Schermloze Avonden (125)

Muziek: Summer ’78 uit de soundtrack van Goodbye Lenin van Yann Tiersen gespeeld door Jeroen van Veen

4 Januari 2023

Vuurwerkverbod, Windmolentjes en Goodbye Lenin

Schermloze Avond 125, de eerste van het nieuwe jaar 2023. De vijf en twintigste lustrumaflevering. Met als typisch Twentse nieuwjaarswens Al wat Wenselijk Is. 😉 Niet meer en niet minder.

Opmerkelijk

Oudjaar is weer geweest. Er werd flink geknald, ook al bleef het dit jaar relatief beperkt tot 30 en 31 December. De besteding aan knalgoederen volgde ruimschoots de inflatie, dit jaar ging 110 miljoen euro in smog en rook op. Mijn besteding aan vuurwerk was precies nul Euro. 😉 Daar valt met inflatie niks aan te verdienen.

***

Het geklaag over een onrustige oudejaarsnacht was weer algemeen, maar nu ziet men groot licht aan de horizon: Het Landelijke Vuurwerkverbod. Vooral burgemeesters Halsema en Bruls staan hierom te springen. Wel, we zijn natuurlijk de affaire rond Halsema’s zoon en het illegale knallertje van manlief nog niet vergeten. Dat los je op dat niveau met een verbod niet op.

Tja, in de coronajaren hebben we al gezien dat dit nergens toe leidt dan tot de vlucht in de illegaliteit met illegaal en onbetrouwbaar knalmateriaal.

Het is een ziekte van tegenwoordig dat er voornamelijk “oplossingen” worden gezocht in verboden, geboden, sancties en cancel-activiteiten, bij voorkeur via de portemonnee. Men meent er zelfs een oorlog mee te kunnen winnen, maar vergeet dat ons geld eerder op is dan dat van de “vijand”. Uiteraard hebben de uitvaarders van al die verboden, geboden en sancties er zelf geen enkele last van.

Misschien wordt het eens tijd voor een opleving van gewoon boerenverstand.

Wat, boerenverstand? hoor ik dan, boeren moeten juist weg ten behoeve van het klimaat en dan staat het boerenverstand alleen maar in de weg van de ultieme vooruitgang van een mens-arme planeet. Wees eens woke, man!

Ik dacht het niet…

***

Moderne windmolens blijken geen eeuwen mee te gaan, zoals die van vroeger. In Zeewolde ging er eentje van 30 jaar aan stukken terwijl het helemaal niet zo hard waaide. Om problemen te voorkomen, hebben ze het hele park maar stilgezet.

Je ziet het vaak dat bij al dat klimaatidealisme vergeten wordt welke belasting de “oplossingen” voor datzelfde klimaat betekenen. Windmolens, zonnecellen en autobatterijen hebben allemaal een eindige levensduur, zodat het bij vervanging dweilen met de kraan open wordt. Het winnen en verwerken van de grondstoffen hiervoor belast het klimaat nog erger. Maar ja, de politiek blijft maar drukken. Groen, groen, groen.

Ik vroeg me bij dat windmolenincident af wat de draairichting van zo’n ding nu eigenlijk is. Wat blijkt: Een windmolen draait Groen Rechts(om)! Verrassend. Dat zal Groen Links niet lekker zitten. Het wachten is nu op een wetsvoorstel om de draairichting in overeenstemming te brengen met de politieke richting van onze klimaatidealisten.

Muziek op de Hometrainer

Ook deze week een actieve muziekbeleving, de opstandige spier in mijn rug kraait nog steeds oproer. Ik kies een rustig muziekje, anders begin ik mijn tempo te veel op te voeren en dan wordt het middel erger dan de kwaal.

Zodoende stuit ik op filmmuziek van Yann Tiersen in een opname van Jeroen van Veen op piano. Yann Tiersen (*1970) gaf als jongere al de voorkeur aan muziek boven school. Hij raakte betrokken in de rock-scene en ging later als multi-instrumentalist op de solotoer met elektronische instrumenten en hulpmiddelen. Daarmee produceerde hij achtergrondmuziek, Later legde hij zich toe op filmmuziek en samenwerkingsprojecten voor live- en studio optredens.

Ik luister de filmmuziek bij Goodbye Lenin, een film van Wolfgang Becker. Het verhaal speelt rond de val van de Berlijnse muur en handelt rond een moeder die zich verstopt in het DDR-socialisme nadat haar man in 1978 naar het Westen is gevlucht.

Het is apart hoe mensen soms de toevlucht zoeken tot een systeem dat weliswaar repressief en tiranniek is maar hen blijkbaar toch bestaanszekerheid biedt. Zo was ik ook verbaasd naar het verlangen van een aantal Russen naar de tijd van Stalin. Maar goed, de nostalgie van de goede oude tijd kennen we ook hier. Weet je nog van voor marktwerking? Toen het ziekenfonds nog genoeg was?

Blijkbaar is er eerst geschiedenis nodig voor iets duidelijk wordt…

Haar kinderen willen haar beschermen tegen de schok van de val van de DDR en de Duitse eenwording. Daartoe simuleert haar zoon in zijn moeders appartement het voortbestaan van de DDR met aangepast eten en zelfgemaakte radio- en tv-uitzendingen. Het lijkt net echt. Dit leidt tot tragikomische situaties om de waarheid te verhullen, wat overigens niet lukt. De muziek illustreert op treffende wijze de somberheid van het DDR-socialisme en het verwarrende van de situaties.

Achtergrondmuziek wordt het laatste stuk van de film: Summer 1978.

Boek op Schoot

Ik rommel een beetje in de boekenkast op zoek naar leesvoer. Een Schermloze Avond is een prima gelegenheid om weer eens op te pakken wat ik lang vergeten ben. Ditmaal stuit ik op een opmerkelijk boekje Verhalen uit het Oosten.

Er was een tijd dat Twente nog dagbladen had met een eigen signatuur, Ze waren geen eigendom van een aan Brussel en de EU schatplichtige Belgische mediamagnaat met standaard format, zoals nu de Twentse Courant/Tubantia. In die tijd, in 1986 om precies te zijn, organiseerde de oostelijke dagbladen een actie om streekverhalen in een boek te bundelen.

Ik weet niet hoe we aan het boek gekomen zijn. Vermoedelijk stamt het uit de erfenis van mijn schoonmoeder. Het is ontzettend leuk lezen in de verhalen waarvan een deel in Twents plat is opgetekend. Een aantal oude foto’s geven het boek een nostalgisch tintje.

Ik ben benieuwd naar de verhalen die er opduiken als ze de actie in 2068 herhalen… Bestaat Twents Plat dan nog? Of hebben we dan alleen nog maar Straatsburgs en Brussels Plat? Hopelijk niet…

Gitaar op Schoot

Ik had de gitaar nog in de D-stemming staan. Zodoende neem ik Etiuda Impression van Tatiana Stachak op. Een mooi rustig stukje om de opnamepraktijk in het nieuwe jaar te beginnen. Daarna ga ik weer terug naar de normale stemming en oefen de twee stukjes van Carcassi die ook nog “op de band” wil zetten.

Knutselen met Blokjes

De Lego-blokjes rammelen even niet sinds de Kerst. Het Piraten café blijft dus nog even in onderdelen in de doos.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik kan blijven putten uit mijn voorraad De Cockjes.

In De Cock en de Naakte Juffer komen in de zaak die De Cock overneemt van de moordbrigade totaal twaalf moorden voor waarin alle slachtoffers met de dodelijke karatecombinatie nihon nukite en shuto gammen-uschi: ogen uitsteken en nekslag, om het leven zijn gebracht.

Er komt duidelijkheid in de zaak als blijkt dat alle slachtoffers dames waren die bij een bepaalde advocaat een voor hen lucratieve echtscheidingsprocedure doorliepen. Scheiden doet lijden, en dat was ook het motief van de moordenaar die ooit het slachtoffer was geworden van een hebberige ex.

In dit boek is het vertrouwde copy en paste werk weer terug.