Muziek: Brother van het album Focus con Proby van Focus
20 September 2023
Verkleedpartij, rare knuffels en geloofsverwarring
Schermloze Avond honderd twee en zestig. Een winderige avond. De nazomertemperatuur nodigt uit tot een wandelingetje.
Opmerkelijk
Ik loop een beetje achter. De traditionele gouden koets van Prinsjesdag blijkt al jaren vervangen te zijn door de zogenaamde glazen koets. Dit alles in het kader van het nationaal spijt- en discriminatietrauma wegens de volgens sommigen controversiële afbeeldingen van ingezetenen van de toenmalige Nederlandse koloniën. Wordt goudglans nu vervangen door transparantie? Weinig kans als je al de afgelakte documenten in het kader van de Wet Openbaarheid Bestuur bekijkt.
***
Prinsjesdag heeft een aardig ritueel voor de dames: De hoedjes-parade. Zowel Conservatief als Progressief, rechts of links maakt niet uit, tooien zich dan met een keur aan uiterst dure design-hoofddeksels. De PC Hooftstraat vaart er wel bij. Dat is soms een koddig gezicht.
Die vrouwelijke dominantie is zo te zien tegen het zere been van de Genderneutralisten van D66. Zodoende vertoonde een mannelijk D66-kamerlid zich in een afstotelijke roze jurk, hand in hand met zijn vriend in een apart huispak met een opvallend ceintuurtje. De D66-top toonde zich duidelijk not amused. Tja, het is wel even slikken om met een deel van je eigen partijprogramma geconfronteerd te worden.
Wat gaan we volgend jaar krijgen? Drag-queens die de troonrede voordragen? Een regenboogkoets voor de Oranjes?
***
Studenten blijken tegenwoordig Ritalin te gebruiken voor de concentratie bij het voorbereiden van tentamens. Dan halen ze de ratrace tenminste. Ja, bijwerkingen zijn er wel. Nadeel is dat je er een beetje een zombie van wordt als de euforie is afgesleten. Ik “leen” ze van mijn zusje, zegt er een, en neem er dan gelijk twee, dan werkt het tenminste.
Ritalin? Dat was toch zo’n controversioneel middel om ADHD en narcolepsie te onderdrukken? Is studeren dan zo’n ADHD-activiteit geworden dat ze er pillen voor nemen om te slagen?
Hier zien we het ideale middel om de mensheid gek te maken: Informatie-overflow. Het lijkt me dat de opleidingen aan zelfreflectie moeten doen. Misschien is al die woke- en klimaat indoctrinatie boven op de lesstof toch wat te veel van het goede.
***
De Hengelose Lambertus Kermis brengt een primeur bij de schiettent. Je kunt er kind-hoge piemel-knuffels winnen. Lekker in bed met een gigantische erectie tussen je dijen. Ik maar denken dat Lentekriebels bij het voorjaar horen. Goed voor de seksuele bewustwording van de jonge kinderen, roepen de specialisten. Dan krijgen de mannen na al dat gender-gedoe toch weer een rol op het sekstoneel.
Persoonlijk vind ik deze verering van het mannelijk geslachtsorgaan in volle erectie (ja, het kost wat viagra, maar dan heb je ook wat) nogal overdreven.
Toen ik vroeger het woord “Kut” met een passende illustratie op de muur zag staan, ging ik echt niet in discussie met mijn ouders over seksuele vorming. Dat kwam pas toen ik de kapotjes in de gracht zag drijven en attent werd gemaakt op hoeren en pooiers.
Zou het met zo’n piemel-knuffel veel anders zijn?
Muziek in de Luie Stoel
Het rad van avontuur op mijn mp3-speler stopt bij Focus con Proby. Een album uit 1978 van de Nederlandse groep Focus. Focus in naam, want de bekende Focus-leden Jan Akkerman en Pierre van der Linden waren er al niet meer bij. Alleen de toetsenist Thijs van Leer en de bassist Bert Ruiter stonden nog op de lijst. Het lijkt erop dat de elpee-hoes en de nummers op de plaat de somberheid van deze personele problemen weerspiegelen.
De zanger PJ Proby, pseudoniem voor James Marcus Smith, vierde een aantal successen in de zestiger jaren in de easy-listening sfeer. De combinatie van zijn zang en de Focus-instrumentalen is controversioneel. Het album werd geen succes, maar er zitten toch aardige dingen in. Nummers als Eddy, Brother en Tokyo Rose hebben toch wel iets aparts.
Achtergrondmuziek wordt Brother. 😉 Inclusief een stukje Brahms. En een gitaarsolootje dat tenminste nog iets op de Focus-sound van vroeger lijkt.
Boek op Schoot
Ik lees verder in Spirituele Verlichting, Vergeet het Maar! van Jed McKenna.
Ik kom de volgende uitspraak tegen: Alle geloofssystemen zijn niet meer dan verhalen die we scheppen om met de leegte in het reine te komen. Geen enkel geloof is waar.
Als contrast herinner ik me een uitspraak uit een cursus Neuro-linguïstisch Programmeren: Alles wat je gelooft is waar.
Merk op dat de NLP-tekst niet de opmerking (voor jou) aan deze bewering toevoegt. De generalisatie maakt me argwanend. NLP technieken spelen een rol bij manipulatie. Dat hebben we bij de coronacrisis heel goed kunnen zien en we zien dat opnieuw bij zaken zoals de klimaat- en genderreligie.
Wat het eerste betreft, dat ziet er deprimerend uit. In het verhaal is die leegte de verschrikking dat je geen “zelf” hebt, laat staan een “hoger zelf”. Dat je leven geen zin heeft. Het betreft niet alleen religies, maar ook ideologieën zoals communisme, het klimaat en de verheerlijking van het “vrije” westen als het democratisch instituut bij uitstek.
Geloof is iets voor waar houden, soms zelfs zonder dat je zeker weet of het de waarheid is. Je vertrouwt dan op datgene dat of degene die je gelooft. Als geloof niet waar is, waar blijft de waarheid dan? En belangrijker nog, waar blijft het vertrouwen?
Volgens McKenna moet je om verlicht te worden al deze geloven, dat zijn immers pseudo-waarheden, loslaten. Zelf nadenken, is zijn credo. Niet laten doen door iemand anders. En zeker niet laten voorschrijven door derden.
Pffffoei! Kun je dan toch beter verblind zijn in plaats van verlicht?
Leg ik het boek nu weg? Nee, ondanks die dreigende leegte blijf ik nieuwsgierig. Wat zou die leegte dan op een goede manier kunnen invullen? Wat is waarheid nu werkelijk? Ik weet niet of ik dat in McKennas schrijfsels zal vinden, maar ze blijven interessant genoeg als tegengeluid bij al die spirituele beloften die je tegenkomt.
Gitaar op Schoot
Ik neem een drietal stukjes op van de zeventiende-eeuwse luitcomponist Nicolas Vallet. Wederom neemt tevredenheid een aantal herhaalopnames in beslag. Met een op dit moment optimaal resultaat. 😉 We blijven optimistisch.
Verder besteed ik aandacht aan mijn Noabermuziek-programma. Ik hoop toch binnenkort het hoe en wat te horen, vooral ook hoe lang je dient te spelen. De stukken die ik nu aan het instuderen ben, duren samen denk ik te lang.
Knutselen met Balsa
Voor vaderdag kreeg ik een houten bouwpakket van de firma ROKR. Een alleraardigst model van een stoomlocomotief in iets minder dan HO schaal. Ik maak het doosje open en bestudeer de inhoud. Een redelijk duidelijke handleiding en een aantal houten plaatjes met meer dan 300 gestanste onderdelen. Er zit zelfs een stukje schuurpapier bij. Daar moet ik eens goed voor gaan zitten. Het is al vrij laat, dus pak ik alles weer in.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik lees verder in het werk van Ursula LeGuin (1929 – 2018) en wel Het Woord van de Wereld is Woud, een roman uit 1972.
Het boek is een aanklacht tegen het kolonialisme en de gevolgen daarvan, zoals we toen in de oorlog in Vietnam konden waarnemen.
De planeet Athshe is overdekt met grote wouden. De bewoners, Krietsies genoemd, zijn de nakomelingen van mensen die een miljoen jaar terug de planeet koloniseerden. Zij leven in volstrekte harmonie met de natuur en zijn verregaand geweldloos. Een nieuw contingent Aardse kolonisten rooit de bossen wegens houtgebrek op Aarde en gebruiken de Krietsies als dwangarbeiders. Door de Krietsies als dieren te beschouwen, voeren de Aardlingen een racistisch en nihilistisch schrikbewind.
De ecoloog Lyubov redt de Athsheaan Selver als commandant Davidson hem probeert te doden. Davidson had Selver’s vrouw verkracht en gedood en uiteraard kwam Selver verhaal halen. Hierdoor leert de geweldloze Selver wat haat is en door dromen brengt hij die haat over op zijn volksgenoten die hem daardoor als god gaan zien.
Lyubov sluit vriendschap met Selver en ziet het gevaar, maar zijn waarschuwingen worden niet gehoord totdat een geavanceerd zendtoestel direct contact met de centrale regering mogelijk maakt in plaats van de 57 lichtjaar communicatie vertraging. Een aantal Aardlingen op Athshe negeert echter de bevelen om de Krietsies vrij te laten en met rust te laten. Davidson gaat door met zijn acties om de Krietsies te elimineren.
Door de negatieve energie van haat leren de Krietsies niets ontziend geweld te gebruiken. Ze komen in opstand en vernietigen de menselijke populatie op afschrikwekkende wijze. Zelfs Lyubov valt daaraan ten offer.
Hierop evacueert de centrale regering de overlevenden van de planeet en verklaart die tot verboden gebied voor kolonisatie. Daarna moeten de Athseers echter leven met de door de mensen veroorzaakte tragedie, ze zijn niet langer in balans met de natuur en hun geweldloosheid zijn ze kwijt.