Muziek: Unruhig Hertz van het album Atemlos van Schiller
7 Juni 2023
Herinrichting, Onrust en Schelmen
Schermloze Avond 147. Echt schermloos, want we gingen op bezoek bij een vriendin.
Opmerkelijk
Deze week was ik druk met het inrichten van een nieuwe computer. Zodoende was mijn aandacht voor externe media even minimaal. Een nieuwe inrichting vraagt een goede voorbereiding. Plus een evaluatie van mijn eigen data: Welke bestanden zijn nog belangrijk en welke kunnen weg? Ik heb voor mijn doen stevig opgeruimd.
Het wennen aan Windows 11 viel me mee. Tot mijn grote opluchting bleek ook oudere programmatuur nog te werken.
***
Een goede buur is beter dan een verre vriend. Een wijsheid die maar al te waar blijkt als het niet helemaal goed gaat. De afgelopen tijd gebruikte een tiener het huis van zijn vader, de buurman, regelmatig als feestkeet als hij er zelf niet was. De glazen rammelden bij ons in de kast door het techno- en rapgeweld met dreunende bassen en agressie op de drums. Mijn gloeiende hekel aan dit modernisme groeide er enorm door.
Ik kan me zelf niet voorstellen dat iemand lol beleeft aan het opdoen van gehoorbeschadigingen op deejay festivals zoals Awakenings, Soenda en Verknipt. Men zegt dat trendy muziek het gevoel van de jongere generatie verklankt. Als dat zo is, word ik pessimistisch bij het gedwongen aanhoren van het burengerucht. Uit die “muziek” sijpelt zoveel agressie en ontzettend kwade energie. Dat roept bij mij stress en gewelddadige dromen op.
In mijn jonge jaren vond ik met name de opkomende electro-pop van Klaus Schulze en Tangerine Dream leuk naast mijn hang naar symfonische rock van bijvoorbeeld Yes, Genesis en Emerson, Lake and Palmer. Ook naar modernere elektro-bands als het Duitse Schiller kan ik best luisteren.
Het grote verschil met de buurjongen is, dat ik als tiener en ook nu als volwassene een hoofdtelefoon gebruik. Dan blijft de gehoorbeschadiging beperkt tot mezelf.
Muziek in de Luie Stoel
Inspiratie voor de muziek van vanavond: Het album Atemlos van de Duitse synth-groep Schiller.
Schiller werd in 1998 opgericht door Christopher von Deylen en Mirko von Schlieffen. Na enige tijd ging Von Deylen alleen door en huurde hij muzikanten in voor slagwerk en gitaar en nodigde regelmatig in de pop-scene bekende gastmuzikanten uit voor bijvoorbeeld zang.
De band ontleent zijn naam aan de vroeg-Romantische Duitse dichter en schrijver Friedrich von Schiller (1759 – 1805). Zijn vriendschap en samenwerking met de invloedrijke Wolfgang von Goethe (1749 – 1832) leidde tot de kortdurende culturele stroming van het Weimariaans Classisme. Zowel Schiller als Goethe vormden min of meer verplichte nummers van mijn Duitse leeslijst op de middelbare school.
Schiller heeft zijn wortels duidelijk in de Berlijnse School popmuziek met als bekende vertegenwoordiger Tangerine Dream. Hij ontkent zijn nationaliteit in de internationale popscene niet, getuige het feit dat er een groot aantal Duitstalige lyrics in zijn muziek zitten.
Zijn muziek is complex van aard en neemt via synthesizers zeker de ruimte. De agressie van de techno ontbreekt echter.
Achtergrondmuziek wordt het rustige Unruhig Hertz.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik lees nog steeds in Cugel Gewroken van Jack Vance, een humoristisch stukje fantasy uit 1983. Vance weet op onderhoudende wijze allerlei opvallende karakters en culturen op te voeren met een meeslepende vanzelfsprekendheid. De schelm Cugel is nog steeds op weg naar zijn thuisland Almary, maar moet allerlei streken uithalen om passage te verdienen. Niet alles loopt goed af, met name zijn financieel gewin schiet er door de plotselinge noodzakelijke aftocht uit situaties weleens bij in.
Het blijft echter een verhaal waarbij een glimlach regelmatig tussen de regels opduikt.