Muziek: Prelude in F Majeur van Sergei Rachmaninoff, gespeeld op piano door Thomas beijer
28 Juni 2023
Compensatienijd en Kampeervakanties
Schermloze Avond honderd en vijftig. Een mooi rond getal. Mijn associatie is apart, 150 was de laatste Psalm uit het boek. Ik heb nooit geweten of je daarna alle versjes weer vanaf het begin uit je hoofd moest leren op de lagere school in Sliedrecht. Op dat moment verhuisden we namelijk, en in Amsterdam klonken andere liedjes.
đ Toch heb ik hier nog een verhaal over psalmversjes.
Opmerkelijk
De Tweede Kamer, lees het VVD/D66/GL kartel, trekt de stekker uit de parlementaire enquĂȘte over het coronabeleid. De werkdruk van de betrokken Kamerleden zou te hoog zijn en men vindt wat er nu zit een âWappie-clubâ waar je niet mee samen kunt werken.
Een slechte zaak, want dit ineffectieve schadelijke discriminatie- en polarisatiebeleid moet nodig worden geĂ«valueerd op onder meer malversaties, geheime agendaâs en machtsmisbruik van de betrokken instanties. Mondkapjesdeals zijn het topje van de ijsberg.
Het is een slechte zaak dat parlementaire enquĂȘtes als controlemiddelen lijken af te brokkelen. De woningcorporatiebonzen zoeken nog steeds naar hun moreel kompas op hun luxe jachten en in hun Maseratiâs. De opoffering van Groningen aan financieel overheidsgewin heeft nog niet eens een afzienbaar plan van aanpak voor compensatie.
***
De Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO) stopt op bevel van de staatssecretaris met fraudeonderzoek naar uitwonende beursstudenten. Later werd dat bericht ietsje gewijzigd, DUO mag het algoritme niet meer gebruiken omdat er daarmee âopvallend veelâ studenten met migratie-achtergrond door de mand vielen.
Spelletje âpositieve discriminatieâ? Die buitenlandse jongens zijn zo ontzettend braaf, die frauderen toch nooit? Zijn we de Bulgaren vergeten met hun adresfraude om uitkeringen in te pikken? Daar is ons wantrouwen toch ooit mee begonnen, nietwaar? Vinger aan de pols houden blijft dus nodig.
Wellicht moet je de criteria voor uitwonen aanpassen. Aantonen dat je werkelijk huur of inwoningskosten kwijt bent en aan wie je die betaalt. Dan pak je twee vliegen in een klap: Je ziet dat de uitwonende beurs terecht is en je ziet waar dat geld naartoe gaat. Het is dan wel een nadeel dat je familie niet meer zwart kunt betalen voor kost en inwoningâŠ
Maar, dat is toch geen frauderen, toch? Dat is gewoon ze een beetje helpen van onze belastingcenten. Moet toch kunnen? Als 30 miljard voor 0,000036 graad gerechtvaardigd is, stelt dat beetje flexibel boekhouden van studenten helemaal niks voorâŠ
Werkelijk?
***
De rapper Akwasi, het wandelende geweten voor het slavernijverleden en tevens bekend anti-Zwarte Pieter, toonde zich tijdens de Anton de Kom lezing zeer ontevreden. Slechts 200 miljoen voor âslavernijcompensatieâ! Een lachertje. De Groningers krijgen voor het aardgasschandaal honderd maal zo veel!
âč Discriminatie-alert!
Wel, de Groningers moeten eerst nog zien dat ze dit geld krijgen. Ik had zelf liever de vergelijking gemaakt met het klimaat-budget van Jetten, dat is honderdvijftig maal zoveel voor een magere 0,000036 graad klimaatopwarming. Maar ja, de klimaatzeloten zijn Akwasiâs vriendjes.
Akwasi heeft interessante (voor)ouders. De Ashanti uit Ghana. Berucht om hun slavenhandel, eerst met de Arabieren, later met Frankrijk, Engeland en Nederland. Ze roofden en plunderden er op los in Afrika om slaven te âoogstenâ. En nu komt deze jongen ons de les lezen over slavernijverleden? De pot verwijt de ketel dat hij blank ziet?
Het blijft overigens opvallend dat spijt steeds maar weer in geld voor nabestaanden wordt uitgedrukt⊠De koorts van het neoliberalisme is nog niet uitgewoed.
Muziek in de Luie Stoel
De mp3-speler toont me de CD van Thomas Beijer in de vijf-cd set Sergei Rachmaninoff Complete Works for Piano Solo. Een uitgave uit 2012 van het Etcetera label.
Sergei Rachmaninoff (1873 – 1943) was een van de grote Russische romantische componisten. Reeds in zijn vroege jeugd bleek zijn muzikaal talent, zodat hij als tienjarige al op een conservatorium terechtkwam, waarbij zijn privĂ© pianolerares een belangrijke rol speelde.
Hij moest zijn belangstelling voor componeren wel verdedigen richting zijn leraren die compositie een tijdverspilling vonden voor een getalenteerd pianist. Desondanks begon hij stevig te componeren, ook al moest hij er in de stemming voor zijn en er tijd voor hebben. Depressies en drukte bezorgden hem van tijd tot tijd een composers block. Tijdens de Russische Revolutie vluchtte hij met zijn gezin naar de Verenigde Staten. Daar leefde hij als pianist en dirigent en maakte zelfs plaatopnamen.
Achtergrondmuziek wordt de Prelude in F majeur.
Boek op Schoot
Vandaag verhuis ik naar de zolder en graaf in de erfenisdoos. Een aantal fotoalbums van mijn ouders die we als laatste in de rij hebben geërfd.
Mijn vader fotografeerde al vanaf zijn jonge jaren. In het zwart-wit tijdperk deed hij ook het ontwikkelen en afdrukken zelf. Zodoende zijn we als gezin goed gedocumenteerd totdat de kleurenfoto zijn intrede deed.
Mijn vader maakte graag boekwerken. Ik herinner me de jaargangen kunstig ingebonden Donald Ducks die daardoor jaren langer mee gingen. Vakanties waren voor hem een feest, want dan maakte hij een speciaal vakantie fotoalbum van dat jaar. Daartoe spaarde hij direct al foldertjes, kassabonnen, rekeningen en knipsels om wat kleur in het zwart-wit album te brengen.
Eind zestiger jaren begon het kampeer-avontuur. Mijn ouders kochten een tweedehands bungalowtent met als enige handleiding gekleurde niet klimaat-bestendige plakkertjes op de buizen. Wat een puzzel! Zeker in het donker als het regent. Zaklamp erbij, is dit plakkertje nu groen of blauw?
In die tijd kocht mijn vader een nieuwe Volkswagen Kever 1200, een beige exemplaar. Sterk genoeg om een aanhanger te trekken. Prompt laste mijn vader zoân gevaarte in elkaar op een onderstel dat hij ergens op de kop had getikt. Op geheel eigen wijze, het ding had bijvoorbeeld geen oplooprem. In die tijd was er meer ruimte voor hobbyisme dan nu. Gelukkig zijn we al die jaren nergens uit de bocht gevlogen.
Kever en aanhanger werden de werkpaarden voor de vakanties. We pasten er met zijn zessen net in, vier kinderen op de achterbank, ouders voorin. Om nog wat extra te kunnen laden, stouwden we de kattenbak vol en kreeg de Kever een imperiaaltje.
Zo brachten onze kampeervakanties ons in Belfeld (Limburg, een try-out met historisch slecht weer), Saksild (Jutland, Denemarken), La Roche en Ardennes (België), Ruhrberg (Duitsland), Fécamp (Normandië, Frankrijk), Boulogne sur Mer (Frankrijk) en tenslotte Winterswijk.
In die tijdspanne van â68 â â74 groeiden we als gezin op tot puberverzameling, dus op gegeven moment pasten we niet allemaal meer in de Kever. Tja, als puber ben je nu eenmaal geen mak schaapâŠ
Vandaar dat mijn oudste zus en ik in 1974 met de trein naar Winterswijk gingen. Alwaar ik het Oranje-trauma van de voetbalfinale Nederland-Duitsland meemaakte. De tent ging daarna weg en mijn ouders kochten een boot. Met nog minder ruimte dan een bungalowtent.
Ik herinner me de kampeervakanties als avonturen. Aan de andere kant: Je zat als gezin in vakanties heel dicht op elkaar en dat wrong nog weleens. Met zijn zessen in een bungalowtent met twee slaapcabines is geen garantie voor privacy voor zowel kinderen als volwassenen.
In de fotoalbums van mijn vader kun je duidelijk zien dat ondanks alle kleurige toevoegingen de stemming van tijd tot tijd heel zwart-wit was. Met als dieptepunt het Winterswijk-album waarin je het aantal vrolijke gezichtsuitdrukkingen op een hand kon tellen. Welllicht waren we niet zo fotogeniek. Of iedereen was het kamperen zatâŠ
Ik herinner me die vakantiesfeer tussen avontuur en aversie nog goed. Het verhaal Frietkot tekent zoân situatie uit.
Gitaar op Schoot
Mijn nagelvorm-experimenten hebben nog niet het juiste resultaat. Ik zal weer geduld moeten hebben tot ze voldoende gegroeid zijn. Tot die tijd is mijn klank matig.
Het koste even tijd voordat ik me over de ergernis heen kan zetten. Een paar walsjes van Tatiana Stachak vrolijken met tenslotte op.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik lees De Domeinen van Koryphon uit. Dit is een SF roman uit 1974 van Jack Vance (1916 – 2013). Aardbewoners hebben ooit de planeet Koryphon onderworpen, maar gaandeweg komt er verzet. Op de planeet speelt daarnaast de kwestie van slavernij. Men staat die toe omdat men de slaven als niet-intelligente dieren ziet.
De krachteloze regering geeft toe met onteigening en toewijzen van de grond aan de oorspronkelijke eigenaren. Al snel blijkt dat het niet duidelijk is wie dat zijn, omdat de planeet een heel lange geschiedenis van veroveraars heeft. Dan blijken ook de slaven tot de intelligente rassen te behoren. Een echte oplossing komt er niet, het verhaal eindigt zwak.
Grappig is wel dat dit verhaal uit de vorige eeuw elementen van de discussie van het slavernijverleden bevat. Slavernij bestaat al de hele geschiedenis van de mensheid en als je slavernijleed zou willen compenseren, weet je niet meer waar je moet beginnen, laat staan dat er afdoende middelen zijn om dat te doen. Toch denkt een kleine groep nu gecompenseerd te moeten worden omdat betovergrootvader slaaf was.
Het is goed dat slavernij in 1860 is afgeschaft en in 2007 illegaal is verklaard, want het bestaat nog steeds, ook al heet het soms anders. We zijn er als mensheid achter gekomen dat lijfeigenschap verkeerd is. Maar compenseren? Mijn voorouders zijn tot slaaf gemaakt door de Romeinen. Moeten we nu gaan claimen bij het Vaticaan? Of bij de erfgenamen van Berlusconi? En wat dacht je van de Viking-slaven? Verhaal halen in Oslo?
Ik denk dat die geldelijke compensatiedrang het zicht op de lessen van de geschiedenis vervaagt.