Muziek: Danza Espanola 4 van Enrique Granados, gespeeld op klassieke gitaar door David Merrin
1 Februari 2023
Zeven vinkjes en gitaarbouwers
De honderd en negen en twintigste. De eerste van de maand Februari. Het engelengetal 129 betekent: Hou vertrouwen en blijf positief ten aanzien van je levensopdracht. Volg je innerlijke leiding. Dat is een goed voornemen voor deze week. Voor een keer dus geen rubriek Opmerkelijk.
Muziek in de Luie Stoel
De mp3-speler biedt me The Sound of Spain van de gitarist David Merrin. Een leuke verzameling Spaanstalige klassieke gitaarmuziek met voornamelijk bekende Spaanse componisten: Sor, Tarrega, Llobet, Albeniz, Granados, Turina, Torroba en Mompou.
Deze collectie lijkt redelijk standaard mainstream. Er zit echter een interessante bijzonderheid op deze plaat: Dat zijn de instrumenten.
Merrin blijkt naast gitarist ook gitaarbouwer te zijn. Tevens was hij beheerder van de Granary Guitar Collection, een verzameling antieke gitaren van beroemde bouwers zoals Louis Panormo, Vicente Arias, de Ramirez familie, Ignacio Fleta, Hermann Hauser en Manuel Contreras.
Hij speelt de stukken op gitaren van beroemde gitaarbouwers uit de tijd van de componist. Zo voert hij Fernando Sor bijvoorbeeld uit op een Panormo. Louis Panormo (1784 – 1862) was een invloedrijke bouwer van gitaren die in de tijd van Sor gangbaar waren. Op die wijze krijg je een indruk van hoe de muziek in zijn tijd geklonken zou kunnen hebben.
Daarnaast verhandelt Merrin een groeiende voorraad bouwtekeningen van deze antieke gitaren. Dat is leuk als je een replica wilt bouwen. Let op dat je dan zowel het houtwerk als het metaalwerk (mechanieken) zelf moet doen.
Achtergrondmuziek wordt Spaanse Dans Nr. 4 van Enrique Granados (1867 – 1916), gespeeld op een gitaar van Hernandez y Aguado. Hernandez en Aguado waren twee vrienden die elkaar ontmoetten bij hun werk in een pianofabriek en vervolgens een gitaaratelier begonnen vlak na de Tweede Wereldoorlog.
Boek op Schoot
Vorig jaar was er het nodige te doen over De Zeven Vinkjes van Joris Luyendijk. Die zeven vinkjes werden het symbool van de in de ogen van de wokies abjecte blanke mannelijke superioriteit die een inclusieve en diverse maatschappij zou frustreren.
Tijd om dat boek eens te lezen. Ik maak een begin. Zelf voldoe ik niet aan de zeven vinkjes, ik mis de laatste, de universitaire opleiding. Ik ben weliswaar universitair begonnen, maar stapte over naar het meer praktijkgerichte hoger beroepsonderwijs.
Daarnaast is het begrip hoger opgeleid veranderd sinds de tijd dat mijn vader de kweekschool doorliep en in zijn vrije tijd allerlei onderwijs-aktes haalde. 😉 Misschien heb ik wel gesmokkeld.
Voor mijn middelbare school klopt het verhaal van het boek. Ik had een CITO-score voor Havo/VWO. Mijn ouders accepteerden dat niet en sleepten er via een psychologische test het gymnasium uit. Zodoende kwam ik op het Woltjer-Gymnasium aan de Keizersgracht in Amsterdam terecht.
Dat hielp me overigens niet aan aansluiting op het old-boys network, zo ik dat al wilde. De school fuseerde halverwege de zeventiger jaren met het huidige bijna opgeheven Sweelinck College, dat toentertijd een duidelijk linkse orientatie had en weinig op had met “elitaire gymnasium-stuudjes”. Zodoende kregen we dus een tijdelijk integratie-probleem.
Ik lees over het belang van drie zaken: Culturele Inburgering, de Kruiwagen en het Sociaal Kapitaal. De laatste twee houden in dat kennissen vaak belangrijker zijn dan kennis.
Ik denk dat iedere sociale entiteit dat heeft, dat is niet voorbehouden aan de blanke heteroman met hoogopgeleide ouders en dito vorming. Dat weet ik nog van mijn werkbezoekje aan Turkije, zonder prestatie/tegenprestatie-krediet en vrienden kom je daar nergens. Ik had daar geluk mee.
Luyendijks model heeft wat zwakheden. Met name het niet nader gedefinieerde aantal vinkjes van de ouders. Generaties voor jou hebben immers ook invloed op je eigen vinkjes-score, zeker als het sociale kapitaal niet lijdt onder erfbelasting. Sommigen grijpen dat echter direct aan met jou schuldig te verklaren voor het gedrag van je voorouders en te eisen dat jij dat gedrag compenseert.
Voorstanders van een inclusieve maatschappij met perfecte kansengelijkheid zien dit zeven vinkjes model als bevestiging voor de in hun ogen misplaatste blanke superioriteit.
Is dat werkelijk zo? Persoonlijk denk ik dat dit model ook in hun Utopia precies zo speelt, zo pessimistisch ben ik wel geworden. In iedere cultuur ontstaat een ons-kent-ons netwerk met eigen attributen en stille privileges. Wat dat betreft geeft de geschiedenis geen optimistisch beeld. Ik geef eerlijk toe dat het huidige wokisme de aanjager is van mijn pessimisme.
Diversiteit is een buzzword, je ziet hier en daar zelfs quota verschijnen. Zoveel procent dit, zoveel procent dat. Daardoor worden mensen in een aantal gevallen nog steeds niet beoordeeld en/of bevoordeeld op basis van hun IQ- en EQ-capaciteiten. In plaats daarvan wordt er dan geselecteerd op attributen zoals ras en gender. Wel, selectie op oneigenlijke attributen was ook al praktijk in het “oude” systeem.
Die vinkjes blijven dus. Ze krijgen alleen andere snaveltjes en een ander liedje.
Gitaar op Schoot
Deze week vermaak ik me prima met het boek Salon Music by Women Composers van Annette Kruisbrink. Het boek geeft een mooie doorsnede van salonmuziek voor klassieke gitaar. Zeg maar het lichte genre uit de negentiende en begin twintigste eeuw.
Het is geen simpele muziek, zeker omdat de tempi redelijk hoog liggen, zodat ik goed moet weten waar ik overal op de hals moet zijn.
Knutselen met Blokjes
Ik leg de laatste hand aan het Piratencafe, na wat hulp van kleindochter Iris afgelopen maandag.
Verhaal voor het Slapen Gaan
In Anderland I: De Stad van Gouden Schaduw proberen de hoofdpersonen nog steeds achter het geheim van de netwerk-stad te komen.
Renie Sulaweyo en !Xabbu nemen met behulp van de Franse hackster Martine hun intrek in een verlaten militaire basis. Ze zijn op de vlucht voor de elite van de Graalbroederschap die hun naspeuringen wil verijdelen. In die basis vinden ze faciliteiten om langdurig het net op te gaan.
Orlando en Fredericks krijgen aansluiting in een hackers-paradijs getiteld De Boomhut. Ze stellen echter de verkeerde vragen en worden eruit gegooid. Later vindt Orlando weer een contact.
Paul Jonas en Gally komen na een avontuurlijke zwempartij op Mars terecht en gaan samen met een ontdekkingsreiziger een schone dame redden die Paul al eens eerder heeft ontmoet.
Tegenstanders van de Big Bad Guy Osiris spannen samen om zwakheden in het Anderland netwerk te exploiteren. De huurmoordenaar van Osiris bereidt zich voor op zijn volgende liquidatie en doet en passant aan zijn hobby, het martelen en vermoorden van vrouwen.
Het is even schakelen tussen de diverse verhaallijnen, maar het blijft leuk om te lezen.