapje eten en de bruiloften en partijen. Zelfs uitvaarten werd hier afgesloten.

Toch, de tijden veranderen en dat gaat aan Het Hoogspel niet voorbij. Vermoedelijk heeft de crisis de zaken wat versneld, want de verbouwing begon vorig jaar al. Eerst de kleine zaal achterin, een deel van het oude cafe. Toen de grote zaal aan de voorkant. Als laatste zal de voorgevel een grote beurt krijgen met schuifdeuren voor beter contact tussen zaal, terras en speeltuin. Goed, de kinderen lopen niet in zeven sloten tegelijk, maar een beetje toezicht is nooit weg.

Goed, op dit korte Rondje Twickel kunnen we het resultaat bekijken. Echter niet voordat we op de parkeerplaats een enorme voorraad zeventiger jaren old-timers uit België tegenkomen. De oude tijden van de politieseries zoals Derrick herleven. De auto’s blijken eigendom van een club heren op leeftijd die hier een ontmoeting heeft. Zouden deze samenscholingen bij onze zuiderburen nu verboden zijn?

Terug naar ons oorspronkelijke doel. Inderdaad, de verbouwing brengt grote veranderingen met zich mee. De entree met garderobe is leeg en ruim, de oude kasten, het borduurwerk aan de muur en het schilderij met de boerderijen van Twickel zijn verdwenen. De oude piepende deuren naar het café zijn vervangen door glazen deuren. De bar is gemoderniseerd, het oude biljart is verdwenen. De zaal is opener geworden. Zou de dansvloer er nog zijn? Gelukkig, de open haard is er nog.

Eerlijk is eerlijk, het is even wennen. Toch is veel van de oude sfeer nog aanwezig, aan de oude balken is niets veranderd. De nieuwe kleuren zijn vriendelijk en vloeken niet. Gelukkig, het leestafeltje met de oude Delden boekjes staat er nog.

We bestellen koffie met gebak en maken ons Rondje Twickel af.

22 Augustus 2021

Intermezzo op De Wendezoele

De weerberichten zijn bijzonder pessimistisch voor deze zondag: Een storing zou onweer en slagregen brengen. Als we echter uit het raam kijken, is de beslissing al snel genomen: Tijd voor een Rondje Twickel. Ditmaal gaan we een kleintje doen, bij Het Hoogspel door het weiland en direct over de Twickelerlaan het bos in. Zo begonnen we ooit onze rondjes.

In de winter is het pad vanaf Het Hoogspel een modderpoel. Nu viel dat behoorlijk mee, ondanks de regen van vannacht is het karrenspoor nauwelijks vochtig. Het is drukkend warm. De hele week al, het is niet verbazingwekkend dat het groen de grond uit schiet.

De heggen langs het pad zijn meer dan manshoog. Een zwerm mussen kwettert tussen de bladeren, vogels dartelen om ons heen. Dat is het voordeel van een beetje dekking.

Op de Diepenweg komt een enthousiaste Golden Retriever ons achterop. Nee, hij springt niet tegen ons op, hij loopt pijlsnel door naar een plas, slobbert eerst wat water op en rolt er dan uitgebreid doorheen. Een vacht vol modder! De baasjes van de hond protesteren niet.

Verderop wacht ons een rustgevend tafereel, een runderfamilie ligt ontspannen in het weiland. Dan spits ik mijn oren: Wat hoor ik daar? Het is muziek, het geluid van een dartel wijsje op een fluit.

Bij de Twickelerlaan zien we waar de muziek vandaan komt. Er is iets te doen bij de Museumboerderij De Wendezoele. We verleggen onze route direct. De Wendezoele is sinds het begin van de corona niet meer open geweest, en dat men de moed heeft om een klein evenement te organiseren is opwekkend en hoopgevend. Dat hebben we nodig.

Thema van vandaag is textiel. Diverse mensen laten textiele werkvormen zien. We zien een kraam met brei-, haak- en weefwerk en een vrouw toont kunstig gemaakte dierenportretten van vervilte wol. Een prachtig gezicht hoe die afbeeldingen diepte en liefde krijgen. Een aantal honden en katten kijken me met verschillende gezichtsuitdrukkingen aan. Ze was begonnen om haar eigen dieren te portretteren en nu deed ze het soms op verzoek. Niet op grote schaal, het is een heel werk.

Buiten spelen vier dames en een heer live volksmuziek Drie harmonica’s, een nyckelharpa (ook wel sleutelharp genoemd) en slagwerk/fluit/vocalen. Danswijsjes met een enkele ballade en een klank die me aan de Vlaamse band Het Kliekske doen denken, althans hun rustige stukken.

Vooral de nyckelharpa is een bijzonder instrument. Het is een strijkinstrument met knoppen voor de toonhoogte. In tegenstelling tot een draailier, moet je bij een nyckelharpa wel zelf strijken.

We besluiten ons bezoek met een kopje koffie, lekker op een bankje in de zon. De tuin staat in volle bloei en vlinders vliegen af en aan.

Ja, voor je het weet ben je een uur verder, dus besluiten we het Rondje af te sluiten en lopen we terug naar Het Hoogspel.