Muziek: Roundabout van het album Fragile van Yes
16 Augustus 2023
Zonnepanelenboete, Omtzigt-bashen en Schrijfinstructie
Schermloze Avond 157. De eerste van Jaargang Vier. Het enige echte blog-onderwerp binnen de DOS Amigos Homepage Blog. Mijn wekelijkse schrijfspieroefening. Ik hou die erin, want verder komt er qua schrijverij op dit moment bijna niets uit mijn handen.
Opmerkelijk
Zonnepanelen werden ooit gezien als een bijdrage aan “het klimaat” die ook financieel wat opleverde. Dat gewin kreeg een duidelijke rol in de promotie als zichzelf terugverdienende investering. Gevolg was een panelenkoorts die een rommelig beeld veroorzaakt op de daken. Iedereen moest die dingen opeens hebben.
Probeert men nu die winst om te vormen tot klimaatoffer, anders telt het niet? Alleen financieel lijden adelt? De subsidies gingen eraf. De salderingsregeling wordt op korte termijn afgeschaft, er kwam een verwijderingsbijdrage en nu heeft de energieleverancier VandeBron een heffing ingevoerd op terug leveren van stroom. Andere leveranciers zullen binnenkort volgen nu het eerste schaap over de dam is.
Op zonnige dagen kan het elektriciteitsnet al die energie niet meer kwijt. Het kost geld om alles in goede banen te leiden en te balanceren zonder dat de stoppen overal doorslaan. Die kosten werden eerst over alle klanten omgeslagen. VandeBron vond dat terecht niet eerlijk en nu betalen zonnepaneel-eigenaars naar rato meer.
Ik zie een zekere ironie: Het “klimaat” zorgt er met zonnig weer voor dat we nog meer moeten betalen voor “groene” energie. Toch maar weer een kerncentrale bouwen? Dodewaard tot leven wekken?
Die ironie zie ik met energie al jaren overigens. Bezuinigen op energieverbruik leidt steevast tot hogere energieprijzen.
***
Kamerlid Omtzigt dreigt populair te worden met de volgende verkiezingen in aantocht. De VVD bracht ex-minister Henk Kamp in stelling voor wat kritische woorden over Omtzigts stressbestendigheid en D66 stuurde ex-coryfee Alexander Pechtold om een boekje open te doen over Omtzigts gebrek aan initiatief bij vitale kwesties.
Intriges alom. 😉 Ik ben het briefje Functie Elders nog niet vergeten. Ook daarom krijgt het kartel mijn stem niet! Opvallend dat VVD en D66 de oude garde laat opdraven om een tegenstander te bashen. Wat wordt het vervolg? Rechtszaken aanspannen als verkiezingswapen zoals in Amerika?
Tja, Pechtold had op het financiële en amoureuze vlak geen gebrek aan initiatief. Ik herinner me zijn niet opgegeven “cadeautje” van een oude vriend, een Schevenings penthouse. Beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag bij D66 passeerden de revue. En de kwestie rond de door hem ongewenste zwangerschap van zijn ex-minnares, een D66 gemeenteraadslid, bracht de gemoederen in beweging. Een kleurrijk mannetje… En zo’n jongen komt met commentaar?
De pot verwijt de ketel weer eens.
***
Avonturenpark Hellendoorn wil “pin-only”, dus met briefjes en munten kom je er in het park niet meer. Lekker handig om je jonge kinderen om een ijsje te sturen met je pin-pas en een briefje met de code die ze zelf nog niet kunnen onthouden. Ja, je kunt met contant geld een tegoed-pasje kopen. Even in de rij bij de ingang en daarna weer bij de uitgang als je niet alles hebt uitgegeven. Dat heet nudging. Maak het lastig…
De goegemeente moet hoe dan ook aan een elektronisch betaalmiddel verslaafd raken. Van jongs af aan. Wat gebeurt er met al die betaalgegevens? Een gezin in de bijstand werd al verdacht omdat men had gesignaleerd dat ze slechts vijf en tachtig euro in een maand aan boodschappen hadden uitgegeven. Hoe heeft de overheid dat gesignaleerd? Al die Big Data is veel te verleidelijk voor een controlestaat met algoritmen.
Geen Pin, maar Ping-ping! Ik hoop dat de bezoekers met hun voeten gaan stemmen en het avontuur in Hellendoorn links laten liggen.
Muziek in de Luie Stoel
Ik pak Fragile van Yes, een album uit 1971. Yes is een progrock band die al vanaf 1968 actief is en sindsdien allerlei bezettingen heeft gehad. Ik ben zelf het meest bekend met de bezetting van 1971 – 1974 met voor mij favoriete albums zoals Fragile, Close to the Edge en Tales from Topographic Oceans. Complexe muziek met even complexe en vaak raadselachtige liedteksten.
De cover-art van Roger Dean voor deze platen stond geweldig als poster aan de muren van mijn studentenkamer! Fragile was overigens het eerste Yes-album waarvoor Roger Dean de omslag tekende en het bekende Yes-logo ontwierp. De prent geeft me associaties met de schets van de planetoïde B612 uit De Kleine Prins van Antoine de Saint Exupery. Roger Dean laat de roos echter weg en tekent in plaats daarvan Bonsaiboompjes.
Achtergrondmuziek wordt het bekendste nummer van dit album: Roundabout (Rotonde). Ja, toen dit nummer uitkwam, kenden we de Rotonde-koorts in Nederland nog niet, overal stonden stoplichten. 😉 De beruchte rotondes zoals het Verkeersplein Gorinchem werden destijds omgebouwd tot klaverblad.
Deze versie van Roundabout is de album-versie en niet de zwaar ingekorte single. Tja, acht en een halve minuut past ook onmogelijk op een singeltje!
Boek op Schoot
Bij het doorspitten van het boekenkastje op mijn gitaarkamer stuit ik op Schrijven en Zo van I. den Schrijver. Een uitgebreid instructieboek voor het ambacht van schrijven in het algemeen. Ik had het twaalf jaar geleden gekocht, het raakte door mijn toenmalige writer’s block in het vergeetboek.
😉 De auteursnaam lijkt duidelijk op een pseudoniem. Het boek loopt bij de uitgeverij De Graveinse Abeel, een onderneming van Inge Schuiten. De toon van het boek komt overeen met die van de verhalen op de website, daarmee lijkt me de auteur bekend.
Ze brengen hun fonds ook uit in grote letter boeken en in lettertypes die beter leesbaar zijn voor dyslectici. Ik heb er twaalf jaar geleden een manuscript naartoe gestuurd. Helaas afwijzing. Ik kreeg er wel een goede afwijzingsbrief bij. Dat bleek toen al een zeldzaamheid bij veel uitgevers.
Ik ben nieuwsgierig: Een bezoekje aan de website van De Graveinse Abeel stemt me niet optimistisch. Met name de pagina’s voor indienen en beoordelen van manuscripten geven de beruchte 404 foutmelding: Pagina Niet Gevonden. Een kwestie van een niet onderhouden menu in de website, denk ik. Of een symptoom van de ondergang van een actieve uitgeverij.
Terug naar het boek: 535 pagina’s in redelijk klein lettertype. Er is heel wat te schrijven over schrijven. De inhoudsopgave is dan ook een belangrijke gids.
Een van de eerste onderwerpen in het boek is taalvaardigheid. De noodzaak om correct en verzorgd Nederlands te schrijven als randvoorwaarde. Daar ben ik het helemaal mee eens. Nederlands mag als taal gekoesterd worden. Beheersing van onze moerstaal hoort bij schrijverschap. Native English zal ik namelijk nooit worden, ik ben geboren Nederlander.
Ik pak de eerste zeven hoofdstukken. Taalvaardigheid, schrijfmotivatie (volhouden!), creativiteit, originaliteit, research en writer’s block. Vlot, gedetailleerd en gemotiveerd geschreven. Het is veel informatie bij elkaar, dus geen lekker ontspannen leesboek. Daarom ben ik blij met de inhoudsopgave en de index.
Ik leg het boek weer op mijn schrijfbureautje. 😉 Wellicht helpt het tegen een dreigend Schrijfblock.
Gitaar op Schoot
Ik ga verder met de voorbereiding voor het huisconcert evenement Noabermuziek. Daartoe gebruik ik een map met de muziek die ik daar kan spelen. Ik stuit al lezend op wat praktische zaken, met name een merkje in de showtassen waar de muziek in zit. Dat dekt een paar noten af. Lastig bij het lezen!
Gelukkig heeft een beperkte zolderopruiming een grote voorraad volledig transparante showtassen opgeleverd. Ik heb weer onbeperkt zicht.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik sluit Durdane van de Science Fiction/Fantasy schrijver Jack Vance (1916 – 2013) af. Durdane is een trilogie uit 1971 – 1973. Het deel De Asutrai is het laatste.
Asutrai zijn intelligente parasieten die zich aan diverse levensvormen hechten en hun wil overnemen. Daartoe laten ze op Durdane mensen ontvoeren, als slaven en experimenteermateriaal.
Gastel Etzwane treedt af uit de regering van Shant en gaat samen met de Aardling Ifness op onderzoek uit op het continent Caraz. Daar komen ze erachter hoe de Asutra de slaven ontvoeren met hulp van een onderras, de Kaa. Door een ondoordachte actie komen ze met een contigent slaven op de planeet Kahei van de Kaa terecht. Ze komen in opstand en weten een ruimteschip te kapen om terug te keren naar Durdane. Eind goed al goed en Gastel Etzwane pakt zijn oude muzikantenbestaan weer op.
Het einde van het boek vind ik persoonlijk een beetje zwak. Wat er met de Asutra gebeurde, feitelijk de antagonisten uit het verhaal, wordt niet duidelijk.