Muziek: Vent d’Est van het album Foreign Skies van Tino Izzo
22 Februari 2023
Reuring in Deep’n, Klimaatgeweld en Netjes Afbreken
Schermloze Avond 132. De Vastenavond is geweest, de Carnaval is weer voorbij. Op deze Aswoensdag begint traditioneel de 40 dagen Vasten, een bezinningsperiode voor Pasen. De traditie is Katholiek, wij kenden die vroeger thuis niet. Het vasten is in onbruik geraakt. Echter, het is niet verkeerd om van tijd tot tijd rustig aan te doen met eten en (iets anders dan water) drinken en daarnaast te reflecteren. Bijvoorbeeld of De Waarheid slechts een krant is of dat je die waarheid met een vergrootglas tussen de regels van de dagbladartikelen moet zoeken.
Opmerkelijk
Het Twentse Diepenheim kreeg hoog bezoek. Mevrouw Kaag kwam persoonlijk kijken of de vlag nog steeds ondersteboven hing rond de grote klimaat-gerelateerde plannen. Ze viel net binnen bij de plaatselijke fakkel- en tractor optocht. Generale repetitie voor het Schuttersfeest?
De reguliere media lieten zich van hun beste kant zien: Minister Kaag door boeren en complotdenkers met fakkels opgewacht, kopte de DPG-Media kloon Algemeen Dagblad. Dezelfde opmerking verscheen ook in ons regionale krantje Tubantia. Een duidelijk teken dat men ervoor zorgt dat alle DPG-media handen tonen op een enkele (Brusselse) buik.
Ik vind het een tamelijk simplistische voorstelling om het volk te duiden wie op het moment staatsvijanden nummer 1 en 2 zijn. Agrariërs en Wappies zijn de kwaaie pier en een aantal kabinetsleden liet dan ook niet na dit denkbeeld verontwaardigd te bevestigen.
😉 Het feit dat dit “oproer” in Twente plaatsvond, schijnt ook politieke betekenis te krijgen. Gaat Diepenheim een Neo-Gallisch dorpje worden dat zich verzet tegen de West-Romeinen?
Hieraan kun je zien hoe de reguliere media met de waarheid een loopje nemen met het beeld van een dreigende menigte die mevrouw Kaag bedreigde. De AD-journalist in kwestie preciseerde zelfs het begrip complotdenker al helemaal niet. Vermoedelijk acht men iedere bezorgde burger a priori een complotdenker, want aan het Heilig Klimaatbeleid twijfelen is blijkbaar een zware zonde.
In werkelijkheid werd in Diepenheim (Deep’n op zijn Twents) de soep niet zo heet gegeten als die in het AD werd opgediend.
Kritisch en beschouwelijk met de media omgaan blijft hard nodig, zowel bij “reguliere” als “alternatieve” media. Zeker als ze Waarheid in hun titel voeren. Eerst onderzoeken en dan pas delen. Vertrouwen moet je verdienen.
***
Pakhuis De Zwijger, genoemd naar een voormalig koelpakhuis in het Amsterdamse oostelijk havengebied, organiseerde een ongekoeld lawaaierige debating-avond rond het Klimaat. De opmerkelijke titel was Moreel beraad over het klimaat. Een wat statige titel voor de activistische inhoud.
Een van de onderwerpen was de vraag of het klimaat-ideaal ook geweld rechtvaardigde tegen klimaatonvriendelijke voorwerpen en diegenen die dat ideaal en ook de zorg niet delen. Oftewel hete agressie ten behoeve van de afkoeling van de Aarde.
Dat brengt me een beetje terug naar de tijd dat links extremistische groeperingen zoals Rote Armee Fraktion en Brigante Rosse probeerden het wereld-communistisch ideaal gewelddadig te propageren in het Westen. Die kwamen in het terreurcircus terecht. Gaan we dat nu ook krijgen met klimaatactivisten?
Hoe dan ook, op het moment dat deze avond in opspraak raakte, werden met name de politieke sprekers benauwd. Een beetje laat misschien, want er was toch al lang een uitgebreide agenda van de avond beschikbaar? Ja, ja, voorzichtigheid is geboden vlak voor de Statenverkiezingen. Ze annuleerden hun bijdrage. De beheerder van het pakhuis heeft inmiddels wijselijk de stekker uit de avond getrokken. Het mocht eens te veel opwarmen binnen.
Muziek in de Luie Stoel
Vanavond maak ik echt gebruik van de luie stoel. De mp3-speler is paraat. Ditmaal wordt het Foreign Skies van One, een project van Tino Izzo.
De Canadees Tino Izzo leerde gitaarspelen van zijn vader. Hij had als tiener het ideaal om de snelste gitarist ter wereld te worden. Gelukkig begreep hij op gegeven moment dat muziek maken belangrijker is dan snelheidsrecords breken. Na een lang solitair verblijf in studio’s speelt hij tegenwoordig bij de Izzo Blues Coalition.
Op dit (studio-)album blijkt hij een meester in overdubbing. Hij speelt de meeste gitaren en synthesizers zelf, dus de naam One is behoorlijk toepasselijk voor de uitvoerende(n). Het is lekkere rustige muziek in New Age stijl met lange lijnen en bij tijd en wijle een stevige nagalm-ruimte.
Achtergrondmuziek wordt Vent d’Est, een wind die vaak kou met zich meebrengt, maar ook de lucht opklaart.
Boek op Schoot
Op min speurtocht langs de onderste planken van de boekenkast stuit ik op De Winnaar staat Alleen van Paolo Coelho. Ik heb geen idee hoe we aan het boek gekomen zijn. Gezien de geur van het papier, is het afkomstig van een van de boekenmarkten die we in het verleden hebben bezocht.
De biografie van Paolo Coelho is al een roman op zich. Zijn vader zag zijn jeugdige belangstelling als afwijking en probeerde hem te “genezen” met een rechtenstudie. De jonge Paolo kwam in opstand, werd hippie en vatte de droom op om schrijver te worden. Die droom wordt zelfs bevestigd door een geheimzinnig visioen. Hij volgt de droom, maar ervaart dan ook dat als je dat doel eenmaal hebt bereikt, de strijd gewoon blijft.
Ik maakte kennis met Coelho via De Pelgrimstocht naar Santiago en De Alchemist. Beiden verhalen van een mens met een missie en het volgen van je hart. Ik heb daarna nog ettelijke boeken van hem gelezen. Daarbij merkte ik wel dat als je succes hebt met een bepaalde spirituele formule, dat het moeilijk wordt om fris te blijven.
De Winnaar staat Alleen stamt uit 2008, hetzelfde jaar dat Coelho de filmrechten van De Alchemist naar verluidt aan de inmiddels beruchte producer Harvey Weinstein verkocht. Deze producer zou voor 60 miljoen dollar er een prachtige film van maken.
Coelho hapte toe. Hij gaf in De Winnaar staat Alleen zelfs aan hoe dat komt: Iedere schrijver voelt zich belangrijker als zijn woorden worden omgezet in beelden.
De zaak Weinstein toonde aan dat de elite er laakbare hobby’s (kinderverkrachtingen e.d.) op na houdt. Een weinig spirituele inslag. De verfilming van De Alchemist werd geen succes en schijnt onder andere vlag nog steeds gaande te zijn.
De Winnaar staat Alleen gaat toevallig over de wereld van de elite met als achtergrond het filmfestival van Cannes als Bal der IJdelheden. De hoofdpersoon Igor is een steenrijke Russische oligarch. Hij probeert de liefde van zijn vrouw te herwinnen middels het “vernietigen van werelden”, lees moorden op andere vrouwen en mannen bij wijze van offer.
Ik merk dat het beeld van een rijkaard die alles en iedereen kan kopen en tegelijkertijd zonder enige scrupules moordt voor een egoïstisch doel, afschuw bij me wekt. Zodoende leg ik het boek bijna weg. Ik moet echter toegeven dat die mensen gewoon bestaan, psychopaten is eigenlijk een te genadig woord voor ze als je psychopathie als ziekte ziet.
Tegenwoordig zouden mensen denk ik liever Vladimir als naam van de hoofdpersoon in dit boek zien, alhoewel namen als Joe en George net zo goed passen bij de niets ontziende daden van machtswellust van een elitegroep. 😉 Tja, gezien het gemak waarmee uitgevers boeken aan de woke-trends aanpassen, zou dat zo maar kunnen.
Het boek geeft een vrij pessimistisch beeld van de elite en al degenen die proberen hun gunst te verwerven teneinde een graantje mee te pikken. In eerste instantie is de boodschap dat de onderdrukten de onderdrukkers in stand houden.
Ik lees wel zelf door, gewoon uit nieuwsgierigheid, ik pak geen samenvatting. Ik vraag me af of Igor zijn doel wel bereikt. Gezien de manier waarop, zou ik hem dat niet gunnen, maar de wegen van het universum zijn niet altijd te snappen.
Misschien vertelt Coelho tussen de regels over zijn eigen verwarring. Nu zijn doel om gevierd schrijver te worden is bereikt heeft hij misschien het gevoel de essentie niet meer te kunnen bereiken.
Gitaar op Schoot
Ik vermaak me prima met Guitar Poems van Guiseppe di Girolamo en Salon Music by Women Composers van Annette Kruisbrink. Ik slaag erin om weer wat op de (digitale) band te zetten. Daarna pak ik de metronoom erbij en probeer ik uit hoeveel ruimte ik in een bepaald tempo krijg om de overgangen te pakken. Twee salonstukjes van de Argentijnse componiste Adela del Valle zijn daar prima voor.
Lekker spelen!
Knutselen met Blokjes
Een tijdje terug bouwde ik in samenwerking met kleindochter Iris het Piratencafé. Het wordt echter tijd voor de volgende uitdaging, het Schedeleiland. Voor je iets nieuws bouwt, moet je eerst afbreken.
Opbouwen kost energie en aandacht, afbreken echter ook. Okee, afbreken gaat iets sneller, maar eist net zo goed aandacht om alle steentjes beschikbaar te maken voor de bouw van iets nieuws. Als je steentjes aan elkaar laat zitten, vind je ze later niet meer terug.
Dat geldt niet alleen voor Lego, maar ook voor zaken als afscheid van mensen en/of relaties daarmee. Dat merk ik in mijn eigen leven net zo goed. Goed afbreken is een kunst. Als je stenen aan elkaar blijven plakken, is het lastig om iets nieuws te bouwen.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Deel Twee van Anderland, Rivier van blauw Vuur glimt nog steeds op de e-reader.
Voort gaat de verwarrende tocht van Renie, !Xabbu, Orlando, Fredericks en Paul Jonas door de simulatiewerelden van de elite van de Graalbroederschap. Gaandeweg wordt duidelijk dat er een tegenbeweging is, alhoewel het onduidelijk is of hun motieven erg verschillen van die van de elite.
De angst voor de dood van de Big Bad Guy Felix Jongleur geeft een menselijk trekje aan het verhaal. De hobby’s van de psychopaat Johnny Wulgaru wekken afschuw.
Kortom, de gang blijft erin.