Schermloze Avonden (144)

Muziek: Prelude uit de English Suite van John Duarte, gespeeld door Antigoni Goni

17 Mei 2023

Voorspelen, Pandemiewet en een Zakje Zaad

Aflevering 144. Ik herken een oude hoeveelheidsaanduiding, een gros, oftewel twaalf dozijnen, grosse douzaine in het Frans. Vandaar de naam. 😉 Hebben we toch nog iets geĂ«rfd uit de Bataafse Republiek.

Ik heb vandaag een online gitaar-avond. Niet schermloos deze keer, maar uiteraard schrijf ik mijn wekelijkse blog wel!

Opmerkelijk

Deze week debatteert de Eerste Kamer over de uitbreiding van de Wet Publieke Gezondheidszorg. In de volksmond ook wel Pandemiewet genoemd. De Eerste Kamer lag op gegeven moment dwars bij de verlenging van de Spoedwet Corona, dus kwam de minister met het onheilspellende idee om die maatregelen maar in de reguliere wetgeving te verankeren. Het VVD/D666/GL kartel wist dat idee tot mijn afschuw al door de Tweede Kamer te persen. Mijn vertrouwen in de democratie verminderde op slag.

De Pandemiewet geeft de overheid de mogelijkheid om zonder het Parlement corona-achtige maatregelen te nemen. Even ter herinnering: Quarantaineplicht met digitale controle, gecertificeerde mondkapjes in alle openbare gelegenheden, lockdowns en avondklok, omgangsbeperkingen, vaccinatiedrang en discriminatie met beperkte toegang voor ongevaccineerden middels het inmiddels beruchte toegangsbewijs. Met uiteraard de nodige “handhavingsinstrumenten” om het domme volk in volgzaamheid te dwingen: Boetes, deportatie en gewelddadig politieoptreden.

Daarnaast stelt de Pandemiewet het beleid sterk afhankelijk van de regels van de World Health Organization, een niet -democratisch gekozen organisatie, en levert daarmee dus de Nederlandse soevereiniteit zomaar in.

En passant vervalt je privacy, omdat artsen verplicht zijn om je bij de overheid te melden als ze je verdenken van de betreffende ziekte en moeten ze een periodieke rapportage aanleveren over de gezondheid van een aantal patiënten die tot risicogroepen behoren.

En dat terwijl de effectiviteit van de coronamaatregelen geenszins is aangetoond en de niet-werkende vaccinaties zo langzamerhand als grootste medische misdaad tegen de mensheid aller tijden bekend staan. Dansen met Jansen gaat niet zo goed met een aangetast zenuwstelsel


Dit klinkt allemaal erg dystopisch. Zeker omdat de tijdelijkheid en de parlementaire controle ontbreekt. Ik hoop dat de Eerste Kamer dat begrijpt en de wet wegstemt.

Anders zullen we in voorkomende gevallen echt moeten vechten voor onze vrijheid als we wegens een tot Pandemie verklaarde winterverkoudheid in lockdowns raken en verder economisch vernietigd worden om ons “klaar te stomen” voor een wereldregering met Sustainable Oppression Goals.

***

Samen helpen we de biodiversiteit in Nederland, kopt een enthousiaste slogan op een zakje zaad dat we van de Nationale Postcodeloterij krijgen voor onze jarenlange trouwe bijdrage aan hun liefdadige doelen.

Op het zakje staan een aantal bloemen genoemd. Direct bekruipt mij de vraag: Hoe verdient een plant met bloemen het predicaat biodiversiteit? Wie bepaalt het verschil tussen onkruid en welkruid? Het komt me speculatief over.

De Postcodeloterij beveelt van harte aan om deze zakjes te legen in de tuin, op het balkon of in de bermen. Dat laatste is een breed begrip, ik stel me voor dat nijvere burgers dat overal gaan doen, ook waar het in strijd is met de lokale biodiversiteit


Al snel verschijnen er op Social Media berichten over de schadelijkheid van bepaalde planten voor weidedieren zoals paarden. Het zal niet verbazen dat de discussie daaromtrent al snel verzandt in klimaat-activisme met het gebruikelijke cancelen van niet welvoeglijke meningen.

Over de strak-groene grastapijtjes en oranje weilanden (Round-up, oftewel glyfosaat) heeft niemand het. Dat blijft gewoon.

Wij hebben dit zakje zaad niet nodig. Sinds we minder schoffelen en wieden in de tuin en zelf experimenteren met het planten van knoflook en geneeskrachtige kruiden, hebben we een gigantische biodiversiteit.

Geneeskrachtige kruiden? Tja, daar mogen we niks over vertellen. Dat is homeopathie en je krijgt een boete als je vertelt waar iets goed voor is. Het medisch-industrieel complex heeft grote invloed bij onze wetgever. Dat zagen we ook aan de aansprakelijkheid bij bijwerkingen van coronavaccins


De postcodeloterij? Die zeggen we maar op.

Muziek in de Luie Stoel

Ik heb vanavond muziek, maar niet in de luie stoel. Bij een online-gitaaravond spelen de deelnemers, waaronder ik, ook zelf voor. Met de nodige plankenvrees. Of moet ik het camera-angst noemen? Het rare bij online sessie is wel, dat de energie van de toehoorder mist. Nabije aanwezigheid is blijkbaar erg belangrijk voor een goed resultaat.

Mijn bijdrage gaat aardig, maar zeker niet perfect. Gelukkig is mijn ontevredenheid niet zo groot als vorige keer, er zit progressie in. Kwestie van wennen?

Achtergrondmuziek wordt de Prelude uit de English Suite Op. 31 van John Duarte (1919 – 2004), een hommage aan de prima bijdrage van een van de deelneemsters.

Boek op Schoot

Deze week lees ik in een opmerkelijk boek: People of the Lie, The Hope for healing Human Evil van de psychiater Scott Peck (1936 – 2005). Het is een psychologische (niet per se maar wel een beetje religieuze en ethische) verhandeling over het kwaad.

Zijn definitie van het kwaad is interessant: Kwaad is moord, zowel letterlijk als figuurlijk, zowel op lichaam als geest.

Letterlijk is duidelijk, dit is dood maken in allerlei gruwelijke vormen, direct of over langere tijd met martelingen op allerlei manieren en met allerlei middelen. Figuurlijk is dat dood maken van je geest, je wil breken, je meegaand en volgzaam maken (zelfs om deel te nemen in het kwaad), je initiatief en eigenheid doden, je menselijkheid afbreken en je tegen andere mensen opzetten voor een “hoger doel”.

Mensen die kwaad bedrijven moorden zelf, of laten dat doen en hebben daar geen enkele spijt van of denken zelfs dat ze het goede doen en vrede en welvaart in de wereld brengen. Een sterk geval van extreem Narcisme.

Peck verbaast zich erover dat het kwaad nauwelijks wetenschappelijk wordt bestudeerd en ontbreekt in het lijstje van psychische aandoeningen. Hij komt met voorbeelden waarin blijkt dat dat ook erg lastig is omdat mensen waarvan blijkt dat ze structureel kwaad bedrijven meestal “volkomen normaal” overkomen en gerespecteerde leden van de maatschappij zijn.

Het is geen gemakkelijk boek, ik heb het nog lang niet uit en ik weet niet of ik tot de laatste pagina kom. Peck omschrijft een aantal cases uit zijn praktijk die ronduit verkillend zijn. Ouders die het zelfmoordwapen van hun oudste zoon cadeau doen aan zijn jongere broer en daar totaal niet bij nadenken welke boodschap ze daar mee uitzenden. Tegelijkertijd verbaas ik me bij het verhaal van een vrouw die vier jaar lang tweemaal per week op therapie komt en geen enkel resultaat boekt. Wat is dan de rol van de therapeut daarin?

Schokkend is ook zijn verhaal over groeps-kwaad, dat je vaak tegenkomt in crisis- of oorlogssituaties. Als voorbeeld beschrijft hij de massamoord in MyLai in Vietnam in 1968. Een ijzingwekkend voorbeeld van de dehumanisering die het kwaad veroorzaakt en de manier waarop dat in een groep daders werkt.

Peck probeert kwaad als ziekte of afwijking te kenschetsen, maar loopt dan direct tegen het probleem van compassie aan. Normaal heb je dat bij ziekten, maar heb je dat ook bij een dictator die in weelde leeft en die een half volk heeft laten verhongeren om zijn ideologie door te drukken? Een echt ethisch dilemma.

De auteur waarschuwt dat ik het boek voorzichtig moet lezen. Inderdaad, als ik de inhoud te zwaar opneem, zie ik met name in de politiek het kwaad achter ieder (wets)voorstel. Dat is een van de vruchten van de coronacrisis denk ik, de vermindering in geloof in goede bedoelingen van overheden en andere machtsvervbanden.

Tot nog toe lijkt me het kwaad de meest destructieve maar minst begrepen menselijke eigenschap. Kunnen we die snappen? Ik hoop zelf dat we het ooit begrijpen. Maar dan komt ook de grootste uitdaging voor de mensheid: Kunnen we ooit afzien van kwaad met kwaad vergelden?

Gitaar op Schoot

Inderdaad, ik heb de gitaar op schoot, de camera gericht en de verbinding open. Onderwerp van vanavond is toonvorming. Alleen al met nagelvormen kun je een boek vol schrijven.

Knutselen met Blokjes

Vanavond niet. Ik sta wel voor de uitdaging om het Disney Sprookjeskasteel 71040 weer netjes in de 13 zakjes af te breken.

Verhaal voor het Slapen Gaan

Ik ben behoorlijk moe van mijn voorspeelavontuur, dus lees ik een keer niet. Licht uit en slapen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven