
Muziek: Valsa de Euridice van het album Poema on Guitar van Baden Powell de Aquinho
30 Augustus 2023
Onkruid wieden, douchen en Kinderschaar
Schermloze Avond 159, wederom vanuit Appelscha. De regen plenst op het terras en slaat kringen in het wateroppervlak van het kikkervijvertje. Voorlopig zien we geen klachten over te laag grondwaterniveau. Wel, dan maken onze klimaatprofeten zich via de media maar zorgen over de toevloed via de Rijn.
Bij het schrijven van dit blog, de volgende ochtend, zie ik weer een zonnetje.
Opmerkelijk
Het is vakantietijd, dus zoek ik mijn opmerkelijkheden een keertje tussen de achterklapjes. Dat doet me denken aan de buitenlandse kampeervakanties van vroeger. De enige Nederlandse krant die je ter plaatse soms met enige vertraging kon krijgen was De Telegraaf. Een dagblad dat we normaal niet lazen. Toch waren dan de achterklapjes wel leuk.
***
Berichtje uit De Telegraaf: In het Limburgse Swalmen, een dorp vlakbij Roermond, werd vorig jaar een man opgepakt voor baldadigheid en met 250 Euro beboet omdat hij onkruid uit het plantsoen trok. Volgens het proces-verbaal zou hij de plant schade hebben berokkend. Een aanslag tegen de wettelijke rechten die men planten en dieren wil gaan toekennen?
De rechter wist niet wat hij hiermee aan moest en vrijspraak volgde na een enigszins lacherige sessie.
Opgepakt en boete: Een bijzondere reactie op iemand die werkt volgens het motto verbeter de wereld, begin in je eigen buurt. Hij stelde blijkbaar vast dat hij het door de gemeente ingehuurde tuiniersbedrijf een handje kon helpen.
Het lijkt wel alsof men vindt dat je alles in de zin van “wereldverbetering” aan gecertificeerde en vooral dure organisaties met sustainable development goals moet overlaten. Met marktconforme tarieven en salarissen, uiteraard. Bij charitatieve organisaties zie je die trend al veel langer. Dat weerhoudt mij ervan om schenkingen te doen, ik heb het niet zo op met duurgeleide organisaties die schatten uitgeven aan acquisitie en reclame van de opbrengsten van hun collectes. Waarbij ze dan eveneens marktconform Bekende Nederlanders matsen.
Ik ben benieuwd wat ze nu gaan doen tegen de mensen die op eigen gelegenheid afval uit de bermen halen en en passant plastic flessen inzamelen. Gaan ze die oppakken voor wederrechtelijk toeeigenen van statiegeld?
Die regel- en uitbestedingsdrang van overheden en andere elitairen doodt ieder burger-initiatief. Of was dat juist de bedoeling?
***
Dagblad Trouw kopte deze week Een kwartier douchen is gewoon niet normaal.
Apart: Gewoon en normaal in een enkele zin. Dubbel op? Je merkt dat de toon van de discussie verandert. Water-, electriciteits- en gasverbruik wordt zo langzamerhand gepresenteerd als een asociale activiteit waarmee we naar verluidt als gewone burger de wereld bewust te gronde richten. Straks gaan ze menselijk leven nog verbieden, want dat blijkt zeer slecht voor het klimaat.
Ik google voor de gein eens op douchen. De Stichting Milieu Centraal vindt dat we te lang douchen en dat dat moet veranderen, aldus RTL Nieuws. Als premie bij korter douchen noemt men steevast CO2 besparing. Besparing, een woord naar het hart van iedere rechtgeaarde Hollander. En CO2 dat is toch hot? Doe mee, bespaar cee-oo-twee!
Dat levert dit interessante citaat op: Als je maximaal vijf minuten zou douchen, kun je 90 kilo CO2 besparen. Doen we dat allemaal, dan besparen we 1,5 miljard kilo CO2 per jaar. Dit is te vergelijken met het jaarlijkse energiegebruik van alle Amsterdamse huishoudens.
Ik heb het gevoel dat ze hier appels en peren vergelijken. Dus als je energie verbruikt, bespaar je CO2? Waar zijn al die berekeningen en investeringen voor energiezuinig douchen dan voor nodig? Ik vermoed dat de ijverige journalist in zijn haast iets vergeten is.
Opvallend bij al die artikelen is dat ieder gemak voortdurend wordt omgerekend in termen van kosten, zowel letterlijk als figuurlijk. Euro’s, klimaatschade, graden opwarming. De baten blijven buiten schot. Dat je bijvoorbeeld van douchen schoon wordt, komt in het plaatje niet voor. De bewustmaking van negatieve aspecten staat steeds voorop. Een uiterst pessimistische benadering die me regelmatig noopt tot mediahygiëne. Want… wie verhoogt die kosten toch steeds?
Onze kinderen waren in de vorige eeuw gek op lang douchen. Door de damp ging soms zelfs de rookmelder af. Wij zijn wat bescheidener en wisselen douche en wasbak af.
Maar dan die douche in ons huidige verblijf. Wat een lekkere krachtige warme straal! Veel beter dan thuis. Nou, dan denk ik, het is vakantie! Lekker een beetje “asociaal” opwarmen.
***
Op de website van De Telegraaf kom ik een achterklapje met video tegen: Ik wilde eigenlijk geen kinderen, nu heb ik er 8. Het oudste kind is 23, het jongste 2 jaar. Wel, het is Afke’s Tiental nog niet, maar het filmpje toont duidelijk dat er bij dit gezin logistiek heel wat te regelen is. De koelkast kan de weekboodschappen maar net bevatten.
Als snel blijkt dit overigens oud nieuws uit 2022. Ja, het is vakantietijd, nietwaar? Ook voor journalisten.
Opmerkelijk is moeders verslag over de mening van anderen: 8 kinderen? En dat in deze tijd! Ze begon zich bijna te schamen. Maar ja, je stopt ze ook niet meer terug…
Al die sombere koppen en praatshows over klimaat, gletscherdooi, zeespiegelstijging, watertekort, dreigend voedselgebrek, energieschaamte, agressieve Russen en dreigende pandemieën blijken alhier baarschaamte te veroorzaken. Je zou wat dat betreft haast gaan denken dat analfabetisme een zegen is.
Heel veel mensen durven geen kinderen meer op de wereld te zetten. Even afgezien van het feit dat kinderen krijgen op zich tegenwoordig ook al steeds moeizamer lijkt te gaan. De vruchtbaarheid liep bijvoorbeeld duidelijk terug na al die corona-vaccinatierondes.
Tja, dan lost het “probleem” Mensheid zich vanzelf op, nietwaar? Inclusief al degenen die denken met bevolkingsreductie de wereld te “redden”. Dat hebben ze zelf echter niet in de gaten, zo lijkt het.
Muziek in de Luie Stoel
Vandaag vind ik iets bijzonders op mijn mp3-speler: Poema on Guitar van Roberto Baden Powell de Aquino (1937 – 2000). Een album uit 1967!
Roberto kreeg de namen Baden-Powell erbij omdat zijn vader een enthousiast lid van Scouting was. De op dit moment enigszins omstreden Robert Baden-Powell (1857 – 1941) was de oprichter van de verkennersbeweging die resulteerde in tal van lokale padvindersorganisaties.
De jonge Roberto Baden Powell de Aquino vormde met musici als Jobim en Bonfa de Braziliaanse Bossa Nova scene in de vijftiger en zestiger jaren. Een interessante mix van Jazz en traditionele Afro-braziliaanse ritmes.
Poema on Guitar is een prettige en dynamische mix van ballad-sfeer en uitbundige bossa. Ik kom er zelfs de jazz standard All the things you are nog tegen. De elpee genoot redelijk succes in Europa. De fleurige hoes lijkt een voorproefje van de flower power.
Achtergrondmuziek wordt Valsa de Euridice, een kleine hommage aan een karakter uit de film Orfeu Negro. Deze versie is instrumentaal. Oorspronkelijk was het een lied voor gitaar en zanger, van de bekende Braziliaanse zanger Vinicius de Moraes (1913 – 1980).
Boek op Schoot
Mijn tekstverwerker heeft een handige functie om Word formaat in e-book epub-formaat om te zetten. Zodoende heb ik van mijn korte en lange verhalen een e-book versie gemaakt en die op mijn e-reader gezet.
Zodoende kom ik vanavond een verhaal van mezelf tegen: De Bedevaart van de Abbreviant.
Dit verhaal is een gelegenheidsverhaal bij de pensionering van onze kwaliteitsfunctionaris toen ik nog technisch auteur was. Deze man had een heel eigen stijl van kwaliteitscontrole van onze handboeken. Afkortingen (abbreviaties) hadden een speciaal plekje in zijn controles, vandaar de titel van het verhaal.
Ik verwerkte zijn grote liefhebberijen (schaken en geschiedenis) en zijn levensloop in het verhaal, samen met wat knipogen richting ons wat zwaarwichtige documentatieproces.
Dit alles tegen de What-If achtergrond van een Romeins Rijk dat niet ten onder was gegaan en was geëvolueerd tot Romanzijns Imperium.
Het verhaal stamt uit 2006. Ik heb sindsdien een redactieslag gemaakt om het verhaal in de tegenwoordige tijd te vertellen, maar er inhoudelijk weinig aan gewijzigd. Ik schreef vroeger toch iets gewichtiger, wat wel past bij de entourage van een kloosterorde. Mijn gymnasium-opleiding kwam me prima van pas bij deze vertelling. Laat het zelfstandig gymnasium dus gewoon doorgaan, alle beschuldigen van kansenongelijkheid ten spijt.
De Bedevaart van de Abbreviant staat op dit blog. Neem een kijkje als je wilt!
Gitaar op Schoot
Ik hou vast aan mijn programma voor Noabermuziek Haaksbergen. Ik krijg het in de vingers, maar tegelijkertijd ben ik niet altijd tevreden over de uitvoering. Hier en daar beoordeel ik vingerzettingen. Ik ga thuis wel even de stopwatch erbij houden: Ik ben langer bezig dan ik dacht dus wellicht is het complete programma te lang voor een uur als ik er ook nog iets bij vertel. Ach, het is niet erg om stukken op reserve te hebben.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Voort gaat het met de boeken van Jack Vance (1916 – 2013). Ik lees het verhaal Spelevaren op de Grote Planeet uit 1975. Op de Grote Planeet trekken verschillende vermaaksgezelschappen rond in het stroomgebied van de rivier de Vissel op schepen met ingebouwd theater. Ze beconcurreren elkaar met shows en wapentuig.
Een heerser van Mornune schrijft een wedstrijd uit voor de beste show met als prijs een landgoed en heel veel geld. Het is wel een gevaarlijke reis er naartoe.
Apollon Zamp, de eigenaar van de Miraldra’s Betovering krijgt een uitnodiging voor de wedstrijd. Hij krijgt een geheimzinnige en aantrekkelijk passagiere Blanche Aster Wittendore die haar eigen redenen heeft om naar Mornune te gaan.
Grote concurrent van Zamp is Garth Ashgale van de Fironzella’s Gouden Waan. Hun concurrentie gaat zo ver dat ze elkaars schepen tot zinken brengen. Zamp behoudt echter de uitnodiging.
Zamp gaat in zee met de conservator Throdorus Gassoon van het museumschip Universele Pancomium. Gassoon is zeer conservatief en eist dat Zamp het drama Macbeth gaat opvoeren in ruil voor de ombouw van het schip tot circusboot. Zamp huurt een nieuwe troupe om een shpw van het stuk te maken en brengt allerlei wijzigingen aan het origineel aan om het beter verteerbaar te maken. Ondertussen speelt Blanche Aster Wittendore de beide heren met haar charmes tegen elkaar uit.
Na vele avonturen komt de nieuwe Miraldra’s Betovering in Mornune aan. Bij hun voorstelling, de laatste van alle kandidaten, claimt Blanche Aster Wittendore plots het recht op de troon. Echter, door het kostuum dat hij draagt, wordt Throdorus Gassoon tot zijn verbazing tot koning gekroond zoals de plaatselijke traditie voorschrijft. Hij dwingt Blanche met hem te trouwen en beloont Zamp rijkelijk met geld en zijn boot.
Later blijkt het koningschap van Gassoon te slijten met zijn kostuum. Hij weet echter te ontkomen met de nodige rijkdommen en ontsnapt Mornune door bij de vertrekkende Zamp aan boord te springen. Eind goed al goed, Zamp bouwt een nieuwe boot en Gassoon herstelt zijn museum in ere.
Humor en gekke situaties spelen een belangrijke rol in dit verhaal. De levendige beschrijvingen van circus-acts dragen hier extra aan bij. Het einde van het boek is wederom plotseling, maar het loopt goed af.