Muziek: Garota de Ipemana van Jobim gespeeld door Graham Anthony Devine
1 November 2023
Carrièreswitch, Taqiyya en Mariakapellen
Schermloze Avond nummer 168. Ik ben nog niet van mijn clock-lag af. Ik zou het best vinden als die zomer/wintertijd eens werd afgeschaft. Ditmaal geen gitaar en blokjes, trouwens. Een avond als deze is een mooie gelegenheid om mijn jongste dochter eens te bellen.
Opmerkelijk
“Dit is onze oorlog,” riep premier M. Rutte vorig jaar uit.
Dat werd de opmaat tot een ruimhartige Nederlandse bijdrage in wapens, geld en vluchtelingenopvang aan Oekraïne tegen de Russische inval. Datzelfde Oekraïne dat volgens dezelfde premier na de laatste volksraadpleging uit 2016 nooit zomaar bij EU en NAVO zou komen omdat het als schurkenstaat niet voldeed aan onze hoogstaande opvattingen van democratie.
Maar niet heus, wat nu blijkt is opportunisme verpakt in “voortschrijdend inzicht.”
Wat is dat voortschrijdend inzicht nu? Wel het nieuws deze week liet zien waarom hij steeds zo ijverig was en grijnslachend met Zelensky op de foto ging na het uitdelen van allerlei offensieve cadeautjes. Zijn uitspraken en handelingen zijn een sollicitatie naar het NAVO-baantje van secretaris-generaal. Op veilige afstand van de slagvelden. 12 jaar premierschap is blijkbaar onvoldoende geweest. Een klus moet je goed afmaken, nietwaar? En mocht dat niet doorgaan, dan is er altijd nog het voorzitterschap van de EU…
Moet ik nu getroost zijn, dat hij geen leraar wordt, zoals hij eerder had aangegeven? Eentje die wellicht onze jeugd gaat bederven? 😉 Bederven van de jeugd was ooit de beschuldiging waarop Socrates in het oude Athene ter dood werd veroordeeld.
Als hij die NAVO-functie krijgt, vrees ik dat hij de jeugd van de komende generaties gaat bederven.
***
Van terroriste naar (de-)radicaliseringsexpert? Een Daarheen en weer terug voor de Hofstad terroriste Soumaya Sahla? Als Mata Hari van de Islam? Met verleidingskunsten om geld te ontfutselen aan VVD-coryfee Bolkestein?
Een fraai stukje Taqiyya (bedriegen van ongelovigen om de heilige oorlog te winnen is volkomen ethisch volgens de Islam) dat zowel VVD, BBB als NSC in verlegenheid brengt.
Verbazingwekkend, het NCTV en de AIVD verklaren anti-vaxers en wappies tot complotdenkers die een gevaar voor de democratie zouden vormen, maar deze vertegenwoordigster van een groter gevaar, het Islamisme, laten ze gewoon lopen.
Wie Mata Hari was? Mata Hari alias Margaretha Geertruida Zelle (1876 – 1917) had een avontuurlijke carrière als danseres, courtisane en spionne, naar verluidt voor zowel de Geallieerden als de Duitsers. De Franse geheime dienst zette haar in om een Duitse kroonprins, een vermeende hoge militair, te verleiden om inlichtingen over de oorlog -die van 14-18- te verkrijgen.
Dat werd een flop, waarna ze zowel door Duitsers als Geallieerden werd beschuldigd van dubbel-spionage. Uiteindelijk werd ze door de Fransen gearresteerd en geëxecuteerd teneinde opspraak van hun leiders te voorkomen. Het zou toch vervelend zijn als bekend werd dat deze Krachtige Mannen zo simpel door een aantrekkelijke vrouw te verleiden waren om hun vaderland te verraden.
Zo’n situatie zie je nu weer. Mevrouw Sahla had duidelijke manipulerende contacten binnen de VVD en niet te vergeten met de potentiële Minister van Defensie die BBB bij verkiezingswinst hoopt te presenteren. Daarnaast fluistert men over contacten met het kersverse NSC.
Executie blijft Sahla als veroordeeld terroriste bespaard, ze verliest slechts haar VVD-lidmaatschap. Ik hoop voor haar dat haar geloofsgenoten haar voor haar falen geen Fatwa aan de broek nagelen.
Wellicht moet men in de politiek en het bestuur toch de curriculae vitae wat beter in de gaten houden. Plus de netwerken en de “nuttige contacten” die buiten het zicht van de kiezer een belangrijke rol spelen in het Haagse kruiwagenspelletje.
***
Via de Post NL App kregen we een week geleden het bericht dat onze stempassen in aantocht waren. Al wat er kwam, geen stempas. Potverdrie, is de nationale stemfraude nu al begonnen? En dat terwijl ik weet waarop ik ga stemmen!
Ik heb een nieuwe aangevraagd. Ik hoop dat hij op tijd is.
Muziek in de Luie Stoel
Ik schuif ditmaal een cd in de speler. Na enige gebruiksaanwijzing (het laatje van de speler heeft kuren) speelt Manha de Carnaval, Guitar Music from Brasil van Anthony Graham Devine. Het is een verzamelalbum met muziek van onder anderen Pereira, Pernambuco, Jobim, Gismonti en Assad.
De titel van het album is een knipoog naar de bekende film Orfeu Negro van Marcel Camus uit 1959, waarin de bossa-nova van Jobim en Bonfa wereldbekendheid kreeg. Uiteraard staat het nummer Manha de Carnaval op dit album.
Anthony Graham Devine (1971*) is een (😉 relatief) jonge Engelse klassieke gitarist die aan het einde van zijn tienerjaren naar Brazilië verhuisde. Dat had zo te horen een goede invloed op zijn vertolking van Braziliaanse muziek.
Achtergrondmuziek wordt een vlotte weergave van Jobim’s hit Garota de Ipemana, een zo langzamerhand wereldbekende jazz standard.
Boek op Schoot
Deze week vond ik bij de boekenbeurs van het NIVON een boekje waar ik al lang naar op zoek was: Mariakapellen en Landkruisen in Twente, een uitgave in eigen beheer van de gelijknamige werkgroep.
Op mijn tochtjes in de omgeving kwam ik ettelijke kapelletjes en landkruisen tegen. Ze intrigeren me, waarom staan ze juist daar en hoe zijn ze daar gekomen.
Ik vond de website van deze werkgroep op deze plek en ze bleken zelfs een facebookpagina te hebben. De datering van de laatste activiteiten op deze site (2016) stemde me niet optimistisch. Dat bleek, op mijn mail kreeg ik de reactie dat het boek niet meer in de handel was. Deze tweedehandsmarkt was dus een gelukkie.
Mijn belangstelling komt voort uit een opmerkelijk verschil waar ik in mijn jeugd tegenaan liep. Ik ben van huis uit Protestant. In de Protestantse kerkdiensten staat het Woord en de mannelijke Drie-eenheid centraal. Bij de Katholieken daarentegen, staat ook het beeld centraal en vind je in Maria het vrouwelijke aspect terug. De woorden in de mis waren immers ooit slechts Latijn, in principe onverstaanbaar voor de gewone kerkganger.
Ik herinner me in dat kader mijn schoonmoeder. Ze kende al het mislatijn uit haar hoofd en fluisterde het altijd mee. Ze verstond er geen woord van, maar wist intuïtief toch waar het over ging omdat ze er een beeld bij had.
Zodoende hebben de Katholieke kerken ook iets om naar te kijken: beelden van de heilige familie, overige heiligen en engelen. Met daarnaast verbeeldingen in bijvoorbeeld staties en glas-in-lood. Plus rituelen zoals processies, zegeningen en inwijdingen, en bedevaarten. Ik had indertijd wel een zwak voor dat beeld dat verbeelding aanwakkert. Het geheim van het ritueel. Dat sprak me toen meer aan dan het sombere zondebesef in de Protestantse preken.
Het boek geeft de achtergrondinformatie die ik zocht, over een gemeenschapszin en noaberschap dat zich uitte in devotie met als resultaat een oriëntatie- en verbindingspunt voor bewoners en reizigers. Naast een opsomming en beschrijving van alle kapellen en landkruisen in de omgeving vind ik verhalen en gedichten over de devotie die erachter zit. Een mooi stukje heemkennis.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Ik pak een nieuw boek van Ursula Leguin (1929 – 2018). Ditmaal wordt het De Meesterdromer uit 1971. De oorspronkelijke titel was The Lathe of Heaven (De Pottenbakkersschijf des Hemels). Eerlijk is eerlijk, de vertaalde titel is een betere verwijzing naar de inhoud.
George Orr leeft in een dystopische wereld vol gebrek en overbevolking van een schrikwekkende 7 miljard mensen. Hij heeft gemerkt dat hij dromen heeft die ook echt uitkomen en de loop der dingen veranderen. Hij wordt doodsbang voor zijn dromen en gebruikt te veel drugs om ze te onderdrukken.
De overheid pakt hem op en veroordeelt hem tot een zogenaamde Vrijwillig Therapeutische Behandeling. Daardoor komt hij bij de psychiater William Haber terecht die zijn kwaal erkent en een machine bouwt om zijn wereld-beïnvloedende dromen te manipuleren om de maatschappij te hervormen.
George geeft echter onbewust zijn eigen draai aan Haber’s wereld verbeterende instructies. Er komt een epidemie die de overbevolking “oplost” door 6 miljard mensen te doden, er komt een wereldoorlog, er komt een invasie van buitenaardse wezens die het mensdom verenigt, en de vulkaan naast de stad barst uit. Daarnaast worden alle mensen grijs om het rassenprobleem uit de wereld te werken.
Haber doet zijn uiterste best om George’s vermogens te isoleren en bij zichzelf in te planten. Dat veroorzaakt bijna het einde van de wereld, maar George weet juist op tijd de knop om te draaien.
Moraal van het verhaal is dat je als goedwillende wereldverbeteraar al snel kunt veranderen in een nietsontziende tiran “voor het groter goed” met Haber als treffend voorbeeld. De beruchte Sustainable Development Goals lijken die richting ook op te gaan, want hoe wil je anders de wereld met alle neuzen dezelfde kant op dringen?
Het boek toont een leuk concept. Echter, LeGuin is zo druk met de theoretische achtergronden van slapen, dromen, hersengolven en dergelijke, dat het verhaal overschaduwd raakt.
Opvallend is dat Leguin in dit boek uit 1971 angsten weergeeft (overbevolking, milieuvervuiling, rassenhaat, oorlog, pandemieën) die ook werden geuit in het rapport van de Club van Rome uit 1972. Toen ging men er blijkbaar vanuit dat een bevolking van 7 miljard de aarde fataal zou overbelasten.
We zitten nu een eind boven de 8 miljard. Een revival van die angsten vind je nu aan alle kanten terug.