Muziek: PaĆs de Abanico van Barrios, op gitaar gespeeld door Ricardo Cobo
31 Januari 2024
Oorlogssubsidie, Cancelen en Verhaalraster
Honderd tachtig Schermloze Avonden op de rol. Waar blijft de tijd? Ik begon ermee in 2020, tijdens de aanloop naar verdere lockdowns, vaccinatiedwang, uitsluiting en avondklok in de coronatijd. Sindsdien is de onrust steeds verder toegenomen. Ook in deze rubriek, het kopje Opmerkelijk wordt weer langer. š Vermoedelijk komt dat door mijn Twitter-bezoekjes.
Opmerkelijk
Op het Warsaw Security Forum verklaarde defensieminister Ollongren vorig jaar dat de oorlog in OekraĆÆne een voor ons goedkope manier was om de Russen bij het Westen vandaan te houden. Goedkoop, maar blijkbaar niet voor Nederland, want ze doneerde opnieuw 122 miljoen aan spullen voor de oorlogsinspanningen van OekraĆÆne. Daarnaast wenst ze 2 miljard te reserveren voor āverdere steunā. Demissionair zijn is blijkbaar een perfecte gelegenheid om nog wat rare capriolen met de belastingbetaler uit te halen die het parlement niet weg kan stemmen.ams
Blijkbaar vindt Jonkvrouw Ollongren als arrogante adellijke dame die 122 miljoen peanuts, een fooi van de grote hoop en het plebs moet daar niet over zeuren. Zelf zou ik die miljoenen liever hebben ingezet voor Nederlanders die hun energierekeningen niet meer kunnen betalen. Dat is overigens een probleem dat ook mede is veroorzaakt door haar āvrijgevigheidā met wapens richting OekraĆÆne.
***
Het Eurovisie Songfestival is al jaren lang een politieke gebeurtenis waarin agendaās zoals de genderkwestie en vriendjespolitiek hoogtij vieren. Muzikaal is het hele feest een afzakkertje dat men probeert te camoufleren met spectaculaire visualiteiten.
Ook daar is nu opnieuw het cancelmechanisme doorgebroken. De helft van de Nederlanders zou voor uitsluiting van Israƫl zijn wegens de oorlog (of moeten we het misschien politionele actie noemen?) in Gaza. De eerste aanleiding, de Hamas campagne begin Oktober, lijkt totaal vergeten.
Tja, dat krijg je met enquĆŖtes. Je ondervraagt honderd mensen in de juiste context en voilĆ , daar heb je de mening van heel Nederland. Mij is overigens niets gevraagdā¦
De tragiek is dat veel mensen het verschil tussen Joden en het instituut De Staat Israƫl niet meer kennen. Het werkt in de geschiedenis al eeuwen hetzelfde, de wandaden van de Staat (de elite van enkelen) worden afgewenteld op het gewone volk dat -tenzij ze een revolutie starten om het regime omver te werpen- daarop weinig invloed heeft.
***
Hogeschool Utrecht kwam in het nieuws door een reeks lezingen over de Holocaust te willen schrappen. De veiligheid van de sprekers zou niet kunnen worden gegarandeerd. Dit door de verhitting onder studenten door het IsraĆ«l-Hamas conflict. Nie Wieder contra From the river to the seaā¦
Zeker in het licht van de huidige technologische ontwikkelingen (surveillancemaatschappij, China 2.0) lijkt me kennis opdoen van en een waarschuwing voor een politiek systeem dat genocide industrialiseert op zijn plaats. Dat was de Holocaust toch? Systematische en klinische uitroeiing van een groep mensen die āmenā niet van nut achtte voor het ideaal van raszuiverheid? Dat wordt nog veel gemakkelijker als iedereen in de digitale ID database zit.
Dit uitstel gaf zoveel verontwaardiging in den lande dat het bestuur toch maar terugkrabbelde. Zijn ze er soms achter gekomen dat er een studentenstatuut bestaat waarin men ongewenst gedrag benoemt en sanctioneert? Artikelen 30, 31 en 34 van dit statuut zijn hier aardig duidelijk over. Als iemand de lezingen verstoort met leuzen en vlaggetjes, of sprekers bedreigt: van school trappen die handel en uitsluiten van verder onderwijs.
***
De United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East, in de wandelgangen bekend als de humanitaire organisatie UNWRA blijkt zich ook in militaire zin te hebben ingezet voor de Palestijnen. Een aantal medewerkers zou actief hebben meegedaan met de Hamas aanval tegen IsraĆ«l. Tja, daar hebben we beelden van gezienā¦ Daarnaast hebben velen in deze organisatie intieme banden met Hamas en ondersteunt de UNWRA van harte de indoctrinatie van Palestijnse kinderen via het onderwijs in de strijd tegen IsraĆ«l. Kleuters die er van dromen om Joden te verminken en doden. Kleuters, verdorie!
Aan dit soort āhumanitaireā steun verleent Nederland een bijdrage, er schijnt dit jaar al zoān negentien miljoen te zijn overgemaakt, net zoals de afgelopen jaren. De subsidies zijn voorlopig opgeschort tot de zaak is onderzocht. Het is maar goed dat Kaag weg is, want ze vond als gezant van de VN dat de UNWRA de enige juiste onvervangbare ontvanger is van ons belastinggeld en maakte zich in het verleden ijverig hard voor ophogen van deze subsidie.
Het is bijzonder triest dat wederom het geld van onze belastingbetalers niet op de juiste plek terechtkomt. Dit soort ādevelopment goalsā zijn bepaald niet moreel sustainable.
***
Een motie in de Tweede Kamer om een mogelijk verband te onderzoeken tussen coronavaccinaties en gezondheidsschade is weggestemd. Zelfs de NSC van Omtzigt stemde tegen, terwijl de laatste tijdens de verkiezingscampagne toch ijverig pleitte voor meer onderzoek naar de oversterfte.
Een cover-up voor de nationale vergiftigingscampagne met onvoldoende geteste mRNA vaccins? Of willen ze alle prikken van de āmiljardendealā van Von der Leyen en haar echtgenoot nu maar in het volgzame Nederland gaan slijten voordat men achter de bijwerkingen komt?
Muziek in de Luie Stoel
Ik vind een aangenaam stukje muziek in de cd-kast: Quiet Time, een verzameling van rustige bedtijdmuziek voor kinderen en hun ouders. Perfect voor een schermloze avond. De gitaristen Keith Pearcy en Ricardo Kobo maakten er een project van en namen twee programmaatjes op met rustgevende muziek van Sergio Assad, Francis Kleynjans, Leo Brouwer, AugustĆn Barrios, Francisco Tarrega en nog een paar anderen.
Achtergrondmuziek wordt een stuk van AugustĆn Barrios MangorĆ© (1885 – 1944), PaĆs de Abanico. De titel vertaalt als Het land van de ventilator, ongetwijfeld een warm en tropisch oord. Naar verluidt werd Barrios geĆÆnspireerd door een afbeelding op een aardewerken kruik.
Boek op Schoot
Ik lees verder in The Story Grid van Shawn Coyne. Volgens deze schrijver een methode om te bepalen of de verhalen die je schrijft voor een lezer ook werken. Ik lees over plot types en hun populariteit. Dat is een tikkie marktgericht, dat wel, want populariteit levert lezers en daarmee inkomsten op.
Dan komen de genres aan bod. Dat zijn er behoorlijk veel, met allemaal hun verplichte nummers om lezers niet teleur te stellen. Groot nadeel zijn de verwijzingen naar succesvolle voorbeelden, hij noemt slechts boektitel en auteur, maar niet de exacte reden waarom dat nou zoān goed voorbeeld is. De meeste genoemde auteurs en titels zeggen me weinig.
Succesvol wordt daarbij voornamelijk uitgedrukt in verkoopcijfers en bestsellerlijsten.
Tijdens het lezen valt me op, dat de auteur heel vaak nogal snel verderop verwijst met opmerkingen zoals hierover later meer. Dat onderbreekt bij mij de loop van de discussie.
Ik ga er wel mee door, want het lijkt me leuk om een aantal van mijn korte verhalen eens door die bril te bekijken. Met name het Foolscap Story Grid, een functionele samenvatting van een verhaal met alle lijnen en plots.
Wordt vervolgd.
Gitaar op Schoot
Vorige week maakte ik een verzameling van bladmuziek van 10 stukjes van de Argentijnse componist HĆ©ctor Ayala (1914 – 1990) en zette die op de DOS Amigos Homepage. Volgende stap is de opname hiervan voor mijn Youtubekanaal. Ik heb er al twee, en voor de andere acht wordt het oefenen. Het meeste is goed te doen, maar een paar, met name El SureƱo, Luna y Sol en Romanza vragen extra aandacht. Leuk werk!
Knutselen met Blokjes
Vorige week stopte ik met de Lego piratenboot op de laatste pagina van de handleiding. Alleen het boegbeeld blijkt nog te resteren. Dat wordt een korte sessie, na het plaatsen van boegbeeld, kanonnen en enthousiaste bemanningsleden is het gevaarte klaar.
Verhaal voor het Slapen Gaan
Verder en verder gaat het met Moby Dick van Herman Melville (1819 ā 1891). De ontmoeting van de Pequod met de walvisvaarder Town-Ho ten zuiden van Kaap de Goede Hoop levert het gerucht van een witte walvis op. Kapitein Ahab vaart de Indische Oceaan op, in de richting van IndonesiĆ«.
De schrijver wijdt ondertussen uit met een verhaal over een muiterij op de Town-Ho en een verhandeling over betrouwbare afbeeldingen van walvissen. Tja, in die tijd hadden ze geen foto-cameraās en duikboten, dus het leven en ook het formaat van de walvis was in nevelen gehuld.
Ondertussen boekt de Pequod zijn eerste jachtsucces op een potvis. Stuurman Stubbs heeft de eer de eerste walvis op deze reis te doden. Voordat het zo ver was, trakteerde Melville me eerst op een uitgebreide beschrijving van de manier waarop de lijn aan een harpoen bevestigd is. Technisch interessant.