Muziek: Onde Corte van het Album Le Onde van Ludovico Einaudi
3 Augustus 2022
CO2-waanzin, Flow en Bossa Nova
Schermloze Avond Honderd en Drie. Het jaar drie van deze eeuw kende net zoals nu een warme zomer. In datzelfde jaar was er oorlog, nu in Irak. Casus Belli was een valse claim dat Irak massavernietigingswapens zou hebben. Opvallend was dat Amerikaanse firma’s in de rij stonden om de wederopbouw van het land tegen grof geld ter hand te nemen. Een triest hedendaags Game of Thrones.
Keek op de Week
De Rabobank betrekt zichzelf in de CO2 discussie. Volgens gerucht kun je binnenkort de CO2-voetafdruk bij je aankopen op de rekening zien. CO2-voetafdruk? Ja, dat zou jouw bijdrage aan de CO2-uitstoot zijn, iets waar je op afgerekend kunt worden binnen een klimaatbeleid.
Als techneut ben ik wel benieuwd naar de wetenschappelijke basis onder de CO2-voetafdruk. Op welke manier berekent de Rabobank dat als jij iets koopt? Nee, dat doen ze niet zelf, daar hebben ze een bedrijf voor ingehuurd dat blijkbaar jouw financiële gegevens in handen krijgt. Hoezo wet op privacy?
Dus als ik een Airco koop, krijg ik een negatief kwaliteitsgetal aangewreven. Zit daar de CO2-uitstoot om het ding te maken ook bij? Dat zou een vreemd spel zijn, dat je als eindgebruiker net zoals alle kosten ook al het milieu-effect doorberekend krijgt.
Wat moet ik met zo’n CO2-voetafdruk? Bepaalde producten maar niet meer kopen? Me schuldig voelen dat ik leef en van tijd tot tijd een CO2-scheet laat? Ja, Airco’s -de hele buurt hangt er vol mee in een poging de opwarming van de aarde tegen te gaan door wat extra energie te verstoken- raken een beetje gestigmatiseerd. Wij hebben er overigens geen.
De Rabobank denkt verder met ons mee. Directrice mevrouw Baarsma van de afdeling Carbon pleit voor een verplicht CO2-budget dat je afhankelijk van je “gebruik” begrenst in je leef-mogelijkheden. Ik maar denken dat ze bij een bank alleen maar carbonnetjes gebruiken om transacties te kopieren. Een hele afdeling, stel je voor.
Van dat budget heb ik gehoord. Te veel douchen? Geen biefstuk op tafel. Te lang in de file gestaan? Verbod op autorijden voor een maand. Een varkenshaasje aangeschaft in plaats van gehakt half-om? Jammer voor je vliegvakantie. Je tuin bemest? Tja, twee weken geen vlees. Een rij van straffen voor vermeend ongewenst gedrag…
Dat is het rare, er wordt in de milieu-scene alleen maar in sancties gedacht, in datgene dat je niet meer mag doen. Dat maakt mij per definitie opstandig.
Iedereen zou volgens haar (betaalde!) uitstoot-”rechten” moeten krijgen in een soort Carbon Wallet. Daarmee zouden arme mensen die hun CO2-budget niet kunnen opmaken uitstootrechten kunnen doorverkopen aan rijkelui die een groot huis hebben en naar verre vakantiebestemmingen willen vliegen. Ik citeer: “En zo kunnen mensen met een smalle portemonnee ook iets verdienen aan vergroening.”
Wat een naïeve gedachte! Zit zij wel op de juiste plek op die post? Hoe worden die uitstootrechten verdeeld? Gaat dat wel hoofdelijk, belangrijker nog, is dat wel een eerlijk proces zonder vriendjes- en belangenpolitiek? Hoe bereken je dat aandeel? Bedrijven laag tarief, particulieren hoog tarief? Hoe ga je die handel begeleiden? Wat wordt de koers van je CO2-budgetpunten? Transactiekosten? Fraude?
Dus de rijken kunnen dan relatief gemakkelijk aan CO2-budget komen en hoeven helemaal niks aan hun leefwijze te doen. Dat veranderen was toch de hogere bedoeling van al die klimaat-toestanden, toch? Dat we planeet-vriendelijk zouden gaan leven? En zo dragen de rijken in hun “goedgunstigheid” bij aan betere leefomstandigheden voor de armen?
Stel dat je idealist bent en inderdaad je leefwijze wilt veranderen om de Aarde niet langer schade te doen. Wat gaat deze verhandelbaarheid van je offers doen met je idealisme? Hoe bedrogen voel je jezelf dan als je goede bedoelingen per wisselkoers aan rijken worden verkocht?
Geld verzacht en vergoedt alles? Quatsch. Haar relaas komt op mij over als elitaire van de pot gerukte wereldvreemde huppeltrutterij. Het lijkt op de middeleeuwse aflaten. Rijken konden hun zonden afkopen, de armen hadden daar geen geld voor. Jammer maar helaas, de Hel in dit leven voor ze, de Hel ook in hun eeuwigheid. Had je maar niet arm moeten zijn. Had je maar je kansen moeten grijpen. Aan welke politieke partij doet u dit credo denken?
Growing a Better World Together staat er pontificaal op de website van de Rabobank. Dit geeft me door Baarsma’s uitlatingen dezelfde zure smaak als Building Back Better van de Schwab-adepten. De smaak van tirannieke controle en registratie en het continu straffen voor gewoon leven.
Je kunt wel zien dat de Rabobank geen Boerenleenbank meer is…
Muziek in de Luie Stoel
Vandaag blader ik naar Le Onde van Ludovico Einaudi. Het eerste solo-album van deze Italiaanse componist en pianist. De muziek zou gebaseerd zijn op The Waves van de schrijfster Virginia Woolf (1882 – 1941). Zes levensverhalen van vrienden in negen scenes, afgewisseld met landschapsbeschrijvingen aan zee.
Wel, Einaudi levert de landschappen met zijn rustige pianosolo’s. Einaudi zelf is bekend geworden door diverse soundtracks en zijn excursies naar luistermuziek in minimal music vorm. Ik heb zelf ook de opnamen van Jeroen van Veen van Einaudi’s muziek. Lekker om languit liggend met de oortjes in tot rust te komen.
Achtergrondmuziek wordt Onde Corte. Dit vertaalt als korte golf. Bij tijd en wijle speel ik met mijn kortegolfradio en hoor de magie van de vreemde talen en de ontvangstinterferenties zoals fading. Leuk!
Boek op Schoot
Ik maak een begin met Minder moeten, meer FLOW van Jan Bommerez. Het centrale thema van het boek is het openen van je hart, zodat je vastgeroeste houdingen en opvattingen kunt loslaten en dingen met hart en ziel doen.
Ik kwam dit boek tegen op mijn rondfietstrip langs de Minibiebjes in Hengelo. Een grappige manier om iets op je pad tegen te komen. Ik lees het uit nieuwsgierigheid, je weet nooit of je iets moois en nuttigs oppikt. Het is wel een boek waar je goed bij de les moet blijven, ondanks de luchtige schrijfstijl. Ik kom een aantal uitspraken tegen, die me bekend voorkomen uit andere boeken.
Ik ben echter nog lang niet ver genoeg om een samenvatting te geven, dus die komt later.
Knutselen met Blokjes
Vanavond blijft de Legodoos dicht. Het is zo warm dat het heerlijk is om in de tuin de duisternis te zien vallen.
Gitaar op Schoot
Het is een beetje zweten in de gitaarstudio met de warmte. Ditmaal pak ik Bossa de la Rue des Arts van Thierry Tisserand en Trois Melodies Op. 42 van Jose Ferrer (1835 – 1916).
De Bossa ziet er ingewikkeld uit op papier totdat je de swing te pakken hebt. Dan wordt die bossa nova plots een heel speelbaar stuk met hier en daar een aandachtspuntje voor de vingerzetting.
Trois Melodies Op. 42 leek me leuk als uitbreiding voor de DOS Amigos Homepage. Die ga ik nog in Sibelius zetten. De stukjes zijn goed speelbaar na enige oefening.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik ben aan het einde gekomen van De Strijd der Koningen, het tweede boek uit de serie Lied van IJs en Vuur van George Martin. Op grafisch beschreven gewelddadige wijze zijn de beide usurpatoren, de gebroeders Baratheon, verslagen, eentje via een magische moord en de ander via een veldslag waarin opeens de Lannisters in korte tijd duizenden mijlen konden lopen. Ietwat onwaarschijnlijk.
Tja, wat doe ik dan. Wegleggen? Ik ben al die slachtpartijen een beetje zat. Maar ja, het is ook wel leuk om te lezen hoe het verder gaat. Dus pak ik toch het derde deel: Het tweedelige Een storm van Zwaarden. In de proloog beramen een aantal leden van de Nachtwacht een muiterij. Deze wordt verijdeld door een aanval van De Anderen, de spookachtige bewoners van het Noorden.
Het wordt toch wel spannend!