Schermloze Avonden (124)

Muziek: Homenaje a Toulouse-Lautrec van het album Sainz de la Maza: obras para Guitarra gespeeld door Alex Garrobé

28 December 2022

Thuis met Kerst, Sainz de la Maza en Uitstelgedrag

Aflevering 124 van de Schermloze Avonden alweer. De laatste van 2022. De Kerst is voorbij, het oude jaar legt zijn laatste dagen af.

Opmerkelijk

De politiek is met Kerstreces, de alternatieve media houden vakantie. Een prachtige gelegenheid voor media hygiëne. Ik had ook niet zoveel energie voor ergernis.

***

Mijn jongste dochter arriveerde al op Kerstmiddag. ’s Avonds keken we naar de 30ste All You Need Kerstspecial. Ongelooflijk dat zo’n concept het zo lang volhoudt in deze tijden van kortdurende modes en dan nog met dezelfde presentator ook. Ik ben zelf geen liefhebber van dit genre en al dat gemaakt gekunstelde risicoloos “voorbeeldige” gedoe met afstand houden en mondkapjes van de afgelopen twee jaar vervulden me zelfs met walging. Aan de andere kant is het wel mooi om echt blije mensen te zien.

Deze aflevering was wat ingetogener. De gebruikelijke sessie met publiek in de zaal ontbrak zelfs. De reclame voor de Postcodeloterij was naar mijn idee overbodig.

***

We hadden een mooie Kerst samen. We waren compleet met het gezin bij mijn oudste dochter op eerste Kerstdag. De meiden waren aan het koken en het kletsen, mijn kleindochter en haar vader waren aan het voetballen op zolder en ik zat er samen met mijn Lief gewoon lekker er te zijn. Aanwezig zijn en je verbonden voelen. Daarna een lekker kerstdiner en spelletjes aan de grote tafel. Een warm samen zijn waar ik blij mee was.

***

Na twee jaar Corona-vuurwerkverbod kon er weer “normaal” geknald worden. Dacht ik. Bij de Appie kon je de pakketten al kopen. Ook in andere winkels prijkten de kleurige dozen met knallers bij de toonbank.

De politiek had echter niet stil gezeten. Tot mijn verbazing hadden de grote steden een vuurwerkverbod ingesteld, je mag wel vuurwerk kopen en in je bezit hebben, maar afsteken is verboden.

Nou, dat paard loopt wel erg hard achter de wagen! Wat krijgen we dan? BOA’s tegen Cobra’s? Of is dit de eerste stap richting een Oudjaar dag- en avondklok?

Andere plaatsen zouden vuurwerkvrije zones handhaven. Hengelo incluis. Ik heb nijver gezocht, maar niks kunnen vinden. De gemeentesite zweeg in alle talen over vuurwerk.

Het is een feit dat er in de Decembermaand steeds meer idioten met zwaar vuurwerk rondlopen. Dat hebben we wel gezien in Hengelo, waar een (nog steeds niet gepakte) waanzinnige een Cobra bij een vrouw door de ruit van de slaapkamer gooide. Zij probeerde in paniek het geval uit het raam te gooien, maar verloor daarbij haar hand. Verschrikkelijk. Dat is sowieso een reden om dit soort knallers te verbieden en vooral ook om de import te voorkomen. Uit China, bijvoorbeeld. Of in onze regio Duitsland. Misschien moeten we de grenzen in de EU maar weer instellen.

Aan de andere kant: Het is het zoveelste verbod dat we krijgen opgelegd. Je mag niet dit en je moet dat. Zelfs als het niet goed voor je is, want dan doe je het voor een ander.

Dat wekt vroeg of laat opstandigheid. Zodoende horen we nu steeds meer vuurwerk knallen op on-Christelijke uren. En niet te vergeten in het weekend in de andere maanden.

😉 On-Christelijk? Oioi, krijg ik zo meteen weer wokies over me heen? Dit is volgens sommigen een gezegde uit de tijd van het slavernijverleden.

Ik ben benieuwd hoe het met onze lokale traditie zal gaan: Carbid-schieten.

Muziek op de Hometrainer

Ook vandaag geen luie stoel. Het schoot me er vlak voor de Kerst weer vervelend in, dus beweging is noodzaak. Oordopjes in, mp3-speler aan en fietsen maar.

Dit keer Eduardo Sainz de la Maza: Obras para Guitarra, gespeeld door Alex Garrobé.

De geschiedenis van de Sainz de la Maza’s is interessant. Er waren twee broers: Regino Sainz de la Maza (1896 – 1981) en Eduardo Sainz de la Maza (1903 – 1982).

Regino was een Spaanse gitarist en componist. Hij speelde in 1940 als solo-gitarist de première van het beroemde Concerto d’ Aranjuez van Joaquin Rodrigo. Hij bleef tot zijn twee en tachtigste concerten geven.

Na een begin op Cello, weerde broer Eduardo zich eveneens kranig op gitaar, maar zeker in zijn latere leven meer nog op muziekpapier. Hij schreef in de impressionistische stijl, waarbij hij geïnspireerd werd door traditionele Spaanse muziek. Ook de jazz had zijn interesse, hij was lid van een jazzorkest waar hij gitaar en saxofoon speelde.

Zijn bekendste werken zijn de suite Platero y Yo, de serie schetsen over het ezeltje Platero, en het tremolostuk Campanas del Alba. Ik kies echter een ander stuk, waarin hij impressionisme en jazz klanken verenigt: Homenaje a Toulouse-Lautrec.

Boek op Schoot

Ik lees de laatste hoofdstukken van Je Leven Schrijven van Julia Cameron. De verhandeling over uitstelgedrag van schrijvers is interessant. Ik herken het wel. Evenals de excuses die je daarbij verzint. Een druk arbeidzaam leven, bijvoorbeeld.

Mijn rugklachten maken me duidelijker gevoeliger voor gevoelens van rouw. Of omgekeerd, die gevoelens projecteren zich via mijn rug om aandacht te vragen. Het was een bewogen jaar, na een aanloopje corona stopte ik met werken (de grote afleider), ging ik met pensioen en overleed mijn moeder. Dat laatste was het slotakkoord van een leven van onderlinge spanning, aantrekken en afstoten met alle emoties daar omheen. Dat ging me blijkbaar niet in de koude kleren zitten.

Ik had daarover een schrijfproject lopen, net zoals ik destijds over mijn vader had. Nu bleef ik echter rond de hete brij dansen, het schoot niet echt op. Ik stelde het steeds uit. Het gevoel was rauwer, oncontroleerbaarder, meer beangstigend. Ik ben er na de Kerst toch mee verder gegaan, uitstel ging niet meer.

Misschien bedenk ik wel weer een smoesje om het alsnog op de lange baan te schuiven. Maar dan blijven de klachten misschien ook. Uitstelgedrag doet dan zeer.

Het huiswerk voor 2023 ligt er dus.

Gitaar op Schoot

Er zitten nieuwe snaren op de gitaar, dus het stemmen gaat zuiverder. Ik vermaak me met losse stukken. Nee, het opname-apparaat blijft uit. Op het moment kan ik die spanning niet gebruiken.

Knutselen met Blokjes

Ik heb best weer eens zin in een blokjes-project. Ik heb de piratenboot-set nog met het piraten café en het schedeleiland als afgeleide bouw-objecten. Echter, ik zit zo lekker te lezen, dat het er niet van komt.

Verhaal voor het Slapen Gaan

De voorraad De Cockjes lijkt eindeloos. Net zoals de steeds herhaalde maar wel herkenbare clichés. Die clichés waren er niet altijd. In De Cock en de moord op Anna Bentveld is rechercheur Peeters de hoofdpersoon en zit De Cock in een bijrol. De eerste vier boeken van Baantjer hebben deze opzet. Aan het einde van dit verhaal neemt Peeters ontslag en neemt De Cock het over. Dan verschijnen ook zo langzamerhand de stereotypen in de verhalen.

Ik moet eerlijk zeggen dat de opzet van dit verhaal me aanspreekt. Het verhaal heeft ook psychologisch veel meer inhoud. Eigenlijk is het jammer dat Baantjer zijn latere verhalen beperkter en gelijkvormiger heeft gehouden.

De meer psychologische accenten brengen me de boeken van Commissaris Brunetti van Donna Leon in herinnering.