Divertissement Nr.2 (Valse) van Fernando Carulli, gespeeld door Nicola Japelli op klassieke gitaar.
30 September 2020
Thuiswerk en Complot
Een klein jubileum, ditmaal: de tiende Schermloze Avond. Zou het een gewoonte worden?
Ik was er wel een beetje aan toe, ik had de hele dag thuis gewerkt en was het scherm een beetje zat. Het decreet van de directie van mijn bedrijf om de komende drie weken thuis te werken maakte me niet blij, want mijn werk schiet niet op als ik niet wanneer nodig bij de apparatuur kan en op een gemakkelijkere manier met specialisten kan communiceren dan afstandsvergaderen, mailtjes met antwoordvertraging en telefoontjes waarvan je het nummer moet opzoeken in een onlinetelefoongids die nu net storing blijkt te hebben.
Het is raar maar waar, maar de afgelopen weken bleek ik vermoeider te raken van thuiswerk dan opkantoorwerk. Tja, op kantoor heb ik de ruimte, twee schermen en een arbo-gecertificeerde werkplek. Thuis heb ik dat niet.
In de huiskamer heb ik een klein computerplekje dat precies genoeg is voor wat gamen en schrijfwerk (getuige dit blog), maar eigenlijk niet geschikt voor lange dagen intensief professioneel schrijf- en illustratiewerk. Ik zou eigenlijk naar boven moeten verhuizen, maar aan een beetje geschikt meubilair (verstelbare tafel en passende bureaustoel), ben je al snel 900 euro kwijt. En dan heb ik het nog niet over de extra hardware die ik eigenlijk alleen voor het werk gebruik, een tweede computer met twee schermen bijvoorbeeld. Dat gaat in de papieren lopen en daar hik ik wel tegenaan, is dat het waard? Er zijn in het bedrijf plannen om twee dagen thuiswerken per week verplicht te stellen als de Corona eenmaal is afgezwakt. Dat komt neer op het kosteloos uitbesteden van huisvesting.
Hoe dan ook, deze schermloze avond kwam goed uit. Ik begon met het uit lezen van het boek Lapis van Henk Ganzeboom, een complotverhaal dat in deze tijd misschien ook wel post kan vatten. Het gebruikt een thema dat in meerdere complotverhalen opduikt, de antichrist (met het bekende getal 666) uit de Openbaringen van Johannes.
Het handelt om een geheim genootschap dat overal vertakt zit en door middel van gehackte chips de wereld lam kan leggen om vervolgens de macht over te nemen. De hoofdpersoon, de geestelijke Hugo Norge, doet de nodige ontdekkingen, maar in tegenstelling tot de boeken van Dan Brown, loopt dit verhaal niet goed af. Het genootschap activeert de hack zodat alle technologie uitvalt en neemt de macht over met een hele menigte lieden die altijd al bij de club hoorden, alle invloedrijke mensen worden publiekelijk onthoofd en de nieuwe leiding zorgt middels vaccinaties en het plaatsen van chips dat de rest van de mensheid slaafs en onderdanig hun levens opofferen voor het heil van de kleine heersende elite. Het boek stamt uit het begin van deze eeuw, toen we nog bang waren voor de milleniumbug en nog nooit van de Islamitische Staat hadden gehoord.
Het boek is leesbaar geschreven, is van tijd tot tijd spannend en leert je wat over numerologie en symboliek. Jammer van het Eind Goed, Alles Klote besluit. Die slechte afloop neemt in ieder geval de motivatie weg om het nog eens te lezen, want er loopt tegenwoordig al genoeg slecht af, nietwaar?
Maar goed, over chips en computers gesproken, een populaire complottheorie in deze Coronatijd beticht Bill Gates er immers van dat hij bij mensen via een Coronavaccin chips wil laten inspuiten, zodat ze beheersbaar worden en kunnen worden geïdentificeerd in overeenstemming met vermeende elitaire plannen om de wereldbevolking door massale sterfte tot “beheersbare proporties” terug te brengen.
Waar de waarheid ligt, weet ik niet. Okee, er bestaan RFID-chips die reageren op een veld, daar even voedingsspanning door krijgen en daarop gegevens overzenden naar een zeer dichtbij geplaatste ontvanger. Onze kat heef er eentje onder de huid. Die chips zijn ongeveer 14 mm lang, dat krijg je niet zomaar door een injectiespuitje heen. Bij mijn weten bestaan er ook nog geen mini- of nanochips waarmee je over de hele wereld op grote afstand traceerbaar en beïnvloedbaar bent. Dat is nu nog voer voor Science Fiction romans.
Tijd om naar de mythische symboliek over te schakelen in De Held met de Duizend Gezichten van Campbell. Het is interessant om te lezen over de mythische archetypen die je ook in het werk van Jung tegenkomt. Dit is wel heel wat moeilijker leesvoer, dit boek heb ik nog lang niet uit.
De gitaar komt dagelijks uit de koffer, dus ook vandaag. Omdat het opnemen niet zo wilde vlotten dacht ik de lat ietsje lager te leggen met een paar stukjes van Fernando Carulli, een vroeg negentiende-eeuwse gitaarvirtuoos. Zijn muziek heeft een wat stoffige reputatie gekregen omdat die regelmatig in bundels voor beginners verschijnt, velen ervaren die muziek als saai en naaimachine-achtig. Dat is dus precies de uitdaging waar ik tegenaan liep met het stukje Alla Polacca. Gelukig kreeg ik een paar goede tips tijdens mijn gitaarles om de opera erop los te laten en het stuk als verhaal te spelen. Wordt vervolgd, dus als achtergrondmuziek krijg je nu een ander stukje Carulli.