Schermloze Avonden (112)

Muziek: Bourrée van het album Stand Up van Jethro Tull

5 Oktober 2022

Duurzaamheid, Bourrée en Studievaardigheid

Schermloze Avond Honderd en Twaalf. 112, wat was dat ook alweer? In 1990 verscheen het algemene alarmnummer als 0611, in 1997 werd het op 112 gezet. 112 geldt alleen voor spoedeisende hulp, voor wat minder haastige hulp kom je in een woud van telefoonnummers van hulpdiensten terecht.

2012 was volgens de Maya-kalender het jaar van het einde van de wereld. Dat viel in de praktijk echter mee. Daarom bracht men een film uit, getiteld 2012. Het verhaal hierin verdronk echter in de special effects. Het bleek een slechte remake van het verhaal van Noach en zijn ark, er was alleen plek voor de elite.

Opmerkelijk

Vorige week was het in Hengelo de Week van de Eenzaamheid. De media gaven daar nauwelijks ruchtbaarheid aan, we lazen er pas iets over toen het al voorbij was. Deze week is het de Week van de Duurzaamheid. Er komt een markt voor het stadhuis waarop je zonnepanelen, isolatie en warmtepompen kunt aanschaffen. Media-aandacht is er uitgebreid, men maakt er een hele heisa van. Je mag zelfs de toren van het stadhuis beklimmen als lokkertje.

Tja, als er iets te verdienen valt aan de mensen, dan komen ze wel tevoorschijn. Neo-liberalisme ten voeten uit, waarde wordt louter in geld uitgedrukt. Triest.

***

Het Midden en Klein Bedrijf heeft nogal te lijden van de hoge energieprijzen. Een golf van faillissementen dreigt. Het Ministerie van Financiën, het clubje van Kaag, ziet dit als “gewone normale” marktdynamiek en een prikkel om te verduurzamen. Bedrijven die energie-intensief zijn, vallen dan vanzelf buiten de boot. Koren op de molen van klimaatzeloten zoals die van D66. Geen advies voor steun, dus.

Echter, dit geval van marktdynamiek is wel veroorzaakt door het onverantwoordelijke gedrag van politici met hun zelfvernietigende sancties. Ze merken helemaal zelf niks van wat ze besluiten en luisteren slecht naar degenen die er wel last van hebben.

Ik stel voor dat we om te beginnen komende winter het gas en de elektra afsluiten bij met name de leden van het Rutte-kartel. Dan ondervinden ze zelf eens de gevolgen van hun beleid. Als ze tenminste de kosten voor een luxe lekker verwarmd hotel niet op onze begroting zetten wegens “technische storingen in de huiselijke sfeer waardoor het functioneren als bewindspersoon ( 😉 lekker genderneutraal, he?) in gevaar komt.”

***

In Duitsland is het winterbandenseizoen begonnen. Nee, die verkeersveiligheid verhogende bandjes onder de auto zijn secundair. Het gaat om de vaste coronamaatregelen die gelden van Oktober tot April. Dat wordt weer Bal Masqué met FFP Twee. Opmerkelijk: Je moet zelfs een testbewijs hebben voor je in het ziekenhuis mag. Dus om geholpen te worden, moet je aantonen dat je gezond bent? Krakkemikkig! Hoe zou dat bij de eerste hulp gaan?

Wij mijden Duitsland dus de komende maanden, goedkope benzine of niet.

Apart: Blijkbaar wordt dit blog in Duitsland gemonitord. Ik krijg van de Wordfence beveiligingsplugin na het posten van deze aflevering prompt een melding over een verhoogde aanvalssnelheid van een IP adres uit Duitsland. 250 pogingen binnen 10 minuten om de database te hacken. Lijkt wel een bot. Goed, ik zit niet op dit soort belangstelling te wachten, vandaar Wordfence, maar blijkbaar zit mijn slogan Bal Masqué met FFP Twee ze een beetje dwars 😉 .

Muziek in de Luie Stoel

De mp3-speler brengt me vandaag terug naar wat nostalgie uit mijn jonge jaren, de band Jethro Tull. Ooit kocht ik in de zeventiger jaren het album Aqualung en maakte ik kennis met de soms grappige soms serieuze songteksten van Ian Anderson, de excentrieke voorman en dwarsfluitspeler van de band.

Aqualung had een kritische inslag richting religie met nummers als My God, Hymn 43 en Wind Up. Maatschappijkritiek vond je terug in de nummers Aqualung en Cross-eyed Mary. Allemaal songteksten met een twist en woordspelingen.

Aqualung was echter niet mijn eerste ervaring met Jethro Tull. Die was Bourée uit 1969, een nummer dat 9 weken in de Veronica Top 40 stond. Toen wist ik nog niet dat ik dat thema van Bach uit de eerste Luitsuite later op de klassieke gitaar zou tegenkomen.

Aardig detail is, dat Ian Anderson op het idee kwam om het nummer te schrijven omdat zijn onderbuurman de Bourrée van Bach op de klassieke gitaar aan het oefenen was. Ja, het eerste deel valt nog mee, maar met name de laatste maten vragen wat oefening. Venijn in de staart!

Boek op Schoot

Mijn dochter vertelde me dit jaar van het STAP budget, een overheidssubsidie voor opleidingen. Ik heb nog niet de AOW-leeftijd bereikt, dus ik kan nog mooi een graantje meepikken. Zodoende heb ik het budget aangevraagd voor een cursus Neuro Linguistisch Programmeren, het bekende En-El-Pee.

Ik kreeg het budget na een spannende wachtlijst-sessie op mijn laptop op mijn vakantieadres. Het cursuspakket arriveerde afgelopen weekend. Twee boeken, een cursusmap en de toegang tot een leerportaal waar je vragen kunt stellen en huiswerk kunt insturen.

Het is jaren geleden dat ik voor het laatste een cursus volgde die langer duurde dan enkele dagen. Het is nog langer geleden dat er een examen aan vast zat. Het werk was te druk en in de vrije tijd had ik andere belangen. Nu heb ik als pensionado echter gelegenheid om weer eens iets bij te leren.

Dat is wel wennen. Ik merkte dat toen ik een aantal hoofdstukken van het boek had doorgenomen en me afvroeg wat ik nog direct kon reproduceren. Dat was niet zo heel veel. Ofwel, ik had niet helemaal verstaan wat ik las. Met name door de werkpraktijk was mijn lezen van inzicht verkrijgen in Googelen veranderd. Informatie zoeken in plaats van opnemen en op mijn eigen manier reproduceren.

In het begin van mijn carrière las ik specificaties op papier compleet door en koos dan zelf wat ik nodig had voor mijn bijdrage, in mijn geval de handleiding van het apparaat. Ik kreeg inzicht in de werking van het geheel. Maar toen kwam de computer en de zoekmachine. In combinatie met steeds grotere documenten met een hoop ballast en voor mij steeds strakkere deadlines. Tja, dan ga je zoeken in plaats van lezen. Doelgericht, wellicht, maar je leert er veel minder van.

😉 Goed, een NLP-cursus krijgt nu direct een nuttige functie: Het opruimen van beperkende overtuigingen ten aanzien van mijn mogelijk afgekalfde leer- en studievaardigheid.

Ik mag er een jaar over doen, dus ik heb tijd om op gang te komen.

Gitaar op Schoot

De verbouwing van de DOS Amigos Homepage brengt me gitaarmuziek uit het verleden in herinnering. Zodoende pakte ik een oud boek met werk van de negentiende-eeuwer Matteo Carcassi, voornamelijk bekend van zijn Etudes Opus 60.

Aan de ene kant blijkt dat muziek slijt als je er eeuwen niet meer naar gekeken hebt. Aan de andere kant valt het nog best mee wat er in mijn vingers is blijven zitten.

Daarnaast heb ik een tweetal stukken gekozen voor de komende online voorspeelsessie van Gitaar voor Mekaar. Het is prettig om een doel te hebben.

Knutselen met Blokjes

Gisteren kwamen de missende Lego-blokjes van I-Love-Blokjes.nl met de post. Ik had gemerkt dat bij tweedehands Lego-sets met name de blokjes voor de alternatieve modellen soms ontbreken. Blijkbaar controleren de verkopers alleen het voornaamste model. Uiteraard wil ik de alternatieven toch bouwen, dus bestel ik de missende blokjes na.

Alles bleek nu compleet. Vanavond breek ik de modelletjes weer af. Je moet soms even ruimte maken.

Verhaal voor het Slapen Gaan

De serie Lied van IJs en Vuur van George Martin begon me te irriteren. De massale slachtpartijen en de passie van de auteur voor heraldiek werd me te veel. Op gegeven moment kwamen scenes terug in mijn dromen. Tijd om te stoppen, ik ga de serie Game of Thrones ook niet bekijken. Dat komt goed uit, want mijn dochter waarvan we het abonnement lenen, wil HBO opzeggen.

Het lezen van detectives voor het slapen gaan beviel me goed. Heel vroeger lazen we Maigret en Baantjer ter ontspanning in pocket-formaat. Die gewoonte heb ik in ere hersteld, maar dan op de e-reader.

Baantjer is beduidend rustiger in zijn aanpak. Personages komen regelmatig terug. Omdat de schrijver ervan uitgaat dat je ieder deel afzonderlijk moet kunnen lezen, merk je enige herhaling, waarbij het de kunst is om de subtiele verschillen waar te nemen. Al met al leest het lekker weg, inclusief de uitgebreide omschrijvingen van de tochten door Amsterdam. Een prima entree naar dromenland.

In De Cock en Danse Macabre stuit De Cock op drie oude heren en tevens antiekverzamelaars die onder verdachte omstandigheden gekleed in een maillot aan een hartaanval zijn overleden. Alleen dat wondje aan de arm. Insectenbeet, zegt de schouwarts Den Koninghe. Wat hierachter zit? De legende van de Tarantella!