Muziek: De Reiziger van het album Hoe Sterk is de Eenzame Fietser? van Boudewijn de Groot
12 Juli 2023
Exodus en muzieknostalgie
Aflevering 152. Wat zou dit getal numerologisch betekenen? Ik stuit op Internet op een groot aantal sites die zelfs in verschillende talen inhoudelijk dezelfde teksten tonen, vergezeld van aanbiedingen voor readings. Zit ChatGPT nu overal achter? Site-diversiteit helpt blijkbaar niet voor een eigen identiteit.
Ik pak voor het gemak de eerste site: Het getal 152 betekent een nieuw begin in het leven, evenals het vestigen van harmonie en balans.
Ik ben benieuwd!
Opmerkelijk
De val van het kabinet was deze week hét onderwerp in de krantenkoppen, terugblikken, evaluaties, actualiteitenrubrieken en geruchtencircuits. Met Rutte verlaten een aantal andere prominenten de politiek, vergezeld van talloze geruchten over de mooie baantjes in Europa die ze als beloning zullen ontvangen. Wat een uittocht! Exodus!
😉 Met een knipoog naar het gelijknamige Bijbelverhaal: Wie zouden ze met hun functie elders naar de Filistijnen jagen?
Was de zorg over toenemende migratie niet de oorzaak van de val van het kabinet? Nou, dat zijn ze dan snel vergeten. De Terugblik regeert, zo zag ik in het debat, zonder echte evaluatie. Gaat het dan niet zo als in het liedje Terug van Weggeweest van Boudewijn de Groot? Degene die steeds omkijkt/die valt op zijn gezicht.
Ik ben benieuwd welke sterren het politieke firmament nu gaan bevolken. Wat en wie gaan we nu kiezen?
Alhoewel, we zijn er nog niet. In de Coronatijd hebben we al gezien dat Lang Demissionair tot grote ellende kan leiden.
Muziek in de luie Stoel
Ik plaatste al een hint naar de muziek van vanavond: het album Hoe sterk is de Eenzame Fietser van Boudewijn de Groot (*1944) uit 1973.
Ja, ook ik was in die tijd gevoelig voor zijn liedjes. Ze wekken nostalgie bij me op. Ik krijg het beeld van de songfestivals van de middelbare school. Ik zie mezelf weer ploeteren op voor mij als beginner onbereikbare akkoorden op de gitaar bij een nummer als Apocalyps, Testament en Verdronken Vlinder.
Er bleek veel venijn in de akkoordovergangen te zitten, dus aan de statische weergave van het akkoordenboekje van Basart had ik daarom niet veel. Zo zie je maar weer, de verandering en de overgang zijn de uitdagingen. Zodoende kwam er van meezingen al helemaal niets terecht. Nu was ik sowieso veel te bang om mijn stem te laten horen. 😉 Zo kwam het dat ik schrijver ben geworden.
De tekstschrijver en liedjesdichter Lennaert Nijgh (1945 – 2002) was significant voor het succes van De Groot. Ik herinner me liedjes met tekstuele magie zoals Waterdrager, Prikkebeen en Eva (de laatste twee van het Sgt. Pepper-achtige album Picknick). Daarbij niet te vergeten Pastorale (van Liesbeth List en Ramses Shaffy) en Avond. Zo belangrijk kan taal bij muziek zijn!
Het album Hoe sterk is de Eenzame Fietser is voor Boudewijn de Groot de afsluiting van een worsteling. Na zijn vroege successen met Lennaert Nijgh als tekstschrijver zocht hij andere wegen. Die blijken echter dood te lopen en op Hoe sterk is de Eenzame Fietser is hij terug van weggeweest met de nodige lessen.
Terugblik, onderweg zijn en reizen spelen een belangrijke rol op het album. Daarom wordt de achtergrondmuziek niet de hit Jimmy (je weet wel, van dat bord voor de kop van de zakenman), maar De Reiziger.
Boek op Schoot
Ik pak het tweede boekje van Jacob Slavenburg dat ik terugvond in de back-up van mijn e-book bibliotheek: Man En Vrouw Samen Een En Toch Twee. Het boek bracht me terug naar mijn historische verbazing die ik voelde toen een gereformeerde vriendin aan de ene kant heilig geloofde in het feit dat een man haar hoofd moest zijn terwijl ze anderzijds die afhankelijkheid compleet verafschuwde.
Slavenburg begint op heel leesbare wijze een historische tocht door de opvattingen over mannelijke en vrouwelijke seksen en identiteiten, van de matriarchale oergodsdiensten naar het patriarchale monotheïsme van “de volkeren van het boek”: Jodendom, Christendom en Islam. Opvattingen waaruit erfzonde, onderdrukking en heksenjachten uit voortkwamen, samen met legendes over een eenheid die tot twee werd met een verlangen om weer heel te worden.
Het is geen boek dat je in een avondje uitleest, dus ik kom niet verder dan een eerste deel. Met de verzuchting dat de opvattingen over vrouwen nog weinig veranderd zijn sinds de kerkvaders uit de eerste eeuwen na het begin van de jaartelling de vrouw als wortel van het kwaad verketterden.
Neem de mode die gebaseerd is op een schoonheidsideaal dat voor velen een onbereikbaar keurslijf wordt. Bekijk de ongelijkheid in beloning en waardering voor mannen en vrouwen in overeenkomstige functies. Neem de rol van de erotiek en pornografie waarin vrouwenhaat, identiteitshaat en rassenwraak verstopt zitten. Kijk naar het verschijnsel van “etnische zuiveringen” als wraakoefening die voornamelijk via vrouwen van “overwonnenen” loopt.
En dan heb ik het nog niet over de verwarring rond gender, sekse en identiteit die zich op dit moment nogal radicaal op de voorgrond dringt en zeker de sekse in geforceerde genderneutraliteit in woord en geschrift probeert te verdrinken. Met vrouwen als eerste slachtoffers in hun toiletten en kleedkamers.
Gitaar op Schoot
Ik heb me enige tijd geleden aangemeld voor Noabermuziek, een verzameling huiskamerconcerten in Haaksbergen in December. Ook al ontving ik tot dusver nog geen reactie, misschien komt er zelfs een afwijzing, regeren is vooruitzien. Zodoende heb ik een programma gemaakt dat de weg tussen Renaissance en Rock op klassieke gitaar aflegt.
Ik ga aandacht besteden aan de stijlperiodes Renaissance, Barok, Klassiek, Romantiek en Hedendaags. Daarnaast reserveer ik ruimte voor salonmuziek en een paar pop-arrangementen. Uiteraard hoort daar een kort verhaal over de muziek bij, dus kom ik ook nog aan het tekstschrijven.
Vandaag speel ik mijn keuze aan Renaissance en Barokstukken door. Dat zit er nog best aardig in, ondanks het feit dat ik de muziek al heel lang niet meer op de standaard heb gehad. Er is nog werk te doen om de herinneringen weer op te halen.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik lees door in de verzameling Science Fiction en Fantasy van Jack Vance (1916 – 2013). Het boek De Drakenruiters omvat drie kortere verhalen. Ik begin met De Talen van Pao. In dit verhaal probeert de magiër Paravos van de uiterst rationalistische en individualistische door mannen gedomineerde planeet Breeknes de planeet Pao over te nemen.
Daartoe wil hij Paoaanse vrouwen misbruiken om een generatie Paravos-zonen te verwekken die als steeds groeiende dynastie alle macht in handen zullen nemen. Vrouwen worden hierbij als nakomelingen slechts geaccepteerd als plat gezegd broedkippen.
Zijn plan is om de taal van de sociale maar traditionele Paoaanse maatschappij te infiltreren met specifieke elementen om verdeeldheid te zaaien en kasten te vormen van militairen, technici en denkers. Hiertoe leiden de zonen van Paravos leraren op die de taaltransitie moeten stimuleren en begeleiden. Dit is een uitwerking van de Sapir-Whorfhypothese die stelt dat de taal die je spreekt een grote invloed heeft op de manier waarop je over de werkelijkheid denkt. En blijkbaar gebruikt kan worden om je wereldbeeld te manipuleren.
De kroonprins Beran wordt beschuldigd van de moord op zijn vader. Paravos helpt hem ontsnappen naar Breeknes en leidt hem op voor zijn doeleinden. Beran ontdekt door zijn contact met een enorme hoeveelheid van zonen van Paravos echter wat de werkelijke gedachte is en komt hiertegen in opstand door uiteindelijk een mengtaal Pastiche te creëren in de hoop dat men op Pao elkaar weer gaat begrijpen.
Het idee van de taal Pastiche lijkt een beetje op de synthetische taal Esperanto die men ooit zag als een gemakkelijk te leren universele tweede taal. Die functie heeft Esperanto lang niet bereikt, het Engels is momenteel de internationale taal bij uitstek.