Muziek: Bacchus van soundtrack Nacht zonder Zegen, gespeeld door Rick van der Linden op Yamaha GX-1
21 September 2022
Sterfdagen, Bacchus en Merchandising voor Kinderen
Schermloze Avond Honderd en Tien. Het jaar tien van deze eeuw bracht een kabinetsval om de kwestie Afghanistan, een zware aardbeving in Haïti en een tweetal opmerkelijke herdenkingen.
De een betrof de 200e geboortedag van de componist Fryderic Chopin (1810 – 1849), de andere de 100e sterfdag van de schrijver Leo Tolstoi (1828 – 1910). Opmerkelijk is dat Tolstoi’s boek Oorlog en Vrede speelt in de tijd dat Chopin leefde en in ballingschap raakte nadat de Russen de Poolse Opstand hardhandig hadden onderdrukt.
Ik vraag me wel af waarom bij de een de geboortedag belangrijk is en bij de ander de sterfdag.
Opmerkelijk
Over sterfdag gesproken, deze week was de uitvaart van de Engelse koningin. Nee, ik heb er niet naar gekeken. Iemand noemde het een poppenkast. Wel een dure voorstelling, de uitvaart kostte negen miljoen. Tja, zoiets zou mijn uitvaartverzekering niet dekken.
Het bracht met wel een jeugdherinnering boven. De begrafenis van Prinses Wilhelmina. In zwart wit, op tv toen ik nog op de kleuterschool zat in 1962. Ik weet niet of het via Eurovisie werd uitgezonden. Hoe dan ook, het geheel maakte zoveel indruk op ons kinderen dat we nog weken daarna begrafenisje speelden. De een lag dood onder een bankje, de andere voerde de rituelen uit. Na de plechtigheid draaiden we de rollen om.
Later kwam er nog de beruchte reportage van het huwelijk van Claus en Beatrix bij in 1965. Ook in zwart-wit. Protest en rookbommen kondigden een roerige tijd aan.
Ach, het zei ons verder niets, natuurlijk. Dat koninklijk huis was toen een sprookje waarvoor we op Koninginnedag in alle vroegte bij het gemeentehuis een aubade moest zingen. En nu? Tja, de symboliek gaat er ook een beetje af.
De zestiger jaren… Ja dat was ook de tijd dat D’ 66 werd opgericht in -jawel- 1966 als progressieve, niet dogmatische pragmatische volkspartij. Ja, wat is er in al die tijd gebeurd? D’66 is veranderd in een dogmatische partij (klimaat, EU, World Economic Forum) waarbij het volk totaal buiten beeld is geraakt. Van progressief naar externe agenda-partij. Een regelmatig patroon in de geschiedenis, een oude elite wordt altijd opgevolgd door een nieuwe uit de gelederen van hen die ooit opstandelingen waren.
😉 Geschiedkundigen zijn niet de meest overtuigde optimisten ter wereld.
***
Prinsjesdag was dit jaar terecht geen feest. De Gouden Koets kon de bevolking langs de route niet tot juichen brengen, ook al was dit rijtuig bij nader inzien toch woke-free verklaard. Uitjouwen kwam eerst. Kan ik begrijpen.
Men beloofde ons warempel een maximum kubieke meterprijs voor het gas. Nee, die mocht niet te laag worden, want de mensen moesten van het gas af, geheel in lijn met de D ’66 en GL-doctrines. Zo zie je maar weer, de portemonnee is een chantagemiddel bij uitstek. De energie-verantwoordelijke D ‘66 minister kon slechts online commentaar leveren omdat hij een congres in New York belangrijker vond. Tja, daar schijnt het te gebeuren. Agenda 2030… De nieuwe elite.
***
In onze wijk rijden overal graafmachientjes rond. Het bleek dat ze lantaarnpalen aan het vervangen waren. Ongetwijfeld energiezuinige types. Een opvallend model, het licht valt nu op straat maar niet zo ver er omheen. Er ging even een gerucht dat het 5G lantarenpalen zouden zijn, als voorbereiding voor 24/7 burgersurveillance. Ik denk dat het meevalt, de kap biedt niet zoveel ruimte voor extra hardware en bij mijn weten heeft Hengelo nog geen Smart-city ambities.
Voordeel is, dat de lantarenpaal tegenover ons huis niet meer zo fel de kamer in schijnt.
Muziek in de luie Stoel
Via-via kom ik op de mp3-speler aan bij Nacht zonder Zegen, althans de soundtrack daarvan, door Rick van der Linden. Ik had net deze week een nostalgische bui achter de rug met Youtube filmpjes van deze inmiddels overleden hippe baardige toetsenist. Ja, ik blijf de nostalgie van Ekseption en Trace koesteren.
Dit album werd geheel opgenomen op de toen duurste synthesizer ter wereld, de Yamaha GX-1. Een keyboardje met hulpstukken van bijna 1000 kilo, een analoge polyfone synthesizer. Ja, dat was nog voor de tijd van de digitale samplers. Als je zo’n instrument in de huiskamer wilt hebben, zul je goed moeten funderen. Als roadie zou ik met zo’n synthesizer niet zo blij zijn. De GX-1 raakte ook niet wijd verspreid onder de popgroepen.
Nacht zonder Zegen is oorspronkelijk een boek van Johan Fabricius (1899 – 1981), onder meer bekend van De Jongens van Bontekoe en Het Meisje met de blauwe Hoed. Het boek uit 1955 gaat over een man in het na-oorlogse Londen die door dwanggedachten een serie-moordenaar wordt. De oude omslag van het boek geeft de sombere en mistige stemming goed weer.
In de zeventiger jaren verfilmde Jan Dorrestein dit psychologisch drama van Fabricius. Echter, de titel bleek praktisch de enige relatie met Fabricius’ boek. De film werd geen succes, de grote bioscopen voerden de rolprent al een week na première van het programma af.
Achtergrondmuziek voor dit blog wordt Bacchus, nee, niet de god van de drank, maar een ode aan de bekende componist uit de Barok. Met een vette knipoog naar Procul Harum met zijn Whiter Shade of Pale, die ook het een en ander van Bach had geleend.
Boek op Schoot
Sinds mijn terugkeer van de vakantie heb ik het boek een beetje laten liggen. Ik ben druk met de verbouwing van de DOS Amigos Homepage. Vanavond pak ik het weer op: Je Leven Schrijven van Julia Cameron.
Ik moet de laatste schrijfopdracht nog afmaken: Maak een lijst van honderd dingen waar je van houdt. Ik dacht eerst veel te moeilijk, dus de lijst schoot niet op. Als je wat dichter bij huis denkt, komen er alweer wat dingen bij.
Ik lees een hoofdstuk per keer, door de opdrachten aan het einde ben ik niet geneigd alles in een keer uit te lezen. Ja, ik loop voor met lezen, maar neem me voor met de oefeningen in te lopen.
Gitaar op Schoot
Ik neem me al een tijdje voor om het opname apparaat weer aan te zetten. Toch komt het er niet van. Ik ben een beetje mat vandaag. Goed, de boog kan niet altijd gespannen zijn, dus ik blader wat oude stukjes door en hou het voor gezien vandaag.
Knutselen met Blokjes
Door de herindeling zijn de Lego-dozen wat overzichtelijker geworden. Ik pak een klein pakketje, een op een Transformer lijkend robotje. Transformers? Ja, dat waren een soort robots die konden veranderen in voertuigen. Het was een tv- en stripserie met een heel merchandising circuit er achteraan.
Kinderen zijn al generaties lang een doelgroep voor merchandising. Ik herinner me zelf Thunderbirds en Captain Scarlet met bijbehorend duur speelgoed. Die prijs zorgde ervoor dat we niets daarvan in huis kregen.
Onze kinderen hadden Barbie en My Little Ponies. Daarna kwamen inderdaad de Transformers in allerlei varianten en niet te vergeten Dinosaurussen. Het doet het altijd goed om dit soort speelgoedfiguren op tv in een vaak simplistische zwart-wit strijd tussen goed en kwaad te presenteren. Dat sprookje doet het goed. Lekker overzichtelijk, geen vijftig tinten grijs tussen hemel en hel. Met de opkomst van de 24/7 videokanalen stroomden dit soort “kinderseries” de huiskamers binnen. Dagelijkse verleiding.
Lego doet net zo hard mee met de merchandising met sets voor Starwars, Ninjago en Harry Potter. Allemaal gebaseerd op films en tv-series. Via dat medium zijn kinderen te beïnvloeden.
Wil je het echt hebben? Wacht dat tenminste tot het uit de mode is, in de uitverkoop is het een stuk goedkoper. Tot het collectors items zijn geworden.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik ben een eindje op weg in Een Feestmaal voor Kraaien, het vierde deel van het Lied van IJs en Vuur van George Martin.
Koningin Cersei laat zich na de dood van haar vader van haar eigenzinnige en tirannieke kant zien, waarbij ze bepaald gebruik maakt van mannelijke zwakheid op het gebied van vrouwelijke charmes. Kortom, vele heren uit het boek lopen domweg achter hun pik aan.
De passie voor heraldiek van de auteur valt me steeds meer op. Ik lees er zo langzamerhand overheen, maar de uitgebreide beschrijving van symbolen op banieren, wapenschilden, harnassen en andere kleding hangen me een beetje de keel uit. Ze vertragen het verhaal in ieder geval.
Ik begin nieuwsgierig te worden in hoeverre de tv-serie van het boek gaat afwijken.