Muziek: El Misachico Procesión Coya uit Impresiones Argentinas van María Luisa Anido
27 September 2023
Cancelen, XRNL en Zelf nadenken
De honderd en drie en zestigste Schermloze Avond ligt achter me. Jaargang vier aflevering zeven. De Hengelose kermis is weer vertrokken. Kleindochter Iris merkte dat de inflatie niet aan de toegangsprijzen van attracties was voorbijgegaan. Opmerkelijk feit: Ditmaal bleef het traditionele Hengelose-kermis-slecht-weer uit. Geen regen en wind? Oei, moet ik me nu gaan aansluiten bij eXtinction Rebellion Nederland (XRNL)?
Opmerkelijk
De publieke omroep staat pal voor het klimaatnarratief. Catherine Keyl werd de toegang tot het programma Mediaforum ontzegd omdat ze kritiek had op Carice van Houten die als Bekende Nederlander op de A12 ging liggen tijdens het XRNL feestje. Ondertussen vliegt ze wel de wereld rond naar allerlei andere feestjes, net zoals onze klimaatpolitici. Tja, dat wil de enigszins partijdige NPO liever niet horen. Klimaatketters moet je cancelen, hun stem moet verdwijnen in Ongehoord Nederland. De tijd van diversiteit is bij onze nationale omroep lang voorbij, zo te zien.
***
Er bestaat een veilig en effectief middeltje om je tuin op te ruimen: Glyfosaat alias Roundup. Ook de landbouw maakt gebruik van dit wondermiddel, wat je kunt zien aan weilanden die een ziekelijk oranje kleurtje krijgen. Na inzaaien met nieuw gras, ziet het veld eruit als een glad groen tapijtje zonder enige biodiversiteit.
Glyfosaat blijkt schadelijke bijwerkingen te hebben op mens en dier. Men vermoedt een relatie met kanker en de ziekte van Parkinson.
Ondanks de schadelijke bijwerkingen staat de Europese Unie het gebruik van dit middel wederom tien jaar toe. Dan kunnen de boeren het land mooi schoon opleveren voordat ze hun bedrijf wegens stikstofuitstoot moeten opdoeken. Een aardig voorbeeld van beleidsverwarring, wat is nou goed voor wie?
***
De XRNL club gaat nog steeds dagelijks koffie drinken op de A12. Ze worden door de overheid met fluwelen handschoentjes aangepakt. Geen Romeo’s, geen honden, geen wapenstokken, geen tactisch geweld op vrouwen en bejaarden zoals bij de corona-demonstraties. 😉 Zacht ingestelde waterkanonnen worden alleen ingezet bij warm weer.
Ondersteuning van klimaatwaanzin levert politieke winst op en dat moet je als overheid niet dwars zitten. Er gaan zelfs stemmen op om ook op andere snelwegen blokkerende koffieclubjes op te richten.
Waar protesteert XRNL nu eigenlijk tegen? Voor iedereen die geen Engels beheerst: Extinction Rebellion betekent Opstand tegen Uitsterving. Alweer een Angelsaksische kreet in de bullshit-bingo. Wie dat mogelijke uitsterven betreft is onduidelijk.
Ik surf even langs de website van XRNL en kom daar een interessant citaat tegen. Allereerst: Te lang hebben westerse regeringen en bedrijven het belang van witte, rijke, en machtige mannen boven dat van de rest van de mensheid en de niet-menselijke natuur geplaatst.
Die terminologie komt me bekend voor. Gedachtengoed dat je veel in reactionaire kringen tegenkomt. De contouren van een kwaadaardige elite die uit eigenbelang de wereld opoffert. 😉 Oi, als je daarin geloofde, was je dan geen potentieel terrorist volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid?
Er is echter nog hoop in een ander citaat: De covid-19-pandemie toont aan dat onze regeringen drastisch en doortastend kunnen optreden als ze onder genoeg druk staan om te handelen. De sociale bewegingen die ons voorgingen, leren ons dat we met genoeg mensen, een slimme strategie en impactvolle acties, regeringen kunnen dwingen om nu in actie te komen. Wij zetten de erfenis van deze sociale bewegingen voort en zullen actie blijven ondernemen totdat we klimaatrechtvaardigheid voor iedereen hebben bereikt.
Is dit wat ze willen? Dwang en drangmaatregelen a la corona-vrijheidsbeperkingen en quasi-vrijwillige experimentele massamedicatie met daardoor veroorzaakte polarisatie? Maar dan op het gebied van bijvoorbeeld mobiliteitsbeperking voor de armen die zich geen elektrische auto en/of openbaar vervoer meer kunnen veroorloven? Of het uitreiken van warme truien voor degenen die de zonnepaneel/warmtepomp hetze niet meer kunnen betalen?
En dan die sociale bewegingen die ons voorgingen. We hebben in de geschiedenis duidelijk kunnen zien dat sociale bewegingen op bijvoorbeeld Marxistische grondslag hebben geleid tot pijnlijk totalitaire regimes die niet keken op een dode meer of minder voor de goede zaak. Op zo’n erfenis zit ik persoonlijk niet te wachten.
En dan de grote vraag: Leidt klimaatrechtvaardigheid wel tot rechtvaardigheid? Ik twijfel daaraan. Onder de term klimaatrechtvaardigheid zit namelijk allerlei historisch oud zeer verborgen dat je niet een twee drie oplost in termen van CO2 uitstoot. Kortom, klimaatrechtvaardigheid is een nogal abstract begrip om op een banier te zetten.
Het zou beter zijn als XRNL met iets eenvoudigs en concreets zou beginnen: Bijvoorbeeld een uitstervingsprotest tegen een oorlog die naast honderdduizenden doden aan beide zijden, menselijk leed en vluchtelingenstromen heel wat CO2 uitstoot produceert, het milieu ter plaatse vernietigt en allerlei nare stofjes zoals verarmd uranium in de natuur brengt. Om niet te zwijgen over verspilling in materiaal en moeite met die constante wapenleveranties om het vuurtje warm te houden tot er eens een eindoverwinning voor de “goeden” komt.
Ja, als je beëindiging van die oorlog door onderhandelingen voorstelt ben je ultrarechts gezien de resultaten van een motie op dat punt. Dat is nou net iets waarmee XRNL niet geassocieerd wenst te worden. Maar ik heb al die tegenstemmers nog niet in camouflage-uniform via de A1 oostwaarts zien trekken om een significante bijdrage aan beëindiging van die oorlog te leveren. In plaats daarvan besteden ze die bijdrage liever uit aan de huis, tuin en keuken belastingbetalers…
Muziek in de Luie Stoel
De mp3-speler toont een album uit de serie Panorama de la Guitare. De serie stamt uit de zeventiger jaren en biedt een aardige staalkaart van de toenmalige klassieke gitaar-scene. Het Erato label, een toentertijd gerenommeerd merk voor klassieke muziek, gaf de serie uit. De serie is gedigitaliseerd en geremastered tot een set van 25 CDs.
Een van de uitvoerende artiesten in deze serie is María Luisa Anido (1907 – 1996). Zij was een Argentijnse gitariste en componiste die wereldbekendheid kreeg door haar solo-optredens en haar duo-optredens samen met haar leraar Miguel Llobet (1878 – 1938). In haar composities verwerkte ze veel Argentijnse volksmuziek.
Achtergrondmuziek wordt El Misachico Procesión Coya uit haar Impresiones Argentinas. Het stuk komt oorspronkelijk van het album Grande Dame de la Guitare uit 1972, ook opgenomen bij Erato. Het stuk is gebaseerd op een traditionele processie van de “kleine luyden” zoals gebruikelijk in noordoost Argentinië. Een opvallende mars met duidelijke inspiratie vanuit de volksmuziek. Ze droeg het stuk op aan haar moeder.
Boek op Schoot
Ik pak het vervolg op Spirituele Verlichting, vergeet het maar! van Jed McKenna. Dat deel heet niet toevallig Spiritueel Incorrecte Verlichting. Een titel met een knipoog naar het begrip Politiek Correct dat een duidelijke rol speelt in veel narratieven die we over ons uitgestort krijgen.
Kernuitspraak van het eerste deel is Geen enkel geloof is waar. Denk zelf na en zoek zelf uit wat de waarheid is. Dat vraag ik me weleens af bij met name de Klimaatreligie. Hebben ze werkelijk zelf uitgezocht wat het probleem is, of geloven ze slechts anderen en houden ze een opinie die niet van hen is ongecontroleerd voor waarheid?
In Spirituele Verlichting, vergeet het maar! ontmoet McKenna de journaliste Julie die voor een spiritueel magazine interviews doet. McKenna’s radicale implementatie van verlichting zet haar op het spoor om die zelf te vinden. Dat slaat al haar geloof in spiritueel meesterschap aan stukken. Die strijd vinden we in haar dagboekfragmenten in Spiritueel Incorrecte Verlichting terug. Een tweede lijn in het boek vormen de gesprekken met Curtis, een jongen uit een gezin met trauma’s. Zijn onbevangen vraagstelling levert een interessante interactie op.
Ik blijf worstelen met McKenna’s radicale en nihilistisch aandoende concepten van verlichting. Daaruit krijg ik de indruk dat menig geloof en ideologie een lege huls is, een masker dat slechts de angst erachter verbergt. Met de prangende vraag wat nu wel waar is en wie je nog kunt vertrouwen. Het lokale en mondiale politieke circus met alle verdraaiing en manipulatie geeft me in ieder geval geen goed gevoel. Is de meeste mensen deugen wel voldoende om de wereld draaiend te houden?
Aan de andere kant voel ik de terechte vraagtekens die hij zet bij het geloof in het algemeen. Er zijn zoveel (spirituele) leiders die regelmatig zondevalletjes maken die hun gepresenteerde goede bedoelingen onderuit halen. Hoe ver moet je zelf de zaken onderzoeken voordat je er geloof aan hecht?
Gitaar op Schoot
Ik oefen de klassieke stukjes van Carulli en Sor voor Noabermuziek. Ik pers er zelfs een opname uit. Morgen eens kijken of ik tevreden ben.
Knutselen met Balsa
Ik zet de eerste stap met de houten stoomlocomotief van ROKR. Het is priegelwerk om de gestanste onderdelen voorzichtig uit de plaat te drukken. Hier en daar moet ik wat braampjes afschuren. Ik vind het verrassend dat de constructie bij het in elkaar zetten stabiliteit krijgt. Soms lijkt het in eerste instantie wankel. De onderdelen zijn fragiel en ik moet steeds oppassen ze niet te breken. Dat is goed nadenken in welke richting je kracht moet uitoefenen en waar je moet ondersteunen.
Ik maak het eerste gestanste plaatje leeg. Het onderstel met een deel van de wielen staat er.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik stap een moment van het Science Fiction pad af. Bladeren op mijn e-reader brengt me bij Het Zwanenmeer, maar dan Anders van Francine Oomen (*1960). Ze is bekend geworden door haar kinderboeken voor verschillende leeftijdscategorieën. Een hele tijd geleden stuitte ik op haar Hoe overleef ik … serie en de boeken van Lena Lijstje. Haar stijl sprak me aan, het was plezierig lezen.
Het Zwanenmeer, maar dan Anders gaat over een gezin met een drieling, Sam, Pip en Beer. De moeder overleed bij de geboorte, de vader zit vast in de rouw, verbeeld door een Writers Block. Iedereen heeft zijn eigen problematiek, maar ze moeten samen het gezin draaiend houden. Dat kost moeite en geeft wrijving. Sam voelt zich overal verantwoordelijk voor, maar kan dat niet volhouden zonder zichzelf kwijt te raken. Toch heeft ze moeite met hulp van buitenaf.
Via anonieme post ontvangen ze gedichten die op hun situatie lijken te slaan. Wat heeft de vuilnisvrouw Isabel daarmee te maken?
Het boek bevat humor die de schrijnende situatie meer accent geeft. Een huis vol rommel, een zwembad met kikkers die door het hele huis hopsen, capriolen om buitenstaanders te laten geloven dat alles koek en ei is. Het gezin komt tot inzicht en accepteert de hulp van Isabel. Een happy end moet je bij het verhaal echter zelf bedenken.
Het Zwanenmeer slaat op de twee zwanen die halverwege het verhaal in het zwembad verschijnen, iets wat Isabel een goed voorteken noemt. Dan anders… herinnert hen aan de spelletjes waarmee ze in hun jeugd de wrange werkelijkheid omvormden naar iets dat acceptabel leek.
Over Francine Oomen gesproken, ze is toch niet helemaal gestopt met haar serie Hoe overleef ik… De nieuwste telg Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? Is er nu speciaal voor volwassenen. 😉 Een uitdagende doelgroep.