Muziek: Soul to Soul van het album Soul Nectar van Diane Arkenstone
9 Augustus 2023
Zomergasten, Genezingsmuziek en de Illusie van Escher
We schrijven aflevering 156. De laatste van Jaargang Drie. Het was een regenachtige week waarin naar zeggen de laagste temperatuur in Augustus werd gemeten sinds men daarmee begon. 😉 Warmt het nu op of koelt het soms af? Nee, men klaagt niet over zure regen…
Opmerkelijk
Ik heb deze week een beperkte media-hygiëne aangehouden: Geen reguliere dan wel alternatieve krantensites. Er viel uit die bron zodoende weinig op te merken. Via de Social Media borrelde er echter wel wat op.
***
De politiek roerde zich al een beetje in de “vakantiespelen”. Oud-minister Henk Kamp, bijgenaamd Robot-Kamp, probeerde Omtzigt een loer te draaien door hem te beschrijven als een mietje, iemand die al een burn-out krijgt van gewoon fractiewerk. Ja, de VVD doet tegenwoordig ook aan diagnostische personeelszaken. En dat zonder licentie…
***
Oud Kamer-voorzitster Arib waagde zich bij Zomergasten in het Groen/D66 bolwerk VPRO. Waar ging het ook alweer over? Arib werd door haar opvolgster Bergkamp vorig jaar in opspraak gebracht toen ze zitting zou gaan nemen in de parlementaire enquêtecommissie Coronamaatregelen. Ze zou een onveilige werkomgeving hebben gecreëerd.
Perfecte timing, die commissie brokkelde daarna af wegens “werkdrukproblemen” van de kartel-club. Dat werd dus uitstel en waarschijnlijk uiteindelijk afstel van een poging om het totale wanbeleid van het toenmalige kabinet aan de kaak te stellen. Tja, zo hou je Rutte, De Jonge, het OMT en het RIVM uit de wind. Gewoon uitstellen tot het C-(orona)woord geen angstaandrijver meer is en iedereen roept: “Corona? Was dat niet iets uit de twintiger jaren?” Nu hebben we immers het K-(limaat) woord om ons bang te maken? 😉 En dat in een koele Augustusmaand.
Ondertussen loopt het onderzoek naar Arib’s gedrag nog steeds, waarbij de beklaagde geen inzicht krijgt in de aard van de beschuldigingen. Ja, da’s nou verlinkste rechtsstaat. Ging het in de DDR ook niet zo? En de presentator van Zomergasten zet met trial by media die lijn door. Wiens brood men eet… Blijkbaar heeft de VPRO zijn ideologische veren (Vrijzinnig Protestants) afgeschud en zijn er D66 slagpennen voor teruggekomen.
Muziek in de Luie Stoel
Bladeren op de mp3-speler brengt me bij de D. Het album Soul Nektar van Diane Arkenstone. Ze is een multi-instrumentaliste die naam heeft gemaakt met healing-muziek.
Diane Arkenstone (*1960) speelde als kind al met liedjes en gitaarspelen. Een hartafwijking tekende haar leven tot een wonderbaarlijke genezing in 2022 waardoor ze geen pacemaker meer nodig had. Ze ontwikkelde zich in diverse genres, waaronder Ambient en New Age.
Wat genezingsmuziek (healing music) precies is, is moeilijk te definiëren. Muziek kan zeker helpen bij het bereiken van een gunstige toestand voor genezing. Diverse therapieën zijn gebaseerd op het gebruik van muziek. Hersenonderzoek heeft de positieve invloed van muziek aangetoond. Zelf ken ik het effect van ontspanningsmuziek en de verschillende stemmingen die afwijken van de standaard 440 Hz.
Achtergrondmuziek wordt Soul to Soul. Karakteristiek is het hypnotische effect dat het ritme heeft.
Boek op Schoot
In een hoekje van de boekenkast kom ik De Toverspiegel van M.C. Escher van Bruno Ernst tegen. Een boek uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw.
Ik kwam een prent van Escher voor het eerst tegen in de zestiger jaren, in de vijfde klas van de lagere school. Ik kwam terecht bij Meester Los, een van de meer progressieve onderwijzers op de Gereformeerde School. Ik herinner me zijn scheepsmodellen nog, een Vikingschip, een Galjoen en een vrachtstoomboot. Gedurende het schooljaar werd hij ziek en kwamen we in een andere klas terecht bij Meester Meerkerk. Men deed nogal geheimzinnig over zijn ziekte, vermoedelijk was het overspannenheid, want hij keerde op het laatst van het jaar weer terug.
Aan de muur in zijn klas hing onder meer de prent Dag en Nacht van Escher. Meester Los legde die uit en ik raakte verwonderd door de symmetrie en de overgang in de prent. Thuis bleek dat mijn vader ook een Escher-fan was, vooral van de prenten met zaken “die helemaal niet kunnen”.
Het boek van Bruno Ernst geeft een biografie van Escher en een uitleg van de achtergronden van een aantal prenten. De biografie is interessant. Een kunstenaar die een matig cijfer voor wiskunde had op de ULO verbaast wiskundigen met zijn prenten en wekt daarmee de indruk dat hij hun lastige theorieën begrijpt.
De achtergronden die Ernst geeft bij de prenten zijn behoorlijk ingewikkeld. Zijn relaas over de verschillende perspectieven is interessant. Escher mengt die perspectieven met verrassende resultaten. Het is ook leuk om te lezen en te zien hoe hij met voorstudies de prenten gedegen voorbereidt.
Al met al vind ik het leuk om de prenten te belijken en me te verwonderen over welke ruimte mijn brein van Eschers avonturen in het platte vlak maakt. Tekenen is bedrog, schrijft Bruno Ernst. Een interessant bedrog, dat zeker!
Gitaar op Schoot
Vandaag begin ik met repeteren van repertoire voor Noabermuziek in December. Een aantal Engelse Renaissancestukken en wat muziek uit de Gouden Eeuw in de Nederlanden. Voorstudie. Ik denk na over het tempo en controleer de vingerzettingen.
Na het huiswerk volgt wat nieuw repertoire dat nog niet op de DOS Amigos Homepage staat.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik ga verder met Durdane van de Science Fiction/Fantasy schrijver Jack Vance (1916 – 2013). Durdane is een trilogie uit 1971 – 1973. Ik ben aangekomen bij het deel De Rogushkoi.
De hoofdpersoon Gastel Etzwane neemt de rol van de anonieme heerser Anome over en probeert het continent Shant te mobiliseren tegen de Rogushkoi. Dat lukt met moeite. Bij de strijd die daaruit volgt blijkt dat de invallers bijgestaan worden door een vreemd ruimteschip. Tevens ontdekken ze dat de Rogushkoi worden bestuurd door een intelligente parasiet, de Asutra. Waar komen die vandaan?
Het verhaal blijft boeien, ook al vertragen de uitgebreide beschrijvingen van land en technologie het verhaal soms. We zijn tegenwoordig zo gewend aan al die indrukwekkende spel-landschappen in computergames dat Vances beeldvorming overbodig lijkt. Maar ja, hij schreef dat in de zeventiger jaren. Toen hadden we nog geen computers thuis, laat staan die met de grafische kracht van nu.